Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Καρατζιάς, Στέφανος Κακαβούλης, Στέλιος Ψαρουδάκης, Πάνος Ροκίδης
Σκηνοθεσία:Δημήτρης Καρατζιάς
Υπόθεση: Το έργο ακολουθεί τη διαδρομή του Μαξ, ενός απελευθερωμένου σεξουαλικά ομοφυλόφιλου άντρα στο Βερολίνο του 1934, ο οποίος συζεί μ’ έναν χορευτή (Ρούντυ) που δουλεύει στο φημισμένο για την εποχή gay club της Γκρέτα και συχνάζει εκεί παραδομένος στο αλκοόλ, την κοκαϊνη και το ευκαιριακό σεξ. Ένα βράδυ γνωρίζει ένα νεαρό αξιωματικό (Βολφ) και τον πηγαίνει σπίτι, για ακόμα μία ερωτική βραδιά. Το ίδιο βράδυ ο Χίτλερ, με το πρόσχημα της οργάνωσης πραξικοπήματος, αποφασίζει να καθαιρέσει και να απομακρύνει τους ομοφυλόφιλους από τα στρατεύματα του, αφού πρώτα δολοφονήσει πάνω από διακόσια ηγετικά στελέχη των Ες– Ες και τους συντρόφους τους. Ο Μαξ και ο Ρούντυ γίνονται αναπόφευκτα στόχος άγριου διωγμού. Ο δεύτερος δεν επιβιώνει, ενώ ο Μαξ με τη βοήθεια ενός άλλου κρατουμένου, δηλωμένου ομοφυλόφιλου, (Χορστ) καταλήγει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου.
Εκεί, η γνωριμία των δύο γίνεται αφορμή για να έρθει η αξιοπρέπεια, οι προσδοκίες και ο έρωτας σε σύγκρουση με την σκληρή πραγματικότητα της επιβίωσης.
Κριτική
Bent: αυτός που λυγίζει ή αυτός που αντιστέκεται στο παράλογο της εξουσίας;
Το έργο του Martin Sherman Bent παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον θαυματουργό πολυχώρο Vault, όπου τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται γόνιμες συνεργασίες, ενώ γίνονται εποικοδομητικά βήματα που αφορούν την Τέχνη στο σύνολό της, μέσα από εμπνευσμένες σκηνοθεσίες, ερμηνείες που καθηλώνουν και έργα της παγκόσμιας δραματουργίας που συγκινούν και εκπλήσσουν.Το Bent είναι ένα δράμα καταλυτικό και άκρως ανθρώπινο. Ο Μαξ, ένας ομοφυλόφιλος δίχως αναστολές και με μία ασύδοτη ροπή προς το ποτό, την κοκαϊνη και τον ευκαιριακό έρωτα ζει σε ένα διαμέρισμα του Βερολίνου με τον σύντροφο του Ρούντυ, χορευτή του γνωστού gay club της Γκρέτα στο Βερολίνο. Η άτυχη γνωριμία του Μαξ με έναν νεαρό αξιωματικό θα σηματοδοτήσει το πρώτο δραματικό γεγονός του έργου καθώς, μετά από εντολή του Χίτλερ, με το πρόσχημα οργάνωσης πραξικοπήματος, αποφασίζει να απομακρύνει τους ομοφυλόφιλους από τα στρατεύματα του, δολοφονώντας ηγετικά στελέχη των Ες-Ες και τους συντρόφους τους. Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του νεαρού αξιωματικού, ο Μαξ και ο Ρούντυ βρίσκονται στο στόχαστρο, ενώ η Γκεστάπο δε θα αργήσει να τους εντοπίσει και στη συνέχεια να σκοτώσει τον Ρούντυ. Μέσα σε ένα διάχυτο κλίμα φόβου, αγωνίας, απόγνωσης και συναισθηματικής ανασφάλειας, ο Μαξ με τη βοήθεια ενός συγκρατούμενου του, του Χορστ, δηλωμένου ομοφυλόφιλου, μεταφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Εκεί, το ένστινκτο της επιβίωσης και η δύναμη της θέλησης και του έρωτα θα τον κάνουν να αντέξει τις κακουχίες, και να υπομείνει την ηθική και σωματική κατάπτωση. Κίτρινα αστέρια για τους Εβραίους, ροζ τρίγωνα για τους ομοφυλόφιλους. Τι είναι περισσότερο δύσκολο να ‘‘κουβαλάς’’ μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Ποιο από τα δύο πονάει πιο πολύ; Η σωματική βία ή η το να απαρνείσαι την ίδια σου τη φύση για να κρατηθείς στη ζωή; Αυτά είναι μερικά από τα καίρια και τραγικά επίκαιρα ερωτήματα που θέτει στο έργο του ο ταλαντούχος συγγραφέας Martin Sherman.
Μπορεί φαινομενικά το έργο να μοιάζει με ύμνο στην ομοφυλοφιλία, όμως στην πραγματικότητα αποτελεί έναν ύμνο στη ζωή και τον έρωτα, ανεξαρτήτου φύλου, χωροχρόνου και κοινωνικών συνθηκών, αλλά και στη θέληση για ζωή. Η σωματική βία από τους Ναζί και η στέρηση της ελευθερίας τους καταρρακώνει το σώμα και την ψυχή, ενώ κάθε φανταστική επαφή μοιάζει ιαματική. Λυτρωτικές στιγμές που κόβουν την ανάσα τόσο για τους κρατούμενους όσο και για το κοινό που παρακολουθεί τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και αντίστασης απέναντι στην εξουσία, που με φανατισμό διώκει και εξοντώνει καθετί αληθινό και ανθρώπινο. Η σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Καρατζιά φωτίζει πολύπλευρα και γόνιμα τις ποικίλες πτυχές του έργου χωρίς να παρασύρεται από μελοδραματισμούς, υπερβολές και περιττές μαμφάρες. Με λιτά σκηνικά μέσα και βασιζόμενος κυρίως στις ερμηνείες των ηθοποιών και το έργο αυτό καθεαυτό, η σκηνοθεσία μεταφέρει στον θεατή συναισθήματα, εικόνες, μηνύματα που μπορεί να είναι γνωστά και οικεία στους περισσότερους, εν τούτοις φαντάζουν πρωτόγνωρα και μοναδικά πάνω στη σκηνή.
Με άρτιες σκηνοθετικές πινελιές, ο Δημήτρης Καρατζιάς κατορθώνει να κάνει τέχνη αληθινή και ζηλευτή από πολλούς στο μικρό θεατράκι του Vault, ενώ παράλληλα μας κάνει θεατές του άγριου διωγμού των ομοφυλόφιλων, και της φρίκης στη ναζιστική Γερμανία και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μέσα από τα ηλεκτροφόρα καλώδια του στρατοπέδου θαρρείς πως η καρδιά σου πάλλεται τόσο δυνατά όσο και των κρατουμένων, που διψούν για έρωτα και για τρυφερή, ανθρώπινη επαφή. Η επαφή αυτή παραμένει φανταστική, τα όνειρα τους μοιάζουν απατηλά, ώσπου έρχεται μία στιγμή ηρωικής αντίστασης στην εξουσία, στη βία απέναντι στο διαφορετικό, μια στιγμή αναγνώρισης της ίδιας σου της ταυτότητας, η οποία συμπίπτει με τον θάνατο. Ο Μαξ μοιάζει να πενθεί όχι για την κατάσταση ή το μέρος που βρίσκεται, αλλά γιατί έχασε ό,τι αγάπησε. Θρηνεί για την απώλεια της ίδιας του της ευτυχίας, μιας ευτυχίας που ξεπερνά τα στενά τυραννικά όρια του στρατοπέδου.
Ο Δημήτρης Καρατζιάς, πέρα από το ευφυές σκηνοθετικό του ύφος, κλέβει την παράσταση με την ερμηνεία του ως Μαξ. Αληθινός, συγκινητικός, αλλά και με το απαραίτητο μέγεθος και υπόσταση, υπερασπίστηκε το ρόλο του με πάθος. Η ανασφάλεια, ο φόβος, η αξιοπρέπεια, και η ηθική αντίσταση στην εξουσία διαγράφονται καίρια μέσα από τις κινήσεις, τις χειρονομίες και τις εκφράσεις του, σαν ο Μαξ να μην αποτελεί απλά ρόλο για εκείνον, αλλά βίωμα. Ο λόγος του είναι μεστός, πράγμα στο οποίο συντέλεσε η ακμαία μετάφραση του Γιώργου Θεοδοσιάδη, όπου ο ρεαλισμός των λέξεων σε συνδυασμό με την ιδιάζουσα θεματολογία του έργου δεν ξεφεύγει σε χυδαιότητες ή βωμολοχίες. Ο Στέφανος Κακαβούλης εκφραστικός, αρκετά πειστικός ως δηλωμένος ομοφυλόφιλος στο στρατόπεδο του Νταχάου, και σπαρακτικός, θα έλεγα, στην ύστατη προσπάθεια του για λύτρωση και επαφή με τη ζωή και τον έρωτα. Ο Πάνος Ροκίδης και ο Νίκος Σουλογιάννης ικανοποιητικοί, ο Γιώργος Στεφανουδάκης άρρυθμος και ανέκφραστος, ενώ ο Πολ Ζαχαριάδης ως Γκρέτα δημιουργεί αμφιλεγόμενες εντυπώσεις για τις φωνητικές του ικανότητες με την έναρξη της παράστασης στο φουαγιέ του θεάτρου, παρόλο που πείθει αρκετά υποκριτικά. Ο Στέλιος Ψαρουδάκης συνέλαβε και εκτέλεσε πιστά το όλο σκηνοθετικό εγχείρημα, υποδυόμενος τον ομοφυλόφιλο χορευτή Ρούντυ με έναν αδιόρατο, αλλά έμμονο πανικό και φόβο να σημαδεύει την ερμηνεία του.
Η έντονη συναισθηματική φόρτιση των ηρώων και το κλίμα φρίκης των στρατοπέδων συγκέντρωσης συνυφαίνονται άψογα μέσα από τη μοναδική μουσική του Μάνου Αντωνιάδη, που σε παρασέρνει, σε συγκινεί και σε ταξιδεύει καθ’όλη την διάρκεια της παράστασης. Η Δέσποινα Χαραλάμπους έστησε ένα σκηνικό λιτό, λειτουργικό, το οποίο ζεστάθηκε από την ανθρώπινη παρουσία και τις ερμηνείες. Τα κοστούμια του Δήμου Κλιμενώφ, ταιριαστά στον κάθε ρόλο, είτε των κρατουμένων με το ροζ τρίγωνο ή το κίτρινο άστρο στα ρούχα τους είτε των Ες-Ες με τις στολές τους είτε της Γκρέτα με το φαντεζί φόρεμα που παραπέμπει σε καμπαρέ της περιόδου. Οι φωτισμοί του Οδυσσέα Παυλόπουλου και Βαγγέλη Μούντριχα είναι κυρίως μουντοί και σκοτεινοί, όπως η ζοφερή εποχή που περιγράφεται και όπως τα αμέτρητα ‘θέλω’ που καταπνίγηκαν από το παράλογο της εξουσίας.
Trailer
Πληροφορίες παράστασης
Συντελεστές
- Συγγραφέας : Martin Sherman
- Μετάφραση : Γιώργος Θεοδοσιάδης
- Σκηνοθεσία : Δημήτρης Καρατζιάς
- Βοηθός σκηνοθέτη : Πάνος Μπρατάκος
- Β’ Βοηθός σκηνοθέτη : Νικόλας Σουλογιάννης
- Πρωτότυπη μουσική : Μάνος Αντωνιάδης
- Σκηνικά/ αφίσα : Δέσποινα Χαραλάμπους
- Κοστούμια : Κλιμενώφ Δήμος
- Κοστούμια Ναζί : Μιχάλης Παπαδόπουλος
- Φόρεμα Γκρέτας (Δημιουργία) : Miltos
- Επιμέλεια κίνησης : Θοδωρής Πανάς
- Φωτισμοί : Οδυσσέας Παυλόπουλος, Βαγγέλης Μούντριχας
- Φωτογραφίες: Διονύσης Κούτσης
Παίζουν
- Πολ Ζαχαριάδης
- Στέφανος Κακαβούλης
- Δημήτρης Καρατζιάς
- Πάνος Ροκίδης
- Γιώργος Στεφανουδάκης
- Νικόλας Σουλογιάννης
- Στέλιος Ψαρουδάκης
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
- Κάθε Κυριακή, στις 21.15
Τιμές εισιτηρίων
- 15€(Κανονικό)
- 10€ (Μειωμένο) Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/ Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ)/ Άτομα άνω των 65 ετών/ ΑμΕΑ/Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ)/ Κάτοχοι Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων/ Κάτοχοι Κάρτας Πολιτισμού ΥΠ.ΠΟ.Τ
Διάρκεια παράστασης
- 100 λεπτά (με διάλειμμα)
Πληροφορίες Θεάτρου
- Vault Theatre Plus
- Μελενίκου 26, Βοτανικός
- Τηλ.: 213 0356472 / 694 59 93 870
Η παράσταση θα παίζεται έως την Κυριακή των Βαϊων (28.04.2013)
