Προσεγγίζοντας τα Χριστούγεννα: Η εβδομάδα που ακολουθεί είναι και η τελευταία για τα σχολεία. Η τελευταία του έτους, η πολυαναμενόμενη από μαθητές και δασκάλους, η τελευταία πριν τα Χριστούγεννα. Αυτή η μαγική λέξη για τα παιδιά πυροδοτεί μία σειρά σκέψεων και εικόνων που σε συνάρτηση με το σχολείο σημαίνει πάνω-κάτω τα εξής: οι τάξεις στολίζονται –η αγαπημένη ασχολία των παιδιών- , στο μάθημα της μουσικής και όχι μόνο ακούγονται τραγούδια εποχιακά, στο μάθημα των εικαστικών και όχι μόνο ζωγραφίζονται σχετικές ζωγραφιές και φυσικά η συζήτηση για τα δώρα της αναμονής από τον Άι-Βασίλη είναι μεγάλη.
Δάσκαλοι που ακόμα δεν έχουν χάσει το κέφι τους και δεν πτοούνται, όσο μπορούν, από πάσης φύσεως περικοπές, στήνουν χριστουγεννιάτικες παραστάσεις και αποχαιρετούν το σχολείο για δύο εβδομάδες με τρόπο θεατρικό.
Μιας και όπως έχουμε ξαναδηλώσει από αυτή εδώ τη θέση, το ζητούμενο δεν είναι πάντα η παράσταση, αλλά το παιχνίδι του θεάτρου ώστε να εκφραστούν τα παιδιά και να νιώσουν την απελευθερωτική του δύναμη, ακολουθούν κάποιες προτάσεις ώστε να αγγίξουμε το πνεύμα των Χριστουγέννων ακόμα και για μία μόνο σχολική ώρα, έστω δηλαδή ακροθιγώς. Και ποιος ξέρει; Ίσως μας αγγίξει και αυτό! Με διαφορετικό τρόπο τον καθένα και εν συνεχεία ομαδικά χαρίζοντάς μας δύναμη και αλληλεγγύη που τόσο πολύ έχουμε όλοι μας ανάγκη σε τέτοιους καιρούς.
Η Αφορμή
Μπορεί να είναι ένα παραμύθι, μία ιστορία όχι απαραίτητα χριστουγεννιάτικη, αλλά σίγουρα τρυφερή, ένα κείμενο εντέλει που να μας αρέσει και να μας συγκινεί. Από την άλλη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μία εικόνα, φωτογραφία από εφημερίδα, περιοδικό ή το διαδίκτυο ή έναν πίνακα ζωγραφικής. Επιπλέον ένα τραγούδι ή μία μουσική ορχηστρική και σκόρπιες λέξεις που θα επιλέξουμε θεωρώντας ότι ταιριάζουν στη «μαγεία» των Χριστουγέννων.
Στην πράξη
Ανάλογα λοιπόν το αντικείμενο αφορμής, μπορούμε να ζητήσουμε από τα παιδιά, αφού τα χωρίσουμε σε ομάδες να «στήσουν» ένα δίλεπτο δρώμενο χωρίς λόγο (κι αυτό για να δώσουν έμφαση στην κίνηση και στη γλώσσσα του σώματος και να είναι πιο ατμοσφαιρικό) κι αμέσως μετά να το παρουσιάσουν στις υπόλοιπες ομάδες με έναν στόχο: να βρουν οι άλλες ομάδες το συναίσθημα που επέλεξαν να τονίσουν στη μικρή τους ιστορία. δηλαδή στο δρώμενό τους. Εξηγούμε από πριν στα παιδιά ότι το συναίσθημα που θα επιλέξουν θα είναι ένα συναίσθημα στο οποίο θα έχουν συμφωνήσει όλα τα μέλη της ομάδας να εστιάσουν με αφορμή το ερέθισμα που τους δίνουμε εμείς. Εν ολίγοις: φτιάχνουν μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος που διαδραμτίζεται στη διάρκεια των Χριστουγέννων και επιλέγουν να τονίσουν ένα συναίσθημα που θα είναι το κυρίαρχο στην πλοκή της ιστορίας, επιλέγοντας τους ρόλους τους. Θυμίζουμε ότι μπορούν πάντα να ενσαρκώνουν έμψυχα και άψυχα όντα και αν υπάρχει η αναγκαιότητα δεύτερου ρόλου από ένα ή περισσότερα παιδιά, αυτό δηλώνεται με μία εμφανή αλλαγή πάνω τους. (π.χ.: γυρίζουν τα μανίκια τους ή φοράνε κάτι στο κεφάλι).
Προτάσεις ενδεικτικές για το ερέθισμα
(Αφήνοντας στη δική σας κρίση την κατάλληλη επιλογή ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο των παιδιών):
Α. Λογοτεχνία – Παραμύθια:
1. Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
2. Χριστουγεννιάτικη ιστορία – Τσαρλς Ντίκενς
Β. Πίνακες ζωγραφικής:
1. Christmas tree – Albert Tayler
2. Κάλαντα – Νικηφόρος Λύτρας
Γ. Τραγούδια:
1. Χριστούγεννα – Φοίβος Δεληβοριάς
2. Κάλαντα παραδοσιακά από διάφορες περιοχές της Ελλάδας
Δ. Λέξεις: όνειρα, τραπέζι, ελπίδα, ζητιάνος, δέντρο, γλυκά και πολλές άλλες που πιστεύουμε ότι θα εμπνεύσουν τα παιδιά για την ιστορία τους.
Καλή επιτυχία, καλή έμπνευση, καλές γιορτές !
