Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο αγαπημένος ερμηνευτής, με την βαθειά και ζεστή φωνή, Αντώνης Καλογιάννης! Την ανακοίνωση έκανε, μέσα από τα social media, ο γαμπρός του, δημοσιογράφος και εκδότης Τάσος Μπούρας. Πληροφορίες αναφέρουν πως έπαθε ανακοπή καρδιάς και κατέληξε.

Ο γεννημένος το 1940 στην Καισαριανή, Αντώνης Καλογιάννης ξεκίνησε την καριέρα του το 1966 όταν τον ανακάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης και ξεκίνησε η συνεργασία τους. Πριν ξεκινήσει το τραγούδι εργάστηκε ως τσαγκάρης. Το 1967 με την άνοδο της Χούντας έφυγε για το εξωτερικό που εκεί συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως η Μαρία Φαραντούρη με την οποία δημιούργησαν λαϊκή ορχήστρα, τραγουδούσαν καθαρά πολιτικού χαρακτήρα τραγούδια και έτσι συνέβαλαν στον αντιδικτατορικό αγώνα. Το 1972 επέστρεψε στην Ελλάδα που συνέχισε την καριέρα του στη δισκογραφία. Τάχθηκε ανοιχτά κατά της Χούντας και όταν επέστρεψε το 1974 στην Ελλάδα, μετά από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, και ο Μίκης Θεοδωράκης, ξεκίνησαν και πάλι τη συνεργασία τους.

Αντώνης Καλογιάννης
Αντώνης Καλογιάννης

Ο Αντώνης Καλογιάννης τραγούδησε δεκάδες τραγούδια τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες και πλέον θεωρούνται κλασσικά. Συνεργάστηκε με κορυφαίους Έλληνες συνθέτες (Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Δήμο Μούτση, Μίμη Πλέσσα, Σταύρο Κουγιουμτζή, Ηλία Ανδριόπουλο, Μάριο Τόκα κ.α.) και ποιητές στιχουργούς (Γιάννης Ρίτσο, Γιώργο Σεφέρη, Μανώλη Αναγνωστάκη, Τ. Λειβαδίτη, Δ. Χριστοδούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλο κ.α.).

Διακρίθηκε εξίσου τόσο στο ερωτικό τραγούδι όσο και στο πολιτικό. Ο Αντώνης Καλογιάννης είχε μία πραγματικά λαμπρή καριέρα και το μουσικό αλλά και το ηθικό του παράστημα είναι χαραγμένα στην μνήμη όλων των μουσικόφιλων της χώρας μας.

Η συνεργασία του με τον Θεοδωράκη τον έφερε στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους της Σοβιετικής Ένωσης, της Ευρώπης και της Αμερικής που ερμήνευσε στίχους του Σικελιανού, του Ρίτσου και του Σεφέρη.

Διαβάστε περισσότερα νέα εδώ

 

Προηγούμενο άρθροΦεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου: Εκτός παράστασης τίθεται ο Γ. Κιμούλης
Επόμενο άρθροΕλλήνων Ταυτότητες – Ο Στ. Λουμάκης και οι «μικρές ψηφίδες» ιστορίας και πολιτισμού