Κάποιοι άνθρωποι είναι ταλαντούχοι. Μιλώντας με πιο ποιητικά λόγια, μπορείς να πεις ότι έχουν το «άγγιγμα του Μίδα». Ειδικά στον πολύπλευρο χώρο του κινηματογράφου, όπου υπάρχουν πολλές πτυχές από τις οποίες μπορεί να δημιουργήσει κανείς, το έδαφος προκειμένου να αναπτυχθεί ένα φυσικό ταλέντο είναι ιδιαίτερα πρόσφορο. Αυτό φαίνεται να επέδρασε σε πολλούς επιτυχημένους ηθοποιούς, οι οποίοι άπλωσαν τα καλλιτεχνικά δίχτυα τους στο χώρο της σκηνοθεσίας, σημειώνοντας μάλιστα τόσο μεγάλη επιτυχία, που το κοινό άρχισε να διερωτάται: είναι τελικά μεγάλοι ηθοποιοί ή μεγάλοι σκηνοθέτες; Αφήνοντας το ερώτημα να πλανάται στο ρητορικό επίπεδο, παρουσιάζουμε δέκα τέτοιες περιπτώσεις της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ που έχουν μείνει στην ιστορία.
Τζον Φαβρό
Ο πρώτος σημαντικός ρόλος του Τζον Φαβρό ήταν σαν D-rob στο “Rudy” (1993). Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας μικρός ρόλος, σε αυτή την ταινία γνωρίστηκε και έγινε φίλος με τον Βινς Βον, με τον οποίο συμπρωταγωνίστησε τρία χρόνια αργότερα στο “Swingers” (1996), το οποίο απογείωσε την καριέρα τους. Ακολούθησαν πολλές επιτυχημένες ταινίες και σειρές των τελευταίων ετών.
Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα που τον καθιέρωσε ήταν το “Elf” (2003), η επιτυχία του οποίου όχι μόνο τον καθιέρωσε στο χώρο, αλλά τον χαρακτήρισε ως δημιουργό φανταστικών κόσμων. Αυτό απέδειξαν περίτρανα οι επόμενες ταινίες του: “Zathura: A Space Adventure” (2005), “Iron Man” (2008), “Iron Man 2” (2010) και “Cowboys and Aliens” (2011).
Σον Πεν
Ο Σον Πεν αποτελεί έναν από τους πιο επιτυχημένους, πολυβραβευμένους και σημαντικούς ηθοποιούς των τελευταίων τριάντα ετών, έχοντας παίξει σε πάνω από πενήντα ταινίες στην καριέρα του. Δεν είναι τυχαίο ότι, μεταξύ άλλων, έχει κατακτήσει δύο φορές το χρυσό αγαλματίδιο των Όσκαρ για τον Α’ Ανδρικό ρόλο με τις ερμηνείες του στις ταινίες “Milk” (2009) και “Mystic River” (2004).
Έχοντας έναν πατέρα σκηνοθέτη τηλεοπτικών προγραμμάτων, ήταν αναπόφευκτο ότι κάποια στιγμή και ο ίδιος θα έμπαινε στο χώρο της σκηνοθεσίας. Όπερ και εγένετο στα 31 του χρόνια με το “The Indian Runner”. Έκτοτε θα ακολουθήσουν άλλες τρεις ταινίες, στις οποίες ο Σον Πεν θα προτιμήσει να μην συμμετάσχει ως ηθοποιός, αλλά μείνει μόνο στο σκηνοθετικό κομμάτι. Κάθε νέα ταινία του θεωρήθηκε από του κριτικούς καλύτερη από την προηγούμενη, κάνοντας την κοινή κινηματογραφική γνώμη να πιστεύει ότι με αυτό το ρυθμό, πολύ σύντομα θα χτίσει μια σκηνοθετική πορεία, ανάλογη με αυτή που έχει ως ηθοποιός. Μερικές ταινίες του είναι: “The Pledge” (2001), “The Crossing Guard” (1995), “Into the Wild” (2007).
Τζορτζ Κλούνεϊ
Από τους πλέον γνωστούς ηθοποιούς της γενιάς του και αντιπροσωπευτικότερο δείγμα της Χολιγουντιανής κινηματογραφικής παραγωγής, ο Τζορτζ Κλούνεϊ συστήθηκε για τα καλά στο κοινό με τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ταινία του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, “From Dusk Till Dawn” (1996). Η πορεία έκτοτε είναι πασίγνωστη, ξεχωρίζοντας σε κάποιες από τις πιο εμπορικές επιτυχίες των τελευταίων δεκαετιών, όπως το “Batman” (1997) και το “Ocean’s Eleven” (2001), οι οποίες τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους ηθοποιούς της εποχής μας.
Το 2002 ο Τζορτζ Κλούνεϊ συστήθηκε και σκηνοθετικά με το “Confessions of a Dangerous Mind”, που κέρδισε τις εντυπώσεις, για να ακολουθήσουν το υποβλητικό “Goodnight and Good luck” το 2005, το αιχμηρό πολιτικά “The Ides of March” (2011), με πιο πρόσφατη δημιουργία το “The Monuments Men” του 2014.
Κέβιν Κόστνερ
Αποτελεί ίσως την πιο οικεία φυσιογνωμία του Χόλιγουντ στο φιλοθεάμον κοινό. Πρωταγωνιστώντας σε μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές, έχει να επιδείξει ένα τεράστιο παλμαρέ ρόλων, υποδυόμενος σχεδόν πάντα απλούς ανθρώπους, που όμως καταφέρνουν να γίνουν οι ήρωες της πραγματικότητάς τους: από τους “The Untouchables” του Μπράιαν Ντε Πάλμα του 1987 μέχρι το “Dances with Wolves” του 1990 και το “Robin Hood: Prince of Thieves” το 1995, είναι ένα πολύ μικρό δείγμα του πλήθος των ταινιών που έχει πρωταγωνιστήσει.
Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ωστόσο, πραγματοποιήθηκε με μία από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες της υποκριτικής του καριέρας: το “Dances with Wolves” κρίθηκε τόσο καλό, ώστε απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης ταινίας και ο ίδιος ο Κόστνερ, το Όσκαρ για τη σκηνοθεσία του, μεταξύ συνολικά επτά κατακτήσεων και δώδεκα υποψηφιοτήτων. Η συνέχεια, παρότι πλούσια σε παραγωγή, δεν ήταν εξίσου εντυπωσιακή με το ντεμπούτο του, ωστόσο ανάμεσα τους αναγνωρίζονται κάποιες πραγματικά καλές σκηνοθετικές προσπάθειες, όπως τα “Postman” (1997) και “Open Range” (2003).
Μελ Γκίπσον
Πρόκειται για έναν από τους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς των τελευταίων δεκαετιών, πρωταγωνιστώντας σχεδόν πάντα σε πετυχημένες ταινίες με ρόλους που έμειναν αποτυπωμένοι στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο Μελ Γκίπσον καθιέρωσε το δικό του στυλ, υποδυόμενος πάντα άνετους, αλλά συνάμα μαχητικούς τύπους. “Mad Max”, “Ransom”, “Payback”, “The Patriot”, “Edge of Darkness”, “Braveheart” είναι μόνο μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές και πασίγνωστες ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει.
Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Μελ Γκίπσον ανήκει στο μακρινό 1993 με την ταινία “The Man Without a Face”, που αν και δεν απέσπασε τόσο θετικές κριτικές, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποτυχία. Το σκηνοθετικό του άλμα, ωστόσο, έγινε δύο χρόνια αργότερα, με το συγκινητικό και πολυβραβευμένο “Braveheart”, το οποίο κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης ταινίας, με τον Γκίπσον να αποσπά το αντίστοιχο Όσκαρ για τη σκηνοθεσία του, ανάμεσα σε πολλές άλλες διακρίσεις για μία από τις πιο πετυχημένες παραγωγές στην ιστορία του Χόλιγουντ. Ακολούθησαν λίγα χρόνια αργότερα οι ταινίες “The Passion of the Christ” (2004) και “Apocalypto” (2006), τα οποία προκάλεσαν την κοινή γνώμη, τον καθένα με τον τρόπο του, δίνοντας αφορμές τόσο για προβληματισμό, όσο και για αντιδράσεις.
Ρόμπερτ Ρέντφορντ
Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα ηθοποιών που εξελίχθηκαν σε επιτυχημένους σκηνοθέτες αποτελεί ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Έχει πρωταγωνιστήσει σε κάποιες από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές παραγωγές του Χόλιγουντ, όπως τα “Butch Cassidy and the Sundance Kid” το 1969, “The Sting” (1973), “All President’s Men” (1976) και “Out of Africa” (1985), μεταξύ πολλών άλλων, το υποκριτικό του στίγμα, δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις.
Το 1980 θα σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, “Ordinary People”, το οποίο θα σαρώσει τα βραβεία Όσκαρ με τέσσερις κατακτήσεις, μεταξύ των οποίων Καλύτερης σκηνοθεσίας στον ίδιο τον Ρέντφορντ . Έκτοτε έχει δημιουργήσει άλλες οχτώ ταινίες, όλες τους υψηλής ποιότητας. Το γεγονός μάλιστα ότι είναι ο δημιουργός ων βραβείων «Σάντανς» δείχνει τη μεγάλη του αφοσίωση στην τέχνη της σκηνοθεσίας.
Μπεν Άφλεκ
Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του, ένα μεγάλο ταλέντο, που πάντα θα αποτελεί βασική επιλογή ώστε να αναλάβει σπουδαίους ρόλους. Ο Μπεν Άφλεκ, παρά τις επικρίσεις που έχει δεχθεί σε όλα τα χρόνια της καριέρας του, είναι ανάμεσα στους ηθοποιούς που χαίρεται να βλέπει κανείς. Και τον έχουμε δει σε σημαντικούς ρόλους όπως στις ταινίες: ““Good Will Hunting” (1997), “The Town” (2010), “Argo” (2012) και “The Gone Girl” (2014).
Την πόρτα της σκηνοθεσίας αποφάσισε να ανοίξει πριν από οχτώ χρόνια, πραγματοποιώντας μέχρι σήμερα τρεις ταινίες, που κέρδισαν τις εντυπώσεις, αλλά και δύο μικρού μήκους. Μία από αυτές ήταν το “Argo”, το οποίο απέσπασε συνολικά τρία Όσκαρ, μεταξύ αυτών της Καλύτερης ταινίας για το 2013. Η τεράστια επιτυχία που σημείωσαν οι ταινίες του, τον έχει τοποθετήσει ανάμεσα στους πιο ελπιδοφόρους δημιουργούς της εποχής μας, με τον ίδιο να θέτει τον πήχη αρκετά ψηλά, δείχνοντας έτσι το πολύπλευρο ταλέντο του.
Τέρι Τζίλιαμ
Η διαδρομή του στο χώρο της υποκριτικής είναι τόσο μεγάλη, που ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ανάμεσα στις ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει θα συναντήσει κανείς σημαντικές παραγωγές, ωστόσο, η εκείνη που κερδίζει τη μερίδα του λέοντος, είναι η συμμετοχή του στους “Monty Python”, το αποκορύφωμα του βρετανικού χιούμορ.
Σκηνοθετικά έχει χαράξει τη δική του διαδρομή, με τον σουρεαλισμό και τη φαντασία να χαρακτηρίζουν απόλυτα την ιδιαίτερη σκηνοθετική του φύση. Με τις ταινίες “Time Bandits” (1981), “Brazil” (1985) και “The Adventures of Baron Munchausen” (1988) διερευνά την τρέλα που διέπει τις σύγχρονες πολιτισμένες κοινωνίες, προτάσσοντας τη φαντασία ως έναν τρόπο αντιμετώπισης και υπέρβασής της. Στη δεκαετία του 1990 θα προκαλέσει την κοινή γνώμη με μερικές ταινίες που αναμένεται να μείνουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου: “The Fisher King” (1991), “12 Monkeys” (1995) και “Fear and Loathing in Las Vegas” (1998), όλες μπροστά από την εποχή τους.
Ρον Χάουαρντ
Περισσότερο γνωστός για τα “The Andy Griffith Show” (1960) και “Happy Days” (1974), ο Ρον Χάουαρντ έχει πάνω από 80 τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές στην υποκριτική «γκαρνταρόμπα» του.
Ύστερα από ένα κάπως ήπιο ξεκίνημα στο χώρο της σκηνοθεσίας με ταινίες μικρού μήκους και τηλεοπτικές ταινίες, ήταν το “Splash” (1984) που έβαλε τον Χάουαρντ για τα καλά στο χώρο της σκηνοθετικής κινηματογραφικής παραγωγής. Έκτοτε δεν θα αργήσει να δείξει το μεγάλο ταλέντο του με τα “Cocoon” (1985) και “Willow” (1988) να θέτουν τις γερές βάσεις γι’ αυτό. Το αποκορύφωμα, όμως, ήρθε το 2001 με το πολυβραβευμένο “A Beautiful Mind”, το οποίο σάρωσε στα Όσκαρ, στις τιμητικές διακρίσεις και στις καρδιές του κόσμου, αποτελώντας την κορύφωση της επιτυχίας της σκηνοθετικής πλευράς του Ρον Χάουαρντ.
Κλιντ Ίστγουντ
Οι συστάσεις είναι περιττές για μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες του Αμερικανικού κινηματογράφου. Ο Κλιντ Ίστγουντ αποτελεί μία από τις κορυφαίες μορφές που ανέδειξε ποτέ ο χώρος της έβδομης τέχνης, έχοντας συμμετάσχει σε ταινίες που άφησαν εποχή και ρόλους που θα μείνουν αποτυπωμένοι με χρυσά γράμματα στην ιστορία του κινηματογράφου: ο ανώνυμος κυνηγός επικηρυγμένων στην τριλογία των Γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε “A Fistfoul of Dollars” (1964), “For a Few Dollars More” (1965), “The Good, the Bad and the Ugly” (1966), ο ιδιόρρυθμος αστυνομικός Χάρι Κάλαχαν στη σειρά ταινιών “Dirty Harry” τη δεκαετία του 1970, αλλά και πλήθος ρόλων σε ταινίες όπως: “Escape from Alcatraz” (1979), “Unforgiven” (1992), “Space Cowboys” (200o), “Million Dollar Baby” (2004), “Gran Torino” (2008).
Με τα χρόνια, ωστόσο, ο Ίστγουντ δεν άργησε να δείξει ότι το ταλέντο του ήταν τόσο μεγάλο που κάποια στιγμή θα έκανε το άλμα και στο χώρο της σκηνοθεσίας. Τελικά δεν έκανε απλώς ένα άλμα, αλλά μία κανονική ανάβαση, φτάνοντας πια στην κορυφή. Πλέον μετρά συνολικά 37 ταινίες ως σκηνοθέτης, έχοντας κατακτήσει 4 Όσκαρ και άλλες 3 υποψηφιότητες, χωρίς καμία να διάθεση να σταματήσει τα επόμενα χρόνια, παρά το γεγονός ότι διανύει αισίως το 85ο έτος της ηλικίας του. Στο παλμαρέ του ανήκουν ταινίες όπως τα “High Plains Drifter” (1976), “The Outlaw Josey Wales” (1976), μεταξύ πολλών άλλων, ωστόσο το σκηνοθετικό του Έβερεστ θα έρθει το 1992 με το γουέστερν “Unforgiven”, το οποίο αναδείχθηκε Καλύτερη ταινία της χρονιάς στα Όσκαρ, χάρισε στον ίδιο το χρυσό αγαλματίδιο για τη Σκηνοθεσία του και παραλίγο να του χαρίσει και για την ερμηνεία του στον Α’ Ανδρικό ρόλο. Ακολούθησαν, μεταξύ πολλών άλλων, τα “The Bridges of Madison County” (1995) και “Mystic River” (2003), για να φτάσουμε στο 2004 και το “Million Dollar Baby”, που σάρωσε κυριολεκτικά κατακτώντας Όσκαρ Καλύτερης ταινίας και Σκηνοθεσίας. Άλλες σημαντικές ταινίες του είναι: “Letters from Iwo Jima” (2006), “Gran Torino” (2008), “Invictus” (2009), με πιο πρόσφατη το “American Sniper”, που έσπασε κάθε εισπρακτικό ρεκόρ.
