Η εταιρεία θεάτρου Rondade και ο Ευάγγελος Κουφάκος, μετά τον “Σταυρή των σφοντυλιών” στο θέατρο Τζένη Καρέζη δημιουργούν την παράσταση Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα, μία ιστορία για λιλιπούτειους -και όχι μόνο- θεατές που ανεβαίνει από 23 Οκτωβρίου στο Θέατρο Σταθμός. Μία ιστορία “παραμυθένια”, κοινωνιολογικού προβληματισμού με βαθιά παιδαγωγική αξία έρχεται να αφήσει το στίγμα της μέσα από την σκηνοθετική υπογραφή του Ευάγγελου Κουφάκου και την πρωτότυπη μουσική του Θανάση Ισιδώρου.

Συστήνοντάς μας τον εγγονό του διάσημου -από τις Χίλιες και μία νύχτες- τον Αλή Μπαμπά το νεότερο, το χειρότερο βασιλιά στην ιστορία της Ανατολής, καθώς και την Κυανή Μπουρμπουληθρόγουνογαλαζόπετρα την πιο απομακρυσμένη πόλη του Βορρά, ο Ευάγγελος Κουφάκος εισαγάγει στο παραμύθι καίρια ζητήματα, όπως η ενηλικίωση, οι πρόσφυγες, η διαφορετικότητα, η πολυπολιτισμικότητα, η ανάγκη του καθενός να είναι αποδεκτός και του “ανήκειν”.

Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης που θα ταξιδεύει καθημερινά σε σχολεία, ο συγγραφέας του έργου και σκηνοθέτης της παράστασης, μιλά στο Artic.gr. Αναφέρεται στον ιδεολογικό καμβά του έργου, στο στοιχείο της διαδραστικότητας, αλλά και στον ρόλο του παραμυθιού για την απαραίτητη κατανόηση του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι από τους μικρούς θεατές.

Ευάγγελος Κουφάκος


Λυδία: – Τί πραγματεύεται το παραμύθι «Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα»;

Ευάγγελος Κουφάκος: – Ο ένας από τους αφηγητές λέει κάποια στιγμή: “Έχουμε κάτι παράξενο εμείς οι άνθρωποι κι ακόμα δεν το έχω καταλάβει. Αν θέλουμε κάτι πολύ, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα ή να καταστρέψουμε τα πάντα”. Αυτή η φράση πιστεύω, κρύβει όλη την σημασία του έργου. Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα μιλάει για την δύναμη που έχουμε εμείς οι άνθρωποι να αλλάξουμε τον κόσμο. Αλλά και για την ανάγκη όλων μας να ανήκουμε κάπου. Κι αυτό το βλέπουμε από τέσσερεις διαφορετικές πλευρές. Από την πλευρά του Αλή Μπαμπά, ενός κακιασμένου βασιλιά που διώχνει όλους τους κατοίκους της ανατολής από τον τόπο τους. Από τους ανατολίτες που σαν πρόσφυγες πλέον ζητάνε άσυλο σε διάφορα σημεία της γης. Από τους κατοίκους του βόρειου πόλου που αναγκάζονται να δεχτούν τους πρόσφυγες και από την πλευρά της κλέφτρας που σαν άλλος Ρομπέν των δασών κάνει αυτό που θεωρεί σωστό.

Λυδία: – Πώς ο χαρακτήρας του Αλή Μπαμπά του νεότερου, ο εγγονός του διάσημου – από τις Χίλιες και μία νύχτες- Αλή Μπαμπά, εξυπηρετεί τον ιδεολογικό καμβά του έργου;

Ευάγγελος Κουφάκος: – Δεν είναι τόσο ο χαρακτήρας του όσο τα βιώματά του, τα παθήματά του. Ο Αλή Μπαμπά είναι ένα παιδί, αγαπητό απ’ όλους, που έδωσε όλη του την περιουσία για να αγοράσει μία κιθάρα. Όλοι τον εκτιμούσαν και λάτρευαν την μουσική του, ώσπου μια μέρα πήγε και κάθισε πάνω στο κεφάλι του ένας ψύλλος κι από τότε όλοι τον απέφευγαν και τον κορόιδευαν, γιατί φοβόντουσαν μην πηδήξει ο ψύλλος από το κεφάλι του Αλή Μπαμπά και πάει στο δικό τους. Έτσι ο Αλή Μπαμπά έμεινε μόνος και πεινασμένος. Με ένα τρικ όμως γίνεται βασιλιάς και διώχνει τους πάντες από την ανατολή.

Το πώς το θύμα γίνεται θύτης είναι ένα στοιχείο που εμφανίζεται συχνά στο έργο και δεν έχει να κάνει με τους χαρακτήρες, αλλά με το πως αυτοί διαχειρίζονται τα εμπόδια. Όπως συμβαίνει και στη ζωή.

Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα
Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα, από την εταιρεία θεάτρου Rondade και τον Ευάγγελο Κουφάκο

Λυδία: – Με ποιον τρόπο πιστεύεις ότι μπορεί ένα παραμύθι για την διαφορετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα να σηματοδοτήσει μια αλλαγή στην πρόσληψη του «άλλου» από μέρους των μικρών θεατών;

Ευάγγελος Κουφάκος: – Δίνοντάς του λόγο. Αυτό το “άλλο” πολλές φορές δεν έχει λόγο κι έτσι χάνεται η μαγική ευκαιρία να το γνωρίσουμε, να το κατανοήσουμε. Αν το ακούσουμε ίσως γνωρίσουμε κάτι για μας και για τον κόσμο που ζούμε. Γιατί είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί όσο και ίδιοι πιστεύω.

Λυδία: – Πώς λειτουργεί το στοιχείο της διαδραστικότητας στην εν λόγω παράσταση;

Ευάγγελος Κουφάκος: – Με λίγα και απλά παιχνίδια οι μικροί (ελπίζουμε και οι μεγάλοι) θεατές γίνονται συμμέτοχοι στην ιστορία, με αποτέλεσμα η διαδικασία και η ευχαρίστηση της θέασης να γίνει πιο βιωματική.

Λυδία: – Πώς ένα τόσο επίκαιρο και επιτακτικό πρόβλημα όπως το προσφυγικό, μπορεί να αποδοθεί ώστε να γίνει αντιληπτό από τους λιλιπούτειους θεατές;

Ευάγγελος Κουφάκος: – Θεωρώ πως μια τρυφερή και μαγική ιστορία μπορεί κάπως να απαλύνει και να εξηγήσει τις φρικτές εικόνες των ΜΜΕ για το συγκεκριμένο θέμα. Ένα ζήτημα κοινωνικοπολιτικό δεν πρέπει να αποκρύπτεται από τα παιδιά από τη στιγμή που τα περιβάλει κι εμείς δεν πρέπει να λέμε “σουτ μην ακούσει το παιδί” αλλά να το συζητάμε μαζί τους. Να μαθαίνουμε τα παιδιά να μην φοβούνται, να έχουν γνώση. Ιδίως για αυτά που συμβαίνουν τώρα. Ο κόσμος μας είναι τρελός, αυτό πρέπει να το ξέρουν τα παιδιά, αυτά θα τον αλλάξουν άλλωστε.

Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι ακροατές παραμυθιών, γιατί μπορούν να πάρουν από το παραμύθι αυτό που χρειάζονται και αντέχουν. Παρόλ’ αυτά επειδή η συγκεκριμένη ιστορία έχει γραφτεί κυρίως για παιδιά, απαλύνουμε τις συνθήκες κι έτσι: Οι πρόσφυγες μυρίζουν κανέλα. Η “ώρα για νάνι” είναι ένας νόμος που όλοι ακολουθούν τυφλά κι ας μην νυστάζουν κάποιοι. Μια μάγισσα βάζει σε μια μπουρμπουλήθρα έναν Ανατολίτη, που ελπίζει να φτάσει στην απέναντι όχθη και τον βυθίζει στη μέση του πελάγους.

Εν τέλει αποδίδεται με ψέματα όπως στα παραμύθια, που είναι γεμάτα με αλήθεια.

Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα - Ο θίασος της παράστασης
E.Κουφάκος: “Ένα ζήτημα κοινωνικοπολιτικό δεν πρέπει να αποκρύπτεται από τα παιδιά από τη στιγμή που τα περιβάλλει”

Λυδία: – Τί σε ωθεί στην ενασχόληση με το παιδικό παραμύθι συγκεκριμένα;

Ευάγγελος Κουφάκος: – Λένε πως τα πρώτα παραμύθια δημιουργήθηκαν όταν οι άνθρωποι άρχισαν να αφηγούνται τα όνειρα τους (αυτά του ύπνου) και η τέχνη της αφήγησης δημιουργήθηκε για να εξηγήσουν τον κόσμο, αλλά και να παρηγορηθούν ή να παρηγορήσουν. Τα παιδιά με φοβερό ενθουσιασμό προσπαθούν να ανακαλύψουν τον κόσμο. Εγώ μεγαλώνοντας ήθελα να συνεχίσω να αφηγούμαι τα όνειρα μου και να ανακαλύπτω τον κόσμο με τον ίδιο πάντα ενθουσιασμό. Ως ενήλικας “είναι ντροπή” να παίζω στα χώματα και να λέω πως είμαι ο Ηρακλής κι έτσι λέω σε όλους πως αυτό είναι η δουλειά μου κι όλοι το θεωρούν πολύ φυσιολογικό.

Λυδία: – Πώς θεωρείς ότι πρέπει να σχεδιάζεται μία παιδική θεατρική παραγωγή και με ποιους άξονες δουλεύει η εταιρεία θεάτρου Rondade;

Ευάγγελος Κουφάκος: – Με παιγνιώδη διάθεση. Για μένα είναι σοβαρή υπόθεση το να απευθύνεσαι σε παιδιά, πρέπει όμως και να το διασκεδάζεις. Όπως ακριβώς ένα παιχνίδι, που πρέπει να τηρείς τους κανόνες του αλλά και να απολαμβάνεις την διασκέδαση. Η οικονομική διαχείριση κ.λ.π. κ.λ.π. είναι το αναγκαίο κακό και οι μόνοι άξονες που βασίζεται η Rondade (ροντάτ) είναι η υπομονή, η επιμονή, η προσπάθεια και το ρητό “ρωτώντας πας στην πόλη”.

Λυδία: – Πώς θα προσδιόριζες την επίδραση της Τέχνης στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό σκηνικό;

Ευάγγελος Κουφάκος: – Αντιφατική. Όταν ανεβαίνει, σε πολυτελέστατο θέατρο, παράσταση που θίγει την οικονομική κρίση ή παρουσιάζεται έκθεση φωτογραφίας στο Kολωνάκι με θέμα “σμαράγδια και ρουμπίνια στο σύγχρονο κόσμημα” για φιλανθρωπικό σκοπό, μάλλον κάτι αντιφατικό υπάρχει… Βέβαια έχω δει και έχω συμμετάσχει σε ομάδες που δημιουργούν τέχνη “ερασιτεχνικά”. Σε νοικιασμένα δωμάτια, σε ιδρύματα (όπως η εταιρεία προστασίας σπαστικών) σε αμφιθέατρα πανεπιστημίων και ΤΕΙ (όπως αυτό της Πάτρας), σε κέντρα ψυχικής υγείας, σε τάξεις ειδικών (ή και όχι) σχολείων κι εκεί η τέχνη επιδρά στον άνθρωπο.

Video

Πληροφορίες παράστασης Ο Αλή Μπαμπά και η μία κλέφτρα | Σκην. : Ευ. Κουφάκος

Συντελεστές

  • Κείμενο-Σκηνοθεσία: Ευάγγελος Κουφάκος
  • Μουσική: Θανάσης Ισιδώρου
  • Βοηθός σκηνοθέτη: Λίνα Τσιώλη
  • Κοστούμια: Κωνσταντίνος Παναγιωτόπουλος
  • Σκηνικά: Μonsieur
  • Φωτογραφίες: Μπάμπης Κατσίδης
  • Face painting φωτογράφησης: Tζένη Λαμπρινάκου
  • Σχεδιασμός φωτισμών: Θωμαΐς Τριαναταφύλλου
  • Παιδαγωγική επιμέλεια-Εκπαιδευτικό υλικό: Φρόσω Μάνη
  • Προβολή-Επικοινωνία: Γκέλλυ Σαρηγιάννη
  • Παραγωγή: Εταιρεία θεάτρου Rondade
  • Παίζουν: Κωνσταντίνα Νταντάμη, Θανάσης Ισιδώρου, Κατερίνα Αθανασιάδη, Θανάσης Κρομλίδης
  • Η παράσταση απευθύνεται σε θεατές από 3 ετών έως ∞.
  • Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Από 23 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12:00 π.μ.
  • Τιμές εισιτηρίων: 8 ευρώ, 5 ευρώ (μειωμένο)
  • Διάρκεια παράστασης 70’

Πληροφορίες θεάτρου

  • Θέατρο Σταθμός, Διεύθυνση: Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο, Τηλέφωνο: 2114036322
  • Προπώληση εισιτήριων με ΠΡΟΣΦΟΡΑ 1+1 εισιτήριο στα Ticket Service (http://www.ticketservices.gr/event/O-Alibaba-kai-i-mia-kleftra/)
  • Υπεύθυνη επικοινωνίας Μιράντα Παύλου, 6944957386

Χορηγός επικοινωνίας

logo artic.gr

Προηγούμενο άρθροΟ «Θανατοποινίτης με το σημάδι» του Τσάρλς Λώτον
Επόμενο άρθροΠείνα | Κριτική της παράστασης
Λυδία Τριγώνη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Παν/μίου Αθηνών και του μεταπτυχιακού προγράμματος «Λογοτεχνία, Πολιτισμός και Ιδεολογία», με ειδίκευση στο θέατρο. Ασχολείται με τη μετάφραση θεατρικών έργων, εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη και αρθρογραφεί στο Artic.gr από το 2012.