Ένας εθελοντής στο ΦΚΘ έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει με τη διαπίστευσή του όσες ταινίες επιθυμεί εντελώς δωρεάν. Βέβαια αυτό συμβαίνει υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν κενές θέσεις στην προβολή. Το γνωστό σε όλους τους εθελοντές τελευταίο 10λεπτο. Στις περισσότερες ταινίες είναι σχετικά εύκολο να βρει κανείς θέση. Όταν η ταινία είναι sold out όμως καλό είναι να πας νωρίτερα. Στην ουρά αναμονής γνωρίζεις κόσμο, ο οποίος κατά κανόνα ανήκει σε κάποιο εθελοντικό πόστο ή σπουδάζει στη Σχολή Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που επίσης με τη διαπίστευσή της σχολής τους έχουν ίδια δικαιώματα με εμάς, και προσεύχεστε όλοι μαζί να γίνει το θαύμα οι άνθρωποι που αγόρασαν τα εισιτήρια να μην εμφανιστούν. Εγώ είμαι εθελόντρια στο γραφείο τύπου. Και αυτές είναι οι ταινίες που βλέπω στο 57ο ΦΚΘ:
57ο ΦΚΘ: Σημαδεμένες Καρδιές του Ράντου Τζουντ:
Ο Μανού νοσηλεύεται σε ένα σανατόριο στη Μαύρη Θάλασσα λόγω μιας μορφής φυματίωσης που ονομάζεται νόσος του Pott και προσβάλει τα οστά της σπονδυλικής στήλης. Όχι, δεν είναι άλλη μια καταθλιπτική ταινία. Στις Σημαδεμένες Καρδιές εναλλάσσεται η λύπη και η χαρά δημιουργώντας ένα γλυκόπικρο συναίσθημα. Οι ασθενείς του σανατορίου ζουν σαν κανονικοί άνθρωποι με μόνη διαφορά ότι είναι ξαπλωμένοι. Τραγουδάνε, γελάνε, τσακώνονται, πίνουν και ερωτεύονται αγνοώντας επιδεικτικά την απειλή του θανάτου που τους περιβάλλει.
Ο πρωτοεμφανιζόμενος Lucian Teodor Rus (Μανού) πραγματοποιεί ένα δυναμικό ξεκίνημα στον Ρουμάνικο κινηματογράφο παίζοντας έναν πνευματώδη άρρωστο συγγραφέα. Ο Μανού είναι στην πραγματικότητα αναφορά στον Μ. Μπλέτσερ και στο ομώνυμο βιβλίο του. Μεγάλο ενδιαφέρον στην ταινία του Τζουντ παρουσιάζουν και οι τεχνικές που χρησιμοποιεί. Πέρα από την παρεμβολή αποσπασμάτων από τις Σημαδεμένες Καρδιές του Μπλέτσερ, ο σκηνοθέτης εντάσσει στην ταινία μια ακόμα αναφορά στοχεύοντας στον χώρο των εικαστικών τεχνών. Αρκετές σκηνές με τον ξαπλωμένο στο κρεβάτι του σανατορίου Μανού είναι τραβηγμένες από τη γωνία λήψης που χρησιμοποιεί ο Μαντένια στον πίνακά του Επιτάφιος Θρήνος.
Σε αντίθεση με πολλές ταινίες που πραγματεύονται το ζήτημα της ασθένειας, η συγκεκριμένη έχει σχετικά γρήγορο ρυθμό και αντιμετωπίζει κωμικά τόσο τη ζωή όσο και τον θάνατο. Οι ασθενείς γνωρίζοντας ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες φροντίζουν να τις ζήσουν πραγματικά.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας Σημαδεμένες Καρδιάς που προβάλλεται στο 57ο ΦΚΘ:
57ο ΦΚΘ: Τραγουδώντας σε νεκροταφεία του Bradley Liew:
Αυτή είναι όντως μια αργή ταινία. Ο 68χρονος Πέπε είναι επαγγελματίας σωσίας. Σε όλη του τη ζωή αντικαθιστά τον Φιλιππινέζο Θρύλο Τζόι Σμιθ σε εμφανίσεις που για διάφορους λόγους δεν μπορεί ο ίδιος να παρευρεθεί, γράφει τα τραγούδια του και παίζει τη μουσική του. Πλέον όμως οι δουλειά δεν προχωράει διότι το μεγάλο είδωλο ανήκει στο κύκλωμα μιας μουσικής βιομηχανίας που έχει παρέλθει και ο Πέπε σε μια κρίση ταυτότητας συνειδητοποιεί ότι έφτασε η ώρα να αποκτήσει κάτι παραπάνω από χρήματα για το ταλέντο του. Καθώς προχωράει η ταινία το κοινό αναρωτιέται πώς γίνεται μια τόσο ενδιαφέρουσα θεματολογία να εξελίσσεται τόσο αργά.
Την απορία μας έλυσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης της παράστασης που βρισκόταν εκεί μετά την προβολή να απαντήσει σε τυχών ερωτήσεις του κοινού. Στην αρχή των γυρισμάτων ο Πέπε είχε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Όταν ήταν σε κατάσταση να επιστρέψει στα γυρίσματα, ο Liew είχε την ιδέα να αποδώσει με τον αργό ρυθμό την ψυχική και σωματική κατάσταση του πρωταγωνιστή. Εξάλλου στην πραγματικότητα ο Πέπε δεν είχε δική του ζωή. Αν και κουράζει η αργή εξέλιξη, από ψυχολογική άποψη έχει πολλά να πει κανείς για τη ζωή ενός ανθρώπου που δεν έπαψε ποτέ να είναι μια σκιά.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας Τραγουδώντας σε νεκροταφεία που προβάλλεται στο 57ο ΦΚΘ:
57ο ΦΚΘ: 90 Χρόνια ΠΑΟΚ Νοσταλγώντας το Μέλλον του Νίκου Τριανταφυλλίδη:
Αν είσαι φίλαθλος αυτή είναι η ταινία σου. Εγώ τυχαίνει να μην είμαι, αλλά δούλευα στη δημοσιογραφική προβολή της παρούσας ταινίας. Ο Τριανταφυλλίδης κάνει μια καταγραφή του χρονικού της ομάδας, από την δημιουργία της μέχρι σήμερα. Στο μεγαλύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ υπάρχουν συνεντεύξεις από μέλη της ομάδας και από πρόσωπα της ελληνικής δημόσιας σφαίρας που υποστηρίζουν τον ΠΑΟΚ. Στην αφήγηση παρεμβάλλονται αποσπάσματα από παλιούς αγώνες και αποκόμματα εφημερίδων. Η επιλογή αυτή τεκμηριώνει τα λόγια των ομιλητών και συνάμα οδηγεί σε μια πιο ενδιαφέρουσα αφηγηματική δομή στην εξέλιξη του ντοκιμαντέρ. Σε κάθε περίπτωση οι συναισθηματισμοί δεν λείπουν. Εξάλλου βασικός στόχος της παραγωγής αυτής είναι η ανάδειξη, όχι μόνο της ιστορίας της ομάδας, αλλά και της ευρύτερης φιλοσοφίας γύρω από το ποδόσφαιρο.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας 90 Χρόνια ΠΑΟΚ: Νοσταλγώντας το Μέλλον που προβάλλεται στο 57ο ΦΚΘ:
57ο ΦΚΘ: Aloys του Tobias Nölle:
Ο Aloys Adorn είναι ένας μεσήλικας ιδιωτικός ντετέκτιβ που αποφεύγει τον κόσμο. Η δουλειά του να είναι αόρατος έχει γίνει δεύτερη φύση του και η πολύτιμη κάμερα του έχει γίνει ένα με τα μάτια του. Αντλεί ευχαρίστηση από το να βιντεοσκοπεί αγνώστους χωρίς την επίγνωση τους. Όλα αλλάζουν όμως όταν ένα βράδυ, κλονισμένος από τον θάνατο του πατέρα του και ένα ακόμη περιστατικό που συνέβη αποκοιμιέται μεθυσμένος σε ένα λεωφορείο. Όταν ξυπνάει η κάμερα δεν είναι πια εκεί και γρήγορα συνειδητοποιεί ότι έχει πέσει θύμα εκφοβισμού από μια γυναίκα με πολύ ωραία φωνή.Η ταινία ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και το υποσυνείδητο.
Για να βρει ο Aloys την κάμερα πρέπει να κλείσει τα μάτια και να περιπλανηθεί σε ένα δάσος που βρίσκεται στη σφαίρα της φαντασίας. H διεύθυνση φωτογραφίας του Aloys ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακή. Ο διευθυντής φωτογραφίας Somon Guy Faessler πλέκει σταδιακά τον φανταστικό κόσμο στον πραγματικό μέχρι να γίνουν ένα. Η ταινία Aloys κέρδισε το βραβείο Fipresci στην Μπιενάλε του 2016.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας Aloys που προβάλλεται στο 57ο ΦΚΘ:
https://www.youtube.com/watch?v=u7dFDxfM98s
57ο ΦΚΘ: Κάποιες Γυναίκες (Certain Women) της Kelly Reichardt:
Μετά τις βελτιώσεις των εγκαταστάσεων προς διευκόλυνση των ατόμων με αναπηρία η κοινωνική πολιτική του φεστιβάλ ενισχύεται και με μια στροφή προς στον φεμινισμό. Η ταινία παρουσιάζει όντως αυτό που αναγράφεται στον τίτλο της: κάποιες γυναίκες, συνοδευόμενες πάντα από κάποια στερεότυπα. Συγκεκριμένα παρακολουθούμε τρεις γυναίκες στην καθημερινότητά τους. Η σύνδεση ανάμεσα στις γυναίκες αυτές είναι αρκετά χαλαρή όσων αφορά την πλοκή, έχουν όμως κοινά βιώματα αναφορικά με την αντιμετώπισή τους από το αντίθετο φύλο.
Γενικά η Reichardt δίνει έμφαση στην ποικιλομορφία των γυναικών συμπεριλαμβάνοντας στο σενάριο διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες από άποψη ιδιοσυγκρασίας. Οι άντρες παίζουν τον ρόλο του κακού και οι γυναίκες του καλού. Βασισμένο στο βιβλίο Both Ways Is the Only Way I Want It: Stories (Maile Meloy) και με τις ερμηνείες των Laura Dern, Michelle Williams και Kristen Stewart η ταινία αποτελεί μια κοινωνική καταγραφή όλων των σεξιστικών κλισέ.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας Κάποιες Γυναίκες που προβάλλεται στο 57ο ΦΚΘ:
Το Β’ & Γ’ Μέρος του αφιερώματος στο 57ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
https://www.artic.grfestivalikes-meres-b-meros-tiff/47410/
https://www.artic.grfestivalikes-hmeres-g-meros-tiff/47535/
