Με αφορμή την εικαστική έκθεση 30 Χρόνια Γιώργος Μπότσος, και παρουσίαση του βιβλίου του κόμικς Ο Κλέφτης του Κίτρινου στο Black Duck, o Γιώργος Μπότσος μας μιλάει για την καλλιτεχνική του πορεία.
Πότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για τα κόμικς;
Από πολύ μικρός, δημοτικό, με το κλασικό υλικό (Λουκυ Λουκ, Αστερίξ, Τιραμόλα, Σεραφίνο), αλλά η πραγματική αποκάλυψη ήρθε στα 18 ως πρωτοετής φοιτητής, όταν ήρθα σε επαφή μέσω το περιοδικού Κολούμπρα-και μετά βέβαια μέσω της Βαβέλ-με σχεδιαστές όπως ο Hugo Pratt ή ο Jose Munoz που μου άλλαξαν τελείως την αντίληψη για τα κόμικς. Είδα τότε ένα εντελώς πρωτότυπο αυθεντικό είδος που συνέθετε μοναδικά την εικαστική δημιουργία με τη γραπτή αφήγηση. Και το ακολούθησα, αρχικά ως αναγνώστης και από το 1987 και μετά ως δημιουργός.
Θυμάστε την πρώτη σας ζωγραφιά;
Ναι, ήταν ένας ελαφρώς αφηρημένος πίνακας με λάδι, που τον έκανα με χρώματα που μου είχαν κάνει δώρο στα δέκατα έννατα γενέθλια μου. Επρόκειτο για «κεραυνοβόλο έρωτα. Δεν σταμάτησα ποτέ να ζωγραφίζω από τότε…
Ποια ήταν η πρώτη σας επαγγελματική δουλειά; Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτήν.
Ουσιαστικά το πρώτο κόμικς που δημοσίευσα, οι «Εφτά Νύχτες», Ιανουάριο του 1987. Για να εισπράξω την πρώτη μου αμοιβή από τη «Βαβέλ» έπρεπε να έχω παραστατικά και, εντελώς φυσιολοφικά, έκανα έναρξη επαγγέλματος ως ζωγράφος. Έτσι, εκτός από ορόσημο για την καλλιτεχνική μου διαδρομή, αυτή η ιστορία σηματοδοτεί και την επαγγελματική μου.
Έχοντας δουλέψει ως εικαστικός, comic artist, εικονογράφος και συγγραφέας, ποια δουλειά θα λέγατε πως προτιμάτε, καλλιτεχνικά και επαγγελματικά;
Αδύνατον να διαλέξω. Είμαι σαν το παιδί που του έχουν δώσει ελεύθερη είσοδο στο λούνα παρκ. Το γράψιμο είναι πολλές φορές η πιο αβίαστη, αυθόρμητη διαδικασία, αλλά μήπως και μια εικόνα, ένας πίνακας δεν μπορεί να γεννηθεί κυριολεκτικά στη στιγμή και να «πεις» πράγματα που έχεις μέσα σου για καιρό. Ίσως το πιο απαιτητικό και σύνθετο είναι η δημιουργία κόμικς. Αυτά σε καλλιτεχνικό επίπεδο, γιατί επαγγελματικά το ένα συμπληρώνει το άλλο.
Με τι υλικά προτιμάτε να δουλεύετε και γιατί;
Σε γενικές γραμμές με ακρυλικά σε χαρτί για τα κόμικς και τις εικονογραφήσεις και με λάδια σε καμβά και σκόνες αγιογραφίας για τη ζωγραφική. Αλλά μου αρέσει να ξαναδοκιμάζω υλικά όπως πρόσφατα που «ανακάλυψα» πάλι τα μολύβια υδατογραφίας.
Τι θα δούμε στην εικαστική σας έκθεση στο Black Duck από 28 Μαρτίου;
Στόχος είναι να παρουσιάσω συνοπτικά δείγματα από όλους τους κύκλους της εικαστικής μου πορείας-κάποια έργα είναι 25 χρόνια παλιά, άλλα τουλάχιστον μιας δεκαετίας, αλλά παρουσιάζω και εντελώς «φρέσκα» έργα που δημιουργήθηκαν τον τελευταίο χρόνο. Είναι λάδια σε μουσαμά και ακρυλικά σε χειροποίητο χαρτί και ο στόχος είναι να φανεί μέσα από την αναδρομή η τυχόν εξέλιξη στο ύφος μου.
Μιλήστε μας για το άλμπουμ κόμικς Ο Κλέφτης του Κίτρινου, που θα κυκλοφορήσει στα εγκαίνια της έκθεσης.
Ο «Κλέφτης του Κίτρινου» είναι μια πολύ σπουδαία στιγμή στην καριέρα μου, γιατί ουσιαστικά έχονται στο φως ιστορίες κόμικς που έχουν ιδιαίτερη αξία για μένα και αποτυπώνουν όσα έχω κάνει. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να κάνω την επιλογή αυτών των 9 ιστοριών που μπήκαν στο άλμπουμ. Η πρώτη ιστορία, ο «ύμνος», είναι ιστορικά και το πρώτο έγχρωμο κόμικς μου, δημιουργημένο το 1987. Από την άλλη μεριά το ομώνυμο κόμικς έχει κεντρική θέση στη μυθολογία μου και το ξανασχεδίασα φέτος ειδικά για αυτή την έκδοση , μετά από 20 χρόνια.
Πριν από μερικά χρόνια, πάλι στο Black Duck, είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε μια σειρά από πίνακές σας με τίτλο «Η Ωραία και το Τέρας», η οποία πραγματευόταν τις σχέσεις μεταξύ αρσενικού και θηλυκού, καθώς και τους ρόλους και τα προσωπεία που τις χαρακτηρίζουν. Είναι αυτού του τύπου τα κοινωνικά θέματα μια πηγή έμπνευσης για εσάς;
Πηγή έμπνευσης είναι πρακτικά τόσο τα «μεγάλα θέματα» όπως οι σχέσεις αρσενικού-θηλυκού, ο Έρωτας ή η Εξουσία, αλλά και όσα μεγάλα κρύβονται μέσα στην καθημερινότητα. Πάγια μου αρέσουν οι υπαινιγμοί και οι μετωνυμίες και αυτό που αποτελεί βασικό μοτίβο σε όσα κάνω είναι η έννοια της απελευθέρωσης.
Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που αποτελούν κέντρο και πηγή έμπνευσης για εσάς;
Εικαστικά έχω μεγάλη και μόνιμη επιροή από τους εξπρεσιονιστές, ειδικά ο Ε.Munch αποτέλεσε σημαντική ώθηση για να ζωγραφίσω.
Στα κόμικς ο Alberto Breccia είναι μια μεγάλη, σχεδόν άγνωστη στην Ελλάδα, μορφή των κόμικς που μου δίδαξε μέσα από το έργο του πως είναι μέχρι τα γεράματα να ανανεώνεσαι, να ψάχνεις και να δοκιμάζεις νέες τεχνικές.
Πώς είναι το να δουλεύει κανείς στον χώρο των εικαστικών στην Ελλάδα σήμερα;
Δύσκολο και επίπονο, γιατί έτσι κι αλλιώς η κρίση δεν είναι σχήμα λόγου και αν η επιβίωση είναι δύσκολη σε μια κοινωνία, η Τέχνη υποφέρει διπλά.
Από την άλλη μεριά η έκφραση και η καλλιτεχνική πράξη είναι παρηγορητική κίνηση και πηγή αλλαγής σε όλα τα επίπεδα.
Ποια είναι η συμβουλή που θα δίνατε στα νέα παιδιά που προσπαθούν να γίνουν μέλη της Ελληνικής εικαστικής σκηνής;
Να κάνουν αυτό που αγαπούν και να αγαπούν αυτό που κάνουν. Υπομονή και πείσμα. Η δημιουργία δεν έχει ημερομηνία λήξης.
Θα δούμε σύντομα κάποια νέα δουλειά από εσάς;
Η έκθεση αυτή και η ταυτόχρονη έκδοση του άλμπουμ έχουν το χαρακτήρα επανεκκίνησης. Ήδη επεξεργάζομαι τη δημιουργία ενός graphic novel. Αρχίζει ένας νέος κύκλος. Μακάρι να κρατήσει άλλα 30 χρόνια…
