Είναι ένας ποιητής, ένας τροβαδούρος, προσκυνητής και ίνδαλμα όπως τον περιγράφει ο τραγουδιστής των U2, Bono. Οι στίχοι που βρίσκονται στο τέλος προέρχονται από το «Where do the children play?». Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια της καριέρας του. Ο Cat Stevens,  δημιουργός και ερμηνευτής του, είναι ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές που έχει γράψει τη δική του ιστορία στη μουσική.

Γεννήθηκε στις 21/7/1948 στη μικρή πόλη Marylebone, στο Λονδίνο της Αγγλίας. Το πραγματικό του όνομα είναι Steven Demetre Georgiou. Ο πατέρας του, Stavros Georgiou,  ήταν Ελληνοκύπριος και η μητέρα του Ingrid Wickman, Σουηδέζα. Μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή του και τον αδερφό του, δούλευαν στο εστιατόριο που είχαν ανοίξει οι γονείς του κοντά στο Piccadilly Circus. Ακόμη και μετά το διαζύγιο των γονιών του, θα συνεχίσουν να διαχειρίζονται την οικογενειακή επιχείρηση. Το σπίτι τους βρισκόταν ακριβώς από πάνω.

Από μικρός είχε αυτό που λέμε «μουσικό αυτί». Έπαιζε διάφορες συγχορδίες στο παιδικό πιανάκι που είχε μέχρι να του αγοράσει ο πατέρας του την πρώτη του κιθάρα. Επηρεασμένος από τα πρώτα του ακούσματα που ήταν οι Beatles, το’σκαγε πολλές φορές από τις υποχρεώσεις για να ανέβει στη σκεπή και να συνθέσει. Ήταν πλέον φανερό ότι είχε καλλιτεχνική φλέβα. Από το σχολείο κιόλας το μόνο μάθημα που τα πήγαινε καλά ήταν τα καλλιτεχνικά. Τον αποκαλούσαν ‘the artist boy’. Έτσι ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα  για ένα χρόνο σε μια σχολή Καλών Τεχνών του Λονδίνου σκεπτόμενος αρχικά να ακολουθήσει το επάγγελμα του καρτουνίστα. Όμως η πρώτη αγάπη δε ξεχνιέται εύκολα κι έτσι επέστρεψε στη μουσική. Άρχισε να τραγουδάει με το ψευδώνυμο Steve Adams όσο καιρό βρισκόταν στη σχολή. Η έμπνευση του προερχόταν από διάφορους καλλιτέχνες όπως ο Bob Dylan, ο John Lennon, η Nina Simone, ο Biff Rose που αργότερα έπαιξε μουσική στο πρώτο του άλμπουμ. Το 1965 ξεκινάει το μουσικό του ταξίδι, υπογράφοντας συμβόλαιο συνεργασίας με την εταιρεία Ardmore & Beechwood. Μαζί τους θα κυκλοφορεί πολλά από τα demos που είχε γράψει. Ένα από αυτά θα είναι το διάσημο, και αργότερα πολυδιασκευασμένο “The First Cut Is the Deepest”.

Βλέποντας την καριέρα του να αρχίζει σιγά-σιγά να χτίζεται αποφασίζει πως πρέπει να αλλάξει το όνομα του λέγοντας πως δεν αντέχει στην ιδέα ότι κάποιος θα πηγαίνει στο δισκοπωλείο ζητώντας τον τελευταίο δίσκο του Steven Demetre Georgiou. Μία πρώην του, τού είχε πει πως έχει γατίσια μάτια διαλέγοντας τελικά το Cat Stevens.

Τα επόμενα χρόνια της μουσικής του πορείας θα γράψει υπέροχες μουσικές και στίχους. Προσωπικά από τις πρώτες του δουλειές ξεχωρίζω τα τραγούδια ‘Matthew and Son’, ‘I love my dog’ από το πρώτο του άλμπουμ ‘Matthew and son’ (1966) και τα ‘Kitty’, ‘Northern wind’, ‘Blackness of the night’, ‘Come on baby (shift that log)’, ‘Lovely city (when do you laugh?)’ και ‘Here comes my wife’ από το δεύτερο άλμπουμ με τίτλο ‘New Masters’ (1967). Το 1969 ο Cat Stevens θα έρθει αντιμέτωπος με τη φυματίωση και θα γλιτώσει στην κυριολεξία από του χάρου τα δόντια.

Μετά από αυτή τη δύσκολη περίοδο στη ζωή του αλλάζει μουσικό ύφος εγκαταλείποντας κάπως το pop που είχε στα δύο προηγούμενα άλμπουμ του. Αλλάζει ακόμη και την εμφάνιση του αφήνοντας τα μαλλιά του να μακρύνουν και τα γένια του να μεγαλώσουν. Τα επόμενα άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει θα έχουν έναν πιό folk rock ήχο και θα τον κάνουν ακόμη πιο γνωστό στο ευρύ κοινό πουλώντας εκατομμύρια αντίτυπα. Η μουσική του θα αγγίζει πλέον πιο πολλές ψυχές και θα «μιλάει» στις καρδιές των ανθρώπων.

Η δεκαετία του 70 τον βρήκε με 9 άλμπουμ να κυκλοφορούν διαδοχικά από το 1970 μέχρι το 1978. Προσωπικά ξεχωρίζω τρία από αυτά. Το πολύ καλό ‘Mona Bone Jackon’ (1970) που έγινε χρυσό στις ΗΠΑ και έβγαλε 4 καταπληκτικά single. Το ‘My lady D’Arbanville’, ένα τραγούδι που ο Stevens έγραψε για μια πρώην κοπέλα του, την Patty D’Arbanville. Ακολούθησαν τα ‘Trouble’, ‘Fill my eyes’ και ‘Lillywhite’. Το επόμενο άλμπουμ του ήταν ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο της μουσικής. Το ‘Tea for the tillerman’ (1970), ένας δίσκος σαν παραμύθι, έγινε τριπλά πλατινένιο στις ΗΠΑ και έβγαλε κομμάτια διαμάντια. ‘Where do the children play?’, ‘Sad Lisa’, ‘Father and Son’ κ.α. για τα οποία χρειάζομαι σελίδες ολόκληρες για να μιλάω. To ‘Teaser and the Firecat’ (1971) έγινε χρυσό στην Αγγλία και τρεις φορές πλατινένιο στην Αμερική. Διάσημα singles από εκεί, το ‘Moonshadow’, το ‘Rubylove’ και το ‘Morning has broken’. Τα δύο τελευταία του άλμπουμ μάλιστα περιέχουν και δική του εικονογράφηση. Ο Stevens μετά από το σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε θέλησε να μιλάει και για άλλα προβλήματα, κυρίως κοινωνικά, μέσα από τα τραγούδια του. Όλα τα παραπάνω singles και άλμπουμ καταφέρνουν αυτό ακριβώς που ήθελε διαχωρίζοντας τα από τους πρώτους δίσκους που κυκλοφόρησε.

Το 1970 ηχογράφησε το ‘But I might die tonight’ ως soundtrack για την ταινία του Jerzy Skolimowski, ‘Deep End’. Ένα χρόνο αργότερα έγραψε 9 τραγούδια για την ταινία του Hal Ashby  ‘Harold and Mond’ ανάμεσα στα οποία ήταν και το ‘Trouble’.

To 1976 o Stevens βρισκόταν στην παραλία του Μαλιμπού στις ΗΠΑ και κόντεψε να πνιγεί καθώς κολυμπούσε. Τότε φώναξε προς τον Θεό ότι αν τον έσωζε θα «δούλευε» για Εκείνον. Όπως ισχυρίζεται αμέσως μετά την επίκληση του αυτή, ένα πελώριο κύμα τον ξέβρασε στην παραλία, γλιτώνοντας τον από τον πνιγμό. Είχε προηγηθεί ένα περιστατικό στο Μαρόκο όπου ο Cat Stevens βρισκόταν για διακοπές. Εκεί άκουσε για πρώτη φορά μουσική του Ισλάμ και όταν ρώτησε τι μουσική ήταν αυτή του είπαν πως ήταν μουσική του Θεού. Εκείνος ξαφνιάστηκε λέγοντας πως ήξερε ότι υπάρχει η μουσική για τα λεφτά, η μουσική για προσωπική δόξα και φήμη αλλά τη μουσική για τον Θεό πρώτη φορά την άκουγε. Με αφορμή αυτή την πρώτη επαφή με τον κόσμο του Ισλάμ και τη «μυστήρια» διάσωση του ξεκίνησε να «ψάχνεται» τόσο μεταφυσικά όσο και θρησκευτικά. Ο αδερφός του David Gordon μετά από ένα ταξίδι του στην Ιερουσαλήμ του χάρισε για τα γενέθλια του ένα αντίγραφο από το Κοράνι. Παρότι ο πατέρας του ήταν Ορθόδοξος και η μητέρα του Βαπτίστρια ο ίδιος ο Stevens πήγε σε Κολλέγιο Καθολικών. Ωστόσο εντυπωσιασμένος από τον κόσμο του Ισλάμ και από το «θαύμα» που τον έσωσε από τον πνιγμό, μετοίκησε στον Ισλαμισμό το 1977 κι ένα χρόνο αργότερα άλλαξε το όνομα του σε Yusuf Islam. Αποφάσισε να αφήσει πίσω του τον Cat Stevens και την «καριέρα» και να αφοσιωθεί στον Θεό, τον Αλλάχ, δουλεύοντας από εκεί κι ύστερα για Εκείνον.   Πριν αφήσει τον κόσμο της showbiz, έδωσε μία τελευταία συναυλία στις 22/11/1977 στα πλαίσια ενός φιλανθρωπικού φεστιβάλ της UNICEF στο Wembley, για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού.

Στη ζωή του είχε αρκετούς δεσμούς με τραγουδίστριες και μη. Όμως ποτέ καμία από αυτές τις σχέσεις δεν βγήκε στην επιφάνεια εκείνη την εποχή. Ο Cat Stevens κρατούσε πάντα «κλειστή» την ιδιωτική του ζωή απασχολώντας τα media μόνο με τη δουλειά του. Διατηρεί αυτό το χαμηλό προφίλ μέχρι και σήμερα στην ηλικία των 64 ετών.

 Ως Yusuf Islam πλέον ζει μόνιμα στο Λονδίνο, ασχολείται με φιλανθρωπίες, αγαθοεργίες και με τη διάδοση της ειρήνης στον κόσμο. Είναι παντρεμένος από το 1979 κι έχει 4 κόρες και έναν γιό. Έχοντας κυκλοφορήσει κάποια άλμπουμ με μουσική του Θεού, δηλαδή τραγούδια για τον Αλλάχ,  το 2009 κυκλοφόρησε το άλμπουμ του ‘Roadsinger’, ένα φόρο τιμής στον Cat Stevens. Το 2005 και το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο ‘Songwriter of the year’ για το ‘The first cut is the deepest’. Συνεχίζει να κάνει περιοδείες παίζοντας μουσική του Cat Stevens, καθώς οι παλιοί χαρακτήρες δεν ξεχνιούνται, σαν τις παλιές αγάπες.

Ο Cat Stevens, είναι ένας “γάτος”. Η ζωή του όλη μας οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Είναι εφτάψυχος γιατί γλίτωσε δύο φορές από τον θάνατο. Σκαρφάλωνε στην στέγη σαν γάτος, για να παίξει μουσική. Προσπάθησε να μας πείσει ότι αγαπάει τον σκύλο του με το τραγούδι ‘I love my dog’ από το άλμπουμ ‘Matthew and son’. Έδωσε έτσι μια άλλη εκδοχή για τις σχέσεις ανάμεσα στους σκύλους και τις γάτες. Μας μαγνητίζει κάθε φορά με το γατίσιο βλέμμα του, όπως πολύ σωστά είπε και η πρών κοπέλα του. Μας ταξιδεύει με την υπέροχη μουσική του με την οποία θέλει να αλλάξει τον κόσμο και να περάσει μηνύματα αισιοδοξίας. Τραγούδια που μιλάνε για την αγάπη, το μίσος, το περιβάλλον, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον πόλεμο, την ειρήνη. Κι αυτός ο “γάτος” ξέρει πολύ καλά πώς να μας κάνει να ξεχνιόμαστε με τους μαγικούς, ποιητικούς και ταυτόχρονα τόσο αληθινούς του στίχους. Είναι ένας “γάτος”. “Γάτος” με πέταλα…


I know we’ve come a long way            
We’re changing day to day
But tell me where do the children play?   
 

 
 

Προηγούμενο άρθροJohnny Depp, η πολυεπίπεδη εκκεντρική προσωπικότητα του Hollywood
Επόμενο άρθροThe Star Trek is Coming Back…