Έφη Λογγίνου: Το κορίτσι έξω από τα 45 τετ.
Η Έφη Λογγίνου, πρόσφατα βραβευμένη από το φεστιβάλ “Νύχτες Πρεμιέρας” ως καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιός για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ταινία “45 m2” του Στράτου Τζίτζη, βρέθηκε μαζί μας σε ένα καφέ του Θησείου για να μας μιλήσει για την ταινία, τον εαυτό της και την καριέρα της.

Καλημέρα Έφη, πώς νιώθεις που βραβεύτηκες από το φεστιβάλ “Νύχτες Πρεμιέρας” ως η καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιός σε ταινία μεγάλου μήκους;

Σίγουρα νιώθω πολύ μεγάλη χαρά και τιμή για αυτή μου τη βράβευση αλλά και για το ότι ακούστηκε για άλλη μια φορά η ταινία. Είναι μία δουλειά που αγαπώ και με κάνει υπερήφανη !

Πόσα χρόνια είσαι στο επάγγελμα του ηθοποιού;

Φέτος είναι ο ένατος μου χρόνος στη δουλειά, τελείωσα τη σχολή του Γιώργου Κιμούλη το 2002. Βέβαια η σχολή πλέον δεν υπάρχει αλλά όσο λειτουργούσε έκανε καλή δουλειά (χαμόγελά).

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική, ήταν το παιδικό σου όνειρο;

Νομίζω ότι δεν το επέλεξα ακριβώς, η ίδια μου η ζωή με οδήγησε και κάποια στιγμή μου έγινε ανάγκη, δε νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο και να είμαι ευτυχισμένη. Ξέρεις, όπως όλα τα παιδιά και εγώ έψαχνα τι θα κάνω στη ζωή μου, σίγουρα δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι το οποίο θα με έκανε να νιώθω ανελεύθερη.

Ποιες ήταν όμως οι πρώτες σου επιρροές που σε οδήγησαν στη γνωριμία σου με το θέατρο και τον κινηματογράφο;

Από παιδί όταν ήμουν στη Σουηδία, είχα την τύχη οι γονείς μου να έχουν επιλέξει ένα παιδικό σταθμό όπου κάναμε πολλά θεατρικά παιχνίδια και είχε και αίθουσα με κουστούμια και αργότερα ανεβάζαμε παραστάσεις. Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα ασχολήθηκα με κάποιες ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες στην εφηβεία μου και παρακολουθούσα το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. της Πάτρας. Λίγο πολύ, αυτά ήταν τα ερεθίσματα μου.

Μου είπες ότι ήσουν στη Σουηδία, πώς βρέθηκες εκεί;

Είχε πάει η μητέρα μου να σπουδάσει, εκεί πήγε να την βρει ο πατέρας μου όπου γνωρίζονταν από παιδιά έτσι έμειναν και άρχισαν να δουλεύουν. Στη συνέχεια παντρεύτηκαν και έτσι γεννήθηκα εγώ και η αδερφή μου εκεί.

images_757_3_45m3

Ας γυρίσουμε όμως πάλι στην υποκριτική… Ποιά ήταν η πρώτη σου δουλειά;

Η πρώτη μου δουλειά ήταν στην “Αντιγόνη” όπου ανέβηκε στην Επίδαυρο στο δεύτερο μου έτος της σχολής σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη, με πρωταγωνίστρια την Πέγκυ Τρικαλιώτη στο ρόλο της Αντιγόνης και εκεί συμμετείχα για πρώτη μου φορά σε επαγγελματική παράσταση έχοντας ένα ρόλο στο χορό.

Δηλαδή το ξεκίνημα σου ήταν στο θέατρο της Επιδαύρου, θαυμάσιο ξεκίνημα για μία νέα ηθοποιό, εξαιρετική εμπειρία αλλά και μεγάλο το βάρος της ευθύνης σωστά;

Δεν ένιωσα τότε τόσο έντονα το βάρος της ευθύνης, ήμουν νέα, άπειρη και αθώα, στη σχολή ακόμα. Τώρα αυτή τη στιγμή που γνωρίζω κάποια πράγματα περισσότερα θα ένιωθα πολύ πιο έντονα αυτό το δέος, σίγουρα θα αγχωνόμουν πολύ και θα έπρεπε να έχω πολύ μεγάλη σιγουριά για τον εαυτό μου για να ανταπεξέλθω.

Πώς συνέχισες την καριέρα σου και τι ακολούθησε;

Στη συνέχεια έπαιξα πάλι με τον Γιώργο Κιμούλη στον «Έμπορο της Βενετίας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, όπου έπαιζα την Τζέσικα ο οποίος υπήρξε και ο πρώτος ρόλος της καριέρας μου.

Και η πρώτη σου κινηματογραφική δουλειά;

Η πρώτη μου δουλειά στον κινηματογράφο ήταν μία ταινία μικρού μήκους ενός φίλου μου του Παναγιώτη του Φαφούτη με τίτλο «Η ζωή είναι Βραχεία» και έκανα ένα πολύ μικρό πέρασμα, κάνοντας την κοπέλα του πρωταγωνιστή. Ήταν κυρίως μία πρόσκληση για να μάθω πως γυρίζεται μια κινηματογραφική ταινία, γι’ αυτό το λόγο και παρευρέθηκα σε όλα τα γυρίσματα. Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που συμμετείχα ήταν τα «45 m2», δεν είχα μεγάλη εμπειρία από τον κινηματογράφο πριν από αυτή.

Έλεγες λοιπόν ότι ως επί το πλείστον, αν συμπεριλάβουμε στα υπόψη μας και τους ρόλους σου στην τηλεόραση συνηθίζεται οι ρόλοι που σου δίνονται να είναι της νεαρής κοπέλας.

Ναι και πιστεύω ότι για τα επόμενα σαράντα χρόνια θα συνεχίζω να παίζω το ρόλο της μικρής κοπέλας, θα έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μου και ακόμη θα παίζω την μικρή κοπέλα (γέλια).

Αυτό είναι πολύ καλό από τη μία γιατί μικροδείχνεις, είσαι μία φρέσκια παρουσία και άλλωστε έχεις και πολλά χρόνια καριέρας ακόμη μπροστά σου έτσι ώστε να σου δοθεί η ευκαιρία να παίξεις και τους «γηραιούς» ρόλους.

Σε ευχαριστώ πολύ. Σοβαρά τώρα, μου δίνει μεγάλη χαρά όμως να παίζω τους ρόλους που μπορώ να παίζω αυτή τη στιγμή και αργότερα θα δοκιμαστώ με κάτι αλλιώτικο, έτσι και αλλιώς κάθε φορά βάζω και κάτι νέο στις αποσκευές μου… Δεν βιάζομαι αλλά και δεν φοβάμαι να γεράσω, για την ακρίβεια θέλω να γεράσω και να γεράσω καλά ακόμη και να κάνω ρυτίδες. Δεν έχω πρόβλημα, ειλικρινά πιστεύω ότι κάθε ηλικία έχει τη δική της χάρη και σίγουρα όλα όσα έχεις να αποκομίσεις από την διαδρομή και την πορεία σου προς τα γεράματα είναι πάρα πολύ σημαντικά και το αντίτιμο φαντάζει μικρό.

Η τελευταία σου δουλειά στο θέατρο, νομίζω ήταν στο θέατρο τέχνης Κάρολος Κουν, σωστά;

Σωστά, έπαιξα «Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης» του Μαριβό σε σκηνοθεσία του Εύη Γαβριηλίδη ενσαρκώνοντας την Σίλβια. Ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ήταν μεγάλη μου τιμή που έπαιξα στο θέατρο Κάρολος Κουν και σίγουρα μεγάλη μου χαρά που συνεργάστηκα με τον Εύη Γαβριηλίδη που είναι ένας πολύ σημαντικός σκηνοθέτης που έχει κάνει πολλές δουλειές σε Ελλάδα και Κύπρο και σίγουρα έμαθα πάρα πολλά δίπλα του.

images_provevlimena_logginou

Μίλησέ μας για τα «45 m2», την ταινία για την οποία βραβεύτηκες και όπως μας είπες και νωρίτερα είναι ο πρώτος σου πρωταγωνιστικός ρόλος στον κινηματογράφο…

Σίγουρα ήταν μεγάλη μου χαρά και μεγάλη μου τιμή που πρωταγωνίστησα στην ταινία του Στράτου (Τσίτζης) και ο ρόλος της Χριστίνας ήταν ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον ρόλος, όμορφος και δέθηκα μαζί του.

Πώς προσέγγισες εσύ αυτό το ρόλο, έτσι ώστε να καταφέρεις να τον ενσαρκώσεις με τον τρόπο που τον ενσάρκωσες;

Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι, γιατί ναι μεν είμαι η ηρωίδα και εννοώ ότι έχει στοιχεία μου και έχω στοιχεία της αλλά έπρεπε να ψάξω και πολλά πράγματα και να παρατηρήσω τους άλλους νέους γύρω μου έτσι ώστε να ενταχθώ στον ψυχισμό αυτής της κοπέλας. Σίγουρα με βοήθησε πολύ και ο σκηνοθέτης μου ο οποίος αγαπά πολύ τους ηθοποιούς και με οδήγησε σωστά.

Με το γυμνό αντιμετώπισες δυσκολίες;

Το γυμνό είναι δύσκολο για όλους τους ηθοποιούς και για εμένα είναι φυσικά. Δεν είναι δύσκολο για το πώς θα χαρακτηρίσουν ή πώς θα δουν το σώμα μου, με τον ίδιο τρόπο που ξεγυμνώνεις την ψυχή σου για να προσεγγίσεις ένα ρόλο και αισθάνεσαι περίεργα έτσι αισθάνεσαι και όταν βγάζεις τα ρούχα σου, είναι το ίδιο πράγμα ακριβώς. Για άντρες και γυναίκες ισχύει αυτό, αλλά σίγουρα το καλό κλίμα εμπιστοσύνης και σεβασμού που επικρατεί στα γυρίσματα είναι πολύ σημαντικό για να γίνει μία σκηνή.

Ποια είναι τα όνειρα σου και οι στόχοι σου για αυτή τη δουλειά;

Πρώτα απ’ όλα θέλω να είμαι υγιής και δυνατή, σίγουρα στις μέρες μας σε κάθε δουλειά χρειάζεται περίσσεια δύναμη για να αντέξει κανείς. Επίσης να έχω καθαρή σκέψη και καλή αντίληψη έτσι ώστε να μη χάνω ευκαιρίες και φυσικά να κάνω γνωριμίες και καλές συνεργασίες όπου θα με βοηθήσουν και εμένα να αναπτυχθώ μέσα από τη συνεργασία μας. Δεν σκέφτομαι συγκεκριμένους ρόλους.

Ναι αλλά ποιος είναι ο ρόλος που θα ήθελες να παίξεις αυτή τη στιγμή;

Κανένας και όλοι ταυτόχρονα, αυτή τη στιγμή δεν έχω στο μυαλό μου κάποιο συγκεκριμένο ρόλο. Θα σου πω όμως το ρόλο που ονειρευόμουν όταν ήμουν στη σχολή να παίξω, αυτός είναι ο ρόλος της Λαίδης Μάκβεθ αλλά μετά από εννιά χρόνια εμπειρίας στο χώρο καταλαβαίνεις ότι μπορείς να κερδίσεις και να ανακαλύψεις τη μαγεία μέσα από κάθε ρόλο.

Ποιος είναι ο ρόλος ο οποίος θαυμάζεις άσχετα με το αν θα μπορούσες να τον παίξεις, γιατί μπορεί να μιλάμε για κάποιον αντρικό ρόλο, όπως π.χ. τον Οθέλλο;

Ο Ριχάρδος ο Τρίτος.

Κινηματογράφος ή θέατρο;

Και τα δύο τα αγαπώ, θέλω να κάνω πολλές ταινίες και φυσικά να παίξω και σε πολλές παραστάσεις.

images_45tetragwnika2

Είσαι οπαδός του ευρωπαϊκού ή του Αμερικανικού κινηματογράφου;

Του ευρωπαϊκού κυρίως αλλά και του ανεξάρτητου αμερικανικού όπως και του ασιατικού.

Αγαπημένος σκηνοθέτης;

Ο Ταρκόφσκι, αλλά σίγουρα είναι πολλοί οι μεγάλοι σκηνοθέτες, ευτυχώς δηλαδή για εμάς.

Αγαπημένος συγγραφέας;

Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Αγκέεφ που έχει γράψει, μην σοκαριστείς από τον τίτλο, «Το μυθιστόρημα με κοκαΐνη». Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, μου το πρότεινε και εμένα ένας φίλος μου και το προτείνω και εγώ με τη σειρά μου σε όλους τους φίλους του περιοδικού να το διαβάσουν, για εμένα είναι από τα πιο δυνατά και όμορφα βιβλία που έχω διαβάσει.

Ποια είναι τα χόμπι σου;

Κατά καιρούς έχω περάσει από διάφορα στάδια όπως π.χ. να ζωγραφίζω ή να φτιάχνω κοσμήματα με πηλό, μου αρέσει πολύ το τρέξιμο, οι βόλτες με το ποδήλατο, το κολύμπι και τώρα θέλω να ασχοληθώ με τη φωτογραφία, την βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ εκφραστική ως τέχνη.

Τι επάγγελμα ήθελες να κάνεις όταν ήσουνα παιδί;

Από παιδί ήθελα να γίνω ηθοποιός αλλά μου άρεσε πολύ και η ψυχολογία και το επάγγελμα του αρχαιολόγου, μου αρέσει να ερευνώ και να εμβαθύνω.

Και εν τέλει έγινες ηθοποιός…

Ναι, και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη άλλωστε είναι και αυτό που με εκφράζει καλύτερα.

Σε ευχαριστώ πολύ Έφη, σίγουρα η κουβέντα μας είχε πολύ ενδιαφέρον! Σου εύχομαι κάθε επιτυχία και μία λαμπρή καριέρα, γιατί το αξίζεις. Είσαι άλλωστε ένα πολύ προσγειωμένο άτομο και πολύ ευπρόσιτη.

Και εγώ σε ευχαριστώ, να είσαι καλά και κάθε επιτυχία για το περιοδικό.

 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ TRAILER ΤΩΝ «45 m2»


 

Επόμενο άρθροΗ Φθινοπωρινή σονάτα του Bergman… στο Artic.gr Festival