Περιμένοντας τον Γκοντό, (1948) ή αλλιώς, ένα εμβληματικό έργο για το παράλογο που σκοτείνιασε τον ανθρώπινο νου, από τον Σάμιουελ Μπέκετ. Αυτή τη φορά το επιλέγει η Έλενα Μαυρίδου για να εγκαινιάσει τη σκηνοθετική της διαδρομή, στο Θέατρο Χώρος. Μια διαχρονική παραβολή για την τάση του ανθρώπου να περιμένει πάντοτε την έξωθεν σωτηρία. Μια ιστορία – κατάδυση- στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Αν δεν πω σε εσένα τους εφιάλτες μου, σε ποιόν να τους πω;
Ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν περιμένουν κάποιον κύριο Γκοντό, που δεν φτάνει ποτέ στο ραντεβού τους. Ο Γκοντό δεν είναι τίποτα άλλο από το όνομα του γεγονότος ότι η ζωή που συνεχίζεται άσκοπα παρερμηνεύει την παρουσία της σαν “αναμονή”, ή “περιμένοντας κάτι”. Η θετική στάση των δύο προσώπων, του Εστραγκόν και του Βλαδίμηρου, αποτελεί, τελικά, μια διπλή άρνηση: πρόκειται για την ανικανότητα να αναγνωρίσουν τη δίχως νόημα θέση τους (Gunther Anders).
Οι φιγούρες του Μπέκετ δεν μπορούν να μας θυμίζουν τίποτε από τον καθρέφτη κι όμως είναι απόλυτη αντανάκλαση του υποσυνείδητου κόσμου μας. Έρχονται και φεύγουν σαν από αλλόκοτο παραμύθι, μυστηριακό και απρόσμενο. Πρόσωπα ενός εφιαλτικού περιθωρίου, πραγματεύονται τις αλήθειες και τα ψεύδη της ανθρώπινης ιστορίας με κυνική και συγχρόνως ποιητική διάθεση, χωρίς να νοιάζονται για το ακροατήριο που μόλις άφησαν άναυδο από την έκπληξη της παρουσίας κι έπειτα της απουσίας τους.
Τραγικοί παλιάτσοι κι άλλες παράλογες ιστορίες, στο τετράγωνο…
Ο μετρονόμος – ρολόι μας εντάσσει στο παιχνίδι του χρόνου και μας καλεί να αφήσουμε πίσω όσα περιοριστικά μέτρα κρατάμε στις μικροαστικές τσέπες μας. Η κίνηση των προσώπων «γεμίζει με υλικά» την ατμόσφαιρα μεταξύ ημών. Οι ήχοι μαρτυρούν την πρόθεση της σκηνοθέτιδας να ρωτήσει: είναι ο κόσμος του Βλαδίμηρου και του Εστραγκόν ένα νούμερο στο τσίρκο; Βλαδίμηροι και Εστραγκόν, στα μοτίβα των γελωτοποιών, πολλαπλασιάζονται, κινούνται μέσα σ’ ένα τετράγωνο, δηλώνοντας πως όλοι εμείς είμαστε εκείνοι, όλοι όσοι θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν ποτέ. Κι όμως, δε γίνεται τίποτα!
Δύο δίδυμα ζευγάρια (Γιάννης Καράμπαμπας-Γιάννης Λεάκος και Ανδρέας Κανελλόπουλος-Κίμωνας Κουρής). Συνδετικός κρίκος ο Γιώργος Κατσής, ένας ακόμη παλιάτσος στο ρόλο του «ενορχηστρωτή», σωματοποιεί την αφήγηση εξομαλύνοντας το ρυθμό ως ανθρώπινος μετρονόμος της σύμβασης.
Κλειδί της παράστασης αυτός ο ρυθμός: ταχύτητες, ποιότητες, εντάσεις, συχνότητες, ενέργειες, όλα συντεθειμένα με λεπτομέρεια και γνώση. «Εχθρός» του ρυθμού η ανατροπή, το στοιχείο της έκπληξης, οδηγός για το παράλογο που αντλεί από το ίδιο το κείμενο και τις προεκτάσεις του. Άλλοτε εισβάλλει σαν σκέψη από το παράθυρο (μπάλες, καπέλα, μύτες, φώτα), άλλοτε σαν μέρος της αφήγησης (είσοδος Πόντζο και Λάκυ) και άλλοτε σαν πρόταση (αντικατάσταση του παιδιού από το αλλόκοτο πλάσμα που ερμηνεύει η Νατάσα Εξηνταβελώνη). Η σύνθεση ολοκληρώνεται όπως άρχισε , σαν ένα παράξενο παραμύθι ή ένας αληθινός εφιάλτης. Σκιές και σκόνη από τον ύπνο του νομπελίστα ιρλανδού δραματουργού.
Η ποσότης των δακρύων αυτού του κόσμου είναι αμετάβλητη
Η Έλενα Μαυρίδου επιλέγει να μιλήσει με ειλικρίνεια για όσα είδε, άκουσε κι αισθάνθηκε. Δεν προδίδει το όραμα της προς χάριν του θεάματος, δε σκορπίζει χάρη και φως εκεί που ταιριάζει ασχήμια και σκοτάδι. Αν τυχόν αναδυθούν αδυναμίες, τις μετασχηματίζει με την πίστη σε ένα καθαρό θέατρο εικόνων, ενστίκτων και, πάνω απ’ όλα, γνώσης για όλα όσα το αφορούν και το περιστοιχίζουν. Επιλέγει συνεργάτες που να μπορούν να «δουν» μαζί της την άλλη όχθη.
Η Ιωάννα Πλέσσα έντυσε και στέγασε τους χαρακτήρες και τα όνειρα τους με συνέπεια και απλότητα. Οι ήχοι σχεδιάστηκαν από το Γιώργο Μαυρίδη, σύμφωνοι με το ύφος , τη δομή και τη ροή της παράστασης ως μέρος του σκηνοθετικού κόσμου ενώ ο χώρος που δημιούργησε φωτιστικά ο Περικλής Μαθιέλλης, λειτούργησε σε συμφωνία με τη δράση.
Ερμηνευτικά, ο καλός Γιώργος Κατσής στάθηκε καίριος και προσεκτικός ως «επικεφαλής» των γελωτοποιών, συγκινητικά σωματικός και συγκεκριμένος σε όλη τη διάρκεια. Ως Λάκυ, παρέμεινε συγκεντρωμένος, ανάγλυφος της έντασης της σκηνής με μόνη απώλεια τη διαχείριση του λόγου, σε εκείνο το περίφημο μέρος που ο ήρωας εξαπολύει/ξερνάει τον μονόλογο – βόμβα – από το πάτωμα της σκηνής.
Το δίδυμο Γιάννη Καράμπαμπα – Γιάννη Λεάκου είχε την πληρότητα της σχέσης Βλαδίμηρου – Εστραγκόν. Ισορροπημένο σε εντάσεις και ενέργεια κατάφερε να ξεχωρίσει με τη λεπτομέρεια, την ακρίβεια και τη συνειδητότητα του ρόλου του ως ζεύγους και όχι ως μονάδων.
«Η Έλενα Μαυρίδου δεν προδίδει το όραμα της προς χάριν του θεάματος, δε σκορπίζει χάρη και φως εκεί που ταιριάζει ασχήμια και σκοτάδι.»
Ακολούθως, γλαφυρός ο Κίμων Κουρής, ως Πότζο, απολαυστικός στη φορμαλιστικότητα ενός ήρωα από ταινία κινουμένων σχεδίων και ταυτόχρονα πειστικός ενσαρκωτής κάθε παιδικού εφιάλτη. Ο Βλαδίμηρος του επίσης σωστός, συναισθηματικός και κυνικός όπως η σύμβαση ορίζει. Από την άλλη, πιο αδύναμος ο Ανδρέας Κανελλόπουλος, ελαφρά ασταθής αν και «διαβασμένος».
Τέλος, η «εξωτική» Νατάσα Εξηνταβελώνη εικονοποίησε το ονειρικό στη σκέψη της Μαυρίδου και το έπραξε μέσα στο φως που της δίνει το ειλικρινές και μετρημένο της παίξιμο.
Περιμένοντας τον Γκοντό στο Θέατρο Χώρος, σαν ένα ακόμη παράξενο όνειρο για την κρυφή αλήθεια της ζωής και του θανάτου: Ξεκινάμε καβάλα σε έναν τάφο, κι ύστερα το φως κι ύστερα πάλι σκοτάδι…
Συντελεστές της παράστασης Περιμένοντας το Γκοντό
- Σκηνοθεσία – Δραματουργία- Ιδέα σκηνικού χώρου: Έλενα Μαυρίδου
- Μετάφραση: Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου
- Κοστούμια – Μάσκες – Επιμέλεια σκηνικού: Ιωάννα Πλέσσα
- Μουσική σύνθεση – Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαυρίδης
- Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
- Training workshop: Δήμητρα Κούζα
- Βοηθοί σκηνοθέτιδος: Γιάννα Αλ Νακά, Φωτεινή Μποστανίτη
- Επιμέλεια κειμένων – Συνεργάτιδες δραματουργίας: Νατάσα Εξηνταβελώνη Μαρία Μοσχούρη
- Μεταφράσεις υλικού: Αγγελική Πασπαλιάρη
- Οργάνωση παραγωγής: Κρίστελ Καπερώνη, Γιάννα Αλ Νακά
- Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης
- Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Ελεάννα Γεωργίου
- Παίζουν: Νατάσα Εξηνταβελώνη, Ανδρέας Κανελλόπουλος, Γιάννης Καράμπαμπας, Γιώργος Κατσής, Κίμων Κουρής, Γιάννης Λεάκος
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: Θέατρο Χώρος
- Διεύθυνση: Πραβίου 6, Βοτανικός (Αθήνα)
- Ημέρες & ώρες παραστάσεων: κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00
- Τιμές Εισιτηρίων: 8 έως 12 ευρώ
- Τηλέφωνο Ταμείου: 210 3426736
–Βία: Λίγη
–Γυμνό: Καθόλου
