Η Δήμητρα Στάικου είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής και έχει σπουδάσει θέατρο στην Πράξη 7 και στην Κεντρική Σκηνή της Μ. Ντενίση. Έκανε μαθήματα υποκριτικής με την ηθοποιό του Εθνικού Θεάτρου Λαμπρινή Λίβα, σεμινάρια αυτοσχεδιασμού με την ηθοποιό Χρύσα Παππά και μαθήματα τραγουδιού με την Άννα Λάκη. Πήρε μέρος σε συνέδρια προσομοίωσης Ηνωμένων Εθνών-Model UN από το 2010 έως το 2012 (Θεσσαλονίκη, Cambridge, Singapore, Istanbul), ενώ το 2012 παρακολούθησε μαθήματα αγγλικού δικαίου στο Cambridge Summer Law School. Ακόμη, έχει συμμετάσχει σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές δουλειές.
Μετά την περσινή επιτυχία του πρωτόλειου θεατρικού έργου της, «Παιχνίδια ή ένα φερμουάρ που έχει κολλήσει» που ανέβηκε στο Θέατρο Σταθμός σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου, η 24χρονη Δήμητρα Στάικου επιστρέφει δυναμικά με το νέο της έργο, Το φαινόμενο του θερμοκηπίου σε σκηνοθεσία Τάκη Παρασκευόπουλου, στο studio Μαυρομιχάλη. Η ίδια, μιλά στο Artic.gr για τις πηγές έμπνευσής της, το «Φαινόμενο του θερμοκηπίου» και τη σύλληψή του που συνδέεται με την ευθυνοφοβία και τη λανθασμένη λήψη αποφάσεων, για τους συγγραφείς που την εκφράζουν αλλά και για το τί θα επέλεγε ανάμεσα στην υποκριτική και τη συγγραφή.
Δήμητρα Στάικου
Λυδία: – Πώς προέκυψε η ιδέα για το «Φαινόμενο του θερμοκηπίου» και τί πραγματεύεται;
Δήμητρα Στάικου: – Το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου γράφτηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε κατά τη διάρκεια του χάους και της αποδιοργάνωσης μιας μετακόμισης. Η ιδέα προέκυψε από τους ανθρώπους που βλέπω γύρω μου σπάνια να αναλαμβάνουν το κόστος των προσωπικών επιλογών τους και να κατηγορούν την επίδραση του περιβάλλοντος και εξωγενών παραγόντων για τις προσωπικές τους επιλογές. Για όλα μας τα λάθη φταίει το σύστημα, για την ανεργία η πολιτική κατάσταση, για τη μοναξιά το άλλο φύλλο που έχει δυσκολία επικοινωνίας, για την αργοπορία μας τα μέσα μαζικής μεταφοράς που αργούν, για τη μελαγχολία η περιβαλλοντική αλλαγή και το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου.
Ο τίτλος έχει μέσα του αυτοσαρκασμό προς τη λανθάνουσα τάση των ανθρώπων επαναλαμβανόμενης υπεκφυγής προς την ανάληψη ευθύνης για τις προσωπικές τους επιλογές. Φταίνε πάντα οι άλλοι τους οποίους κατηγορούμε χωρίς φειδώ. Το έργο αυτό είναι ένα έργο για ανθρώπους που ήταν ευθυνόφοβοι και δεν πήραν τις σωστές αποφάσεις όταν έπρεπε. Τώρα τους βρίσκουμε μοναχικούς και γεμάτους ενοχές προς τους άλλους και τον εαυτό τους να φλερτάρουν για πρώτη φορά με την αλήθεια παρόλο που στα μάτια των θεατών η στάση τους φαίνεται παράλογη. Μία γυναίκα μεγάλης ηληκίας που αποφασίζει καθυστερημένα να επιδιώξει αλλαγές στη ζωή της που έπρεπε να ειχε κάνει στη νεότητά της και μια γυναίκα που προσπαθεί να ζητήσει συγνώμη εκ των υστέρων.
Λυδία: – Στο έργο, κεντρικοί χαρακτήρες είναι τρεις γυναίκες διαφορετικών ηλικιών. Σε ενδιαφέρει κατά κύριο λόγο, η εμβάθυνση στη γυναικεία ψυχοσύνθεση;
Δήμητρα Στάικου: – Δε θα το έλεγα. Η εποχή μας έτσι και αλλιώς βαίνει προς την κατάργηση των διαφορών των φύλων. Βιώνουμε μια βαθιά ουμανιστική κρίση σήμερα, αυτό που κοντεύουμε να χάσουμε είναι η ίδια η ταυτότητα μας ως άνθρωποι. Οι ήρωες του έργου αυτού είναι γυναίκες γιατί επειδή ακόμη οι γυναίκες είναι επιφορτισμένες με περισσότερους κοινωνικούς ρόλους είναι πιο επιρρεπείς να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τις δικές τους επιθυμίες μέσα σε μια οικογένεια και στο να αναπτύξουν ενοχές μετά.
Λυδία: – Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη Τάκη Παρασκευόπουλο και πώς θα έλεγες ότι «φώτισε» σκηνοθετικά το έργο;
Δήμητρα Στάικου: – Ο Τάκης προσέγγισε το έργο με ανατρεπτικό και πρωτότυπο τρόπο και η σκηνοθεσία ήταν πιστή στο κείμενο. Το φώτισε με χιούμορ ακόμη και στις πιο πικρές στιγμές του. Δεν προλαβαίνει ένας θεατής να πέσει γιατί γρήγορα χαμογελάει ξανά και η σκηνοθεσία αναδεικνύει καθετί παράλογο που υπάρχει μέσα στη λογική μας. Το κομμάτι του παπά και του αστυνομικού δόθηκαν στην υπερβολή τους ηθελημμένα ως ένα ειρωνικό σχόλιο απέναντι στην εξουσία.
Λυδία: – Το «Φαινόμενο του θερμοκηπίου» διαπνέεται έντονα από χιούμορ. Σε τί συμβάλλει και τί προσδίδει στο έργο το στοιχείο αυτό;
Δήμητρα Στάικου: – Η ίδια μας η ζωή με τους τρελούς ρυθμούς της είναι γεμάτη μαύρο χιούμορ και η τέχνη παίρνει ερεθίσματα από τη ζωή. Σε κάθε εποχή όπως αλλάζουν οι συνθήκες αλλάζει και το χιούμορ. Σήμερα το χιούμορ μας είναι λίγο πικρό και προκύπτει από τον ”αυτισμό” που έχουμε στην επικοινωνία μας, που άλλα λέει ο ένας και άλλα καταλαβαίνει ο άλλος. Το έργο με τα κωμικά στοιχεία του ουσιαστικά σχολιάζει την έλλειψη επικοινωνίας των ανθρώπων.
Λυδία: – Ποιοί θεατρικοί συγγραφείς θα έλεγες ότι σε εκφράζουν υφολογικά και θεματολογικά;
Δήμητρα Στάικου: – Θα έλεγα οι συγγραφείς του θεάτρου του παραλόγου όπως ο Μπέκετ και ο Ιονέσκο. Σήμερα το θέατρο του παραλόγου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Στα 15 μου διάβασα για πρώτη φορά το Ρινόκερο του Ιονέσκο και αργότερα στα 23 το Περιμένοντας τον Γκοντό. Και τα δύο έργα με συγκλόνισαν γιατί μου άλλαξαν πράγματα που πίστευα για τη ζωή. Ενώ ψάχνουμε τη λογική και την αιτία σε αυτά που μας συμβαίνουν τελικά η ζωή είναι άδικη και παράλογη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο τα πράγματα συμβάινουν. Τα πράγματα απλά συμβαίνουν.
Λυδία: – Αν έπρεπε να επιλέξεις ανάμεσα στη συγγραφή και στην υποκριτική, ποιο θα επέλεγες και γιατί;
Δήμητρα Στάικου: – Δε μπορώ ακόμη να απαντήσω στην ερώτηση αυτή γιατί δεν την έχω ακόμη απαντήσει στον εαυτό μου. Στη συγγραφή δημιουργείς δικούς σου κόσμους στην υποκριτική μπαίνει στον κόσμο που δημιούργησαν άλλοι για σένα. Και τα δύο τα αγαπώ πάρα πολύ και θέλω να εξελίσσομαι και να μαθαίνω .
Λυδία: – Από πού αντλείς κυρίως την έμπνευσή σου για συγγραφή;
Δήμητρα Στάικου: – Από τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει και με έχουν αγγίξει με κάποιο τρόπο αλλά και από τους ανθρώπους που δεν έχω γνωρίσει καθως είναι αποκυήματα της φαντασίας μου. Από τα ταξίδια που έχω κάνει και τους ανθρώπους που γνωρίζει σε στάσεις λεωφορείων και σε αίθουσες αναμονής.
Λυδία: – Για ποιους λόγους θα πρότεινες στο κοινό την εν λόγω παράσταση;
Δήμητρα Στάικου: – Γιατί σίγουρα θα αναγνωρίσει ο κάθε θεατής της δικά του στοιχεία αλλά και των γονιών του και γιατί θα γελάσει με την τρέλα που επικρατεί γύρω μας.
Πληροφορίες Παράστασης Το φαινόμενο του θερμοκηπίου της Δήμητρας Στάικου
Συντελεστές
- Σκηνοθεσία: Τάκης Παρασκευόπουλος
- Παίζουν: Ελένη Τζαγκαράκη, Βίκυ Κουκουτσίδη, Δήμητρα Στάικου
- Σκηνικά: Ηλίας Γαβριήλ
- Κοστούμια: Μαρίνα Μπασέτα
- Φωτογραφία: Ευάγγελος Καραλής
- Sound design: Αλέξανδρος Πετράτος
- Βιβλίο-πρόγραμμα: Εκδόσεις Μωραΐτη
- Παραστάσεις: από το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016 έως 26 Φεβρουαρίου 2017 και κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9.15 μμ.
- Εισιτήρια: 10 ευρώ, 5 ευρώ (μειωμένο)
- Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Πληροφορίες θεάτρου
- Studio Μαυρομιχάλη, Διεύθυνση: Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα 114 72, Τηλ.: 210 6453330
- studiomavromihali.gr
