Η παράσταση «Η Εκάβη σε ένα ελληνικό νησί», βασισμένη στην «Εκάβη» του Ευριπίδη, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία και δραματουργία Ζωής Ξανθοπούλου κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι τις 30 Μαΐου στο Θέατρο Αργώ.
Ένα δωμάτιο πένθους, ο λόγος του Ευριπίδη, μια παράσταση της “Εκάβης” κινηματογραφημένη στην Ισπανία το 1998, μια γυναίκα, οι απώλειες με σάρκα και οστά. Έχει αρχή και τέλος η ανθρώπινη ύπαρξη; Ποιος ήσουν πριν και ποιος είσαι τώρα;
Μια γυναίκα, η Εκάβη, κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, με ό,τι της έχει απομείνει, παρακολουθεί τηλεόραση. Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, μνήμες και φωνές ξυπνούν, πρόσωπα εμφανίζονται και συνομιλούν μαζί της. Κάθε συνάντηση είναι μια ακόμη προσπάθεια να τακτοποιήσει τον κόσμο της. Μέχρι που όλο το κατασκευασμένο περιβάλλον της ζωής της αποδομείται. Η λύση στις συμφορές της θα έρθει από μια εκδίκηση ή από μια φυγή;
To 1998, η Margarita Borja, ισπανίδα συγγραφέας, ποιήτρια και σκηνοθέτις, παρουσιάζει στο νησί Ταμπάρκα της Ισπανίας, σε δική της διασκευή την «Εκάβη» του Ευριπίδη, με τον τίτλο HÉCUBA, NÓMOS Y MÚSICA DE LAS CIUDADANAS, γεγονός που ενθουσίασε το κοινό κι αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό στην πορεία της δημιουργού της.
«Η Εκάβη σε ένα ελληνικό νησί» εμπνέεται από εκείνη την ιστορική παράσταση κι από το κείμενο της «Εκάβης» του Ευριπίδη. Ένα κείμενο που «μιλάει» ακόμα και σήμερα, για όσα μας απασχολούν, μας θυμώνουν, μας συγκινούν και μας προβληματίζουν.
Η Ζωή Ξανθοπούλου που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία της παράστασης γράφει αποκλειστικά για το Artic.gr ένα κείμενο με αφορμή την παράσταση και τη συνεργασία της με τους συντελεστές, ενώ μας αποκαλύπτει τις φράσεις του έργου που αποτυπώνουν την ουσία του.
Ζωή Ξανθοπούλου | Σκέψεις με αφορμή την παράσταση «Η Εκάβη σε ένα ελληνικό νησί»
Η Εκάβη μόνη. Πάντα μόνη. Αλλά τώρα πιο μόνη από ποτέ. Ένας άνθρωπος κλεισμένος σ’ ένα σπίτι, σε μια θεατρική σκηνή, σ’ ένα νησί. Δεν έχει καμία σημασία. Τελειώνει η απώλεια, τελειώνει ο πόνος, τελειώνει ο θρήνος, τελειώνει η υπομονή.
Η Εκάβη μας είναι βασισμένη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη κι εμπνέεται από την παράσταση της Μαργαρίτα Μπόρχα που κινηματογραφήθηκε το 1998 στο νησί Ταμπάρκα της Ισπανίας.
Όλα βρίσκονται στον κόσμο μας. Και το τραγικό και το γελοίο και τα λόγια που καλό είναι να λέγονται και τα πρόσωπα όλα, καλά και κακά μαζί.
“Άλλο πριν ήμουν κι άλλο είμαι τώρα”. Ό,τι κι αν ήμουν, ήμουν άλλος. Ποιος άνθρωπος δεν έχει νιώσει την ανάγκη να αλλάξει, κι ας μην έχει αλλάξει τίποτα;
Οι συνεργάτες μου στο δημιουργικό χτίσιμο ενός θεατρικού κόσμου πάντα είναι οι πιο αγαπημένοι μου άνθρωποι. Η Ντέπυ Πάγκα, μοναδική Εκάβη, ανθρώπινη, καλός άνθρωπος, πώς θα μπορούσε να μην είναι υπέροχη στη σκηνή; Η Ναταλί Τσάβεζ, πρώτη φορά μαζί στο θέατρο, αποτελεσματικά εύστοχη και καίρια ως παρουσία. Ο Αποστόλης Ψαρρός, αγαπημένος μου, συνεργάτης χρόνια, πάντα είναι χαρά να είμαστε μαζί.
Ο Δημήτρης Τσεκούρας στη σύνθεση και στην απόδοση των κειμένων, με αυτή την τόσο ουσιαστική και ποιητική γλώσσα. Ο Cayetano στο ηχητικό περιβάλλον και τη μουσική, με αυτή τη διακριτική εσωστρέφεια που κάνει μαγικά. Ο Γιώργος Λιντζέρης με την τόσο μεγάλη αγάπη για τους κόσμους που αναδύονται επί σκηνής, παίρνει μια ιδέα και την κάνει αυτό που ακριβώς ονειρεύτηκες. Ο Αποστόλης Τσατσάκος πάντα αθόρυβα αλλά δημιουργικά αισθητά εκεί. Η Όλγα Σεβερίν που χωρίς εκείνη “δεν κάνουμε”, που λένε. Η Κωνσταντίνα Αγγελέτου πάντα εκεί στην αρχή των πραγμάτων, μοιράζομαι μαζί της χαρά κι εμπιστοσύνη.
Δεν είναι αυτονόητες οι καλές συνεργασίες. Αγαπώ το θέατρο που υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι ειναι “άνθρωποι”.
Οι παρακάτω φράσεις του έργου, κρύβουν, για μένα, ολόκληρη την Εκάβη μας:
“Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον φόβο”
“Κανένας να με στηρίξει τώρα δεν υπάρχει
κι ούτε σαν ασπίδα μπροστά μου να μπει”
“Όχι καθόλου δεν μου φτάνει που θυμάσαι”
“Αυτό είναι και δίκαιο και άδικο μαζί
αλλά αυτό είναι ο Πόλεμος κι άλλο δεν έχω να πω”
“Απέτυχα
πεταμένη βορά τα λόγια μου στον άνεμο”
“Αλλά έτσι είναι ο εχθρός
ο εχθρός δεν αλλάζει γνώμη”
“Τι παράξενες αλήθεια που είναι όλες οι πράξεις των ανθρώπων”
“Γιατί ο καλός άνθρωπος θα είναι πάντοτε καλός
ενώ ο φαύλος πάντοτε φαύλος μένει”
“Κάνε να γίνει ένα Θαύμα κάποιος κάτι να εμφανιστεί
και να βρω τον τρόπο να βρω τον τρόπο να βρω τον τρόπο”
“Σε όλους τους ανθρώπους αρέσει να ακούνε τη λέξη όφελος”
“Δομικό ελάττωμα ε;”
Και η γη γυρίζει…
Συντελεστές παράστασης
- Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
- Σύνθεση – Απόδοση κειμένων: Δημήτρης Τσεκούρας
- Ερμηνεία: Ντέπυ Πάγκα, Ναταλί Τσάβεζ, Αποστόλης Ψαρρός
- Μουσική – Sound design: Cayetano
- Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Λιντζέρης
- Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
- Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
- Διεύθυνση παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου
- Εκτέλεση παραγωγής- Βοηθός Σκηνοθέτη: Όλγα Σεβερίν
- Παραγωγή: Πλέγμα – ΑΚ
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ
- Διεύθυνση: Ελευσινίων 13-15, Αθήνα (ΜΕΤΡΟ Μεταξουργείο)
- Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
- Παραστάσεις: Δευτέρα 8 Μαΐου – Τρίτη 30 Μαΐου
- Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
- Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 15€
- Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά
- Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr
