Για τρεις ακόμα παραστάσεις μέχρι την Κυριακή 28 Μαΐου, ο Θάνος Παπακωνσταντίνου παρουσιάζει το Colossus, το τρίτο μέρος της σκηνικής τριλογίας με βάση την Ορέστεια του Αισχύλου, στο Υπόγειο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Η σκηνική σύνθεση Colossus, έχει τριμερή διάταξη, με τις τρεις εικόνες να δείχνουν το χρονικό ενός πολέμου και της μετάλλαξης μίας γυναίκας σε τέρας.
Για τα πρακτικά, ν’ αναφέρουμε πως προτού το Colossus είχαν προηγηθεί άλλα δύο σκηνικά έπη, το Venison (Κρέας από Κυνήγι) και Pedestal (Βάθρο), βασισμένα αντίστοιχα στις Χοηφόρους και στις Ευμενίδες. Ουσιαστικά, ο Παπακωνσταντίνου ακολούθησε με τις σκηνικές του συνθέσεις την αντίστροφη σειρά των τραγωδιών της Ορέστειας, καταλήγοντας με το Colossus στον Αγαμέμνονα. Το κείμενο ωστόσο, είναι απλώς η αφετηρία για την σύνθεση της παράστασης που συνδιαλέγεται ευθέως με την Νεώτερη Παγκόσμια Ιστορία.
Στην πρώτη εικόνα, βλέπουμε έναν Χορό στρατιωτών να εγκαταλείπουν μετά από κάλεσμα το πεδίο της μάχης και στη συνέχεια να στήνουν τελετουργικά τα λάφυρά τους στο χώμα. Στην δεύτερη εικόνα, βλέπουμε την μητέρα –aka Κλυταιμνήστρα- (Μαρία Καλλιμάνη) στην οικιακή της ζωή. Ενώ ο άντρας της λείπει στον πόλεμο, εκείνη πασχίζει να διατηρήσει το σπίτι τους καθαρό, σχεδόν αποστειρωμένο. Σταδιακά, βλέπουμε την οδύνη του πολέμου να στοιχειώνει το πρόσωπό της. Ο άντρας της επιστρέφει. Δειπνούν σε φαινομενική αγαλλίαση. Αντί για επιδόρπιο, η γυναίκα σκοτώνει τον άντρα της σ’ ένα κλίμα σχεδόν ιερατικό. Στην τρίτη και τελευταία εικόνα, η γυναίκα ντύνεται με τα ρούχα των νεκρών. Ενδύεται ένα κατακόκκινο φόρεμα που αποκτά μυθικές διαστάσεις.
Σκηνικά, έχει πολύ ενδιαφέρον στο Colossus πως θεατές και «σκηνή» χωρίζονται μ’ ένα μαύρο δίκτυ και η τριμερής διάταξη του σκηνικού χώρου. Μπροστά από το δίκτυ, ένα κουτί που μοιάζει με πρόχειρο κιβούρι. Το πρώτο επίπεδο του σκηνικού χώρου είναι καλυμμένο με χώμα. Εκεί τοποθετούν τα μαύρα υφάσματα οι στρατιώτες, που μπορεί να είναι τα λάφυρά τους ή τα τιμημένα πτώματα των νεκρών που έπεσαν στην μάχη. Το δεύτερο επίπεδο, είναι ένα σπίτι σύγχρονης -θα λέγαμε- αισθητικής, αποκλειστικά με ξύλινα έπιπλα. Η γυναίκα (Μαρία Καλλιμάνη) ως οικοκυρά κινείται σε αυτό με άνεση, ανοιγοκλείνοντας τα ντουλάπια σε μία σχεδόν μουσική παρτιτούρα και καθαρίζει με σφουγγαρίστρα και ξεσκονόπανο τον ήδη καθαρό χώρο.
Το τρίτο επίπεδο, που έχει και τον μικρότερο σκηνικό χρόνο, είναι το ενδότερο του σπιτιού και της ψυχοσύνθεσης της γυναίκας, αυτό που στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, θα ήταν το εσωτερικού του παλατιού όπου η Κλυταιμνήστρα τον σκοτώνει. Το κόκκινο φόρεμα όμως της τρίτης εικόνας, ξεδιπλώνει τα τμήματά του σε όλα τα επίπεδα του σκηνικού χώρου, δίνοντας μία μυθική διάσταση στην τόσο «σιωπηλή» δολοφονία του συζύγου.
Σ’ ένα τόσο «καθαρό» σκηνικό περιβάλλον (Νίκη Ψυχογιού), μία υποχθόνια αλλά δυναμική παρουσία έχει το στοιχείο του εφιάλτη, ενός επιθετικά σεξουαλικού εφιάλτη, που ο Φρόυντ θα εντόπιζε στο κάτω μέρος του ανθρώπου. Από τη μία έχουμε την Ερινύα, την χθόνια θεότητα που δεν έχει προλάβει να εξευμενιστεί στο πρώτο μέρος της αισχύλειας τραγωδίας. Αρχικά, είναι ξαπλωμένη και αδιόρατη αφού είναι κεκαλυμμένη με το μαύρο σεντόνι της. Από αυτό θα βγει στην δεύτερη εικόνα της παράστασης, ενώ θα επιστρέψει στο τέλος της. Οι στρατιώτες εισβάλουν στην δεύτερη εικόνα στο σπίτι, φορώντας λαγόμορφες μάσκες, που καλύπτουν όλο το κεφάλι τους. Ακόμα κι όταν δεν φορούν τις μάσκες τους, ανασαίνουν μιμούμενοι τους λαγούς. Καθώς πλησιάζουν προς το μαύρο δίκτυ, φέρνουν στο νου έναν διακοπτόμενο εφιάλτη που θα μπορούσε να πάρει σάρκα κι οστά αν δεν περιοριζόταν χωροταξικά. Το στοιχείο του εφιάλτη συμπληρώνει η ηχητική σύνθεση του Αντώνη Μόρα.
Συμπερασματικά, η παράσταση Colossus που παρουσιάζει η ομάδα Helter Skelter Co. του Θάνου Παπακωνσταντίνου στο ΙΜΚ είναι ένα από τα σκηνικά έργα τέχνης που δεν αναλώνονται αμέσως, αλλά χρειάζονται τον χρόνο τους, σαν ένα όνειρο ή έναν εφιάλτη και συνάμα είναι μία από τις πιο ολοκληρωμένες συνομιλίες με το Αρχαίο Δράμα.
Συντελεστές παράστασης Colossus
- Σύνθεση Κειµένου – Σκηνικός Χώρος – Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου
- Σκηνικά – Κοστούµια: Νίκη Ψυχογιού
- Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
- Σύνθεση Ήχων: Αντώνης Μόρας
- Σχεδιασµός Φωτισµών: Χριστίνα Θανάσουλα
- Γλυπτική: Αλέκος Μπουρελιάς
- Βοηθός Σκηνοθέτη: Αριάννα Χατζηγαλανού
- Επικοινωνία Παράστασης: Ευαγγελία Σκρομπόλα & Μαρία Τσολάκη
- Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
- Παραγωγή: Λυκόφως, Γιώργος Λυκιαρδόπουλος – Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
- Ερμηνεύουν: Μαρία Καλλιμάνη στον ρόλο της Μητέρας, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Ελένη Μολέσκη, Ιωάννα Μιχαλά, Βασίλης Βηλαράς, Γιάννης Ασκάρογλου, Τάσος Τσουκάλης – Δημητριάδης
Πληροφορίες
- Τοποθεσία: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
- Διεύθυνση: Πειραιώς 206, Ταύρος
- Παραστάσεις: από την πρεμιέρα την Πέμπτη 27 Απριλίου έως την Κυριακή 28 Μαΐου 2017
- Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων: Πέμπτη έως Κυριακή στις 21:30
- Διάρκεια: 90 λεπτά
- Εισιτήριο: 15 ευρώ (κανονικό), 12 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ και άνω των 65 ετών), 9 ευρώ (ειδική προσφορά για προαγορά εισιτηρίων μέχρι και 12 Απριλίου)
- Προπώληση: στα ταμεία του Ιδρύματος (Δευ-Παρ 11:00 – 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση), στο τηλέφωνο του ταμείου – 210 3418579 – και στο site του Ιδρύματος (αγορά και με πιστωτική κάρτα)
- Links: Site Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης | Site εταιρίας Λυκόφως | Facebook εταιρίας Λυκόφως
