Το πρώτο τεύχος του Αστερίξ, με τίτλο “Astérix le Gaulois”, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα μεταφρασμένο ως «Αστερίξ ο Γαλάτης» στα τέλη της δεκαετίας του 60 από τις εκδόσεις Σπανός. Ο Αστερίξ, ο Οβελίξ και το υπόλοιπό γαλατικό χωριό, κατακτούν αμέσως την Ελλάδα. Σε αντίθεση βέβαια με τους Ρωμαίους που ακόμα πασχίζουν να κατακτήσουν την Γαλατία.

Ο μικρόσωμος και πανέξυπνος Αστερίξ, ο κολλητός του, ο μεγαλόσωμος και αφελής Οβελίξ, καθώς και η παρέα τους, γεννιούνται στις 29 Οκτωβρίου 1959 από τον σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί και τον σκιτσογράφο Αλμπέρ Ουντερζό. Η σειρά κάνει το  ντεμπούτο της στο γαλλο-βελγικό περιοδικό-κόμικ “Pilote”, που ιδρύθηκε από το Γκοσινί και μερικούς άλλους καλλιτέχνες των κόμικς. Έκτοτε εκδίδονται συνολικά 36 τόμοι, και σύντομα, οι περιπέτειες του Αστερίξ αποκτούν φαν εκτός της Γαλλίας. Τα κόμικς μεταφράζονται σε 110 γλώσσες, με τις πωλήσεις να ξεπερνάνε τα 325 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Έτσι, η σειρά καθίσταται ως η πιο επιτυχημένη γαλλική σειρά κόμικς. Οι δημιουργοί της, ως οι καλύτεροι συγγραφείς σε πωλήσεις στο εξωτερικό .Ο Ουντερζό το 1977 θα αναλάβει και την συγγραφή μετά τον θάνατο του Γκοσινί στις 5 Νοεμβρίου του 1977.

Στην Ελλάδα, κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος της σειράς των περιπετειών του Αστερίξ με τίτλο «Αστερίξ ο Γαλάτης» στα τέλη του ‘60 από τις εκδόσεις Σπανός. Το 1978 όμως τα δικαιώματα αποκτά η AΝGLO-HELLENIC AGENCY του Ψαρόπουλου. Η ίδια θα κυκλοφορήσει σταδιακά όλα τα τότε υπάρχοντα άλμπουμ της σειράς σε μετάφραση Αργύρη Χιόνη. Από το 1989 όμως, τα δικαιώματα κυκλοφορίας των ιστοριών του Αστερίξ αλλάζουν πάλι χέρια και καταλήγουν στην Μαμούθ COMIX. Εκτός από τα ελληνικά, ένας αριθμός τόμων έχει μεταφραστεί στην Κρητική, στην Κυπριακή και στην Ποντιακή διάλεκτο. Πολλοί από τους τόμους μάλιστα έχουν μεταφραστεί στα Λατινικά και στα Αρχαία Ελληνικά με την συνοδεία εκπαιδευτικών οδηγών, συνδυάζοντας έτσι την γνώση με την διασκέδαση. Συγκριτικά με τον πληθυσμό της, η Ελλάδα αποτελεί την τέταρτη χώρα σε πωλήσεις Αστερίξ παγκοσμίως.

«Αστερίξ ο Γαλάτης»
Το εξώφυλλο του «Αστερίξ ο Γαλάτης»
Η υπόθεση του «Αστερίξ ο Γαλάτης»

«Το 50 π.Χ. ολόκληρη η Γαλατία βρίσκεται υπό ρωμαϊκή κατοχή. Όλη; Όχι όλη! Ένα μικρό χωριό αντιστέκεται και θα αντιστέκεται για πάντα στους εισβολείς. Μια μικρή περιοχή περιτριγυρισμένη από ρωμαϊκά οχυρά. Όλες οι προσπάθειες για να νικηθούν αυτοί οι περήφανοι Γαλάτες αποδείχθηκαν μάταιες και ο Καίσαρας αναρωτιέται…». Κάπως έτσι ξεκινά το «Αστερίξ ο Γαλάτης», πρώτο εκ των 36 τευχών Αστερίξ που θα κυκλοφορήσουν  (αν και η Μαμούθ COMIX το τοποθετεί στο νούμερο 10 της σειράς). Μας φέρνει από νωρίς με επαφή με το μικροσκοπικό και ανυπότακτο χωριό της Γαλατίας, που αντιστέκεται σθεναρά ενάντια στους εισβολείς.

Σε αυτό το τεύχος, ο Ρωμαίος εκατόνταρχος, θέλοντας να ανακαλύψει ποιο είναι το μυστικό της δύναμης των Γαλατών στέλνει ένα κατάσκοπο στο γαλατικό χωριό. Ο κατάσκοπος ανακαλύπτει ότι η δύναμη των Γαλατών οφείλεται σε ένα μαγικό ζωμό που φτιάχνει ο δρυΐδης Πανοραμίξ. Η ταυτότητά του όμως αποκαλύπτεται όταν θα χάσει το ψεύτικο μουστάκι του. Ο εκατόνταρχος, μαθαίνοντας για το φίλτρο, και οργανώνει την απαγωγή του Πανοραμίξ. Πιστεύει πως αποκτώντας το, θα καταφέρει να νικήσει τον Καίσαρα και να γίνει ο ίδιος αυτοκράτορας. Στην συνέχεια, προκειμένου να σώσει τον δρυΐδη, ο Αστερίξ παραδίνεται στους Ρωμαίους, και τον βοηθά να βρει τα συστατικά για να παρασκευάσει ένα φίλτρο για τους Ρωμαίους. Το φίλτρο αυτό όμως είναι πολύ διαφορετικό από αυτό των Γαλατών.

Γλέντι
Το καθιερωμένο γλέντι στο τέλος κάθε τεύχους στο «Αστερίξ ο Γαλάτης»
Διαφορές του πρώτου με τα υπόλοιπα τεύχη

Ο «Αστερίξ ο Γαλάτης», δημοσιεύθηκε αρχικά, σε συνέχειες στο “Pilote”. Η πρώτη του σελίδα εμφανίστηκε στο προωθητικό τεύχος Νο0, του οποίου η διανομή ξεκίνησε την 1η Ιουνίου 1959. Η ιστορία δημοσιεύθηκε τμηματικά στο περιοδικό από το τεύχος Νο1 (29 Οκτωβρίου 1959) μέχρι το τεύχος Νο 38 (14 Ιουλίου 1960). Λόγω αυτής της αρχικής, τμηματικής δημοσίευσής του, μερικοί χαρακτήρες αναπτύσσονται και, αλλάζουν ακόμη, καθώς η ιστορία προχωρεί.

Για παράδειγμα, η εμφάνιση του Ρωμαίου υπασπιστής του εκατόνταρχου αλλάζει απότομα μέσα σε μερικές σελίδες. Ο Οβελίξ, στην πρώτη εμφάνισή του εδώ, κουβαλά ένα τσεκούρι. Το τσεκούρι αυτό, δεν το ξαναβλέπουμε στο «Αστερίξ ο Γαλάτης»,  και στα υπόλοιπα τεύχη αντικαθίσταται από ένα σφυρί, το οποίο χρησιμοποιείται για σκάλισμα μενίρ. Ο Αυτοματίξ, ο σιδηρουργός  του χωριού, χτυπά στο εργαστήριό του το μέταλλο με γυμνά χέρια, αντί να χρησιμοποιήσει το σύνηθες σφυρί του. Επίσης η εμφάνιση του είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμικς.

Οι διαφορές όμως που κάνουν την μεγαλύτερη εντύπωση, και θα μπορούσαν να εντοπιστούν από κάθε φαν είναι δύο. Πρώτον επιτρέπεται στον βάρδο Κακοφωνίξ να κάτσει στο τραπέζι με το υπόλοιπο χωριό στο καθιερωμένο τσιμπούσι στο τέλος κάθε τεύχους. Συνήθως, παρουσιάζεται δεμένος και φιμωμένος κατά την διάρκεια της γιορτής, προκείμενου να αποτραπεί από το να τραγουδήσει. Δεύτερον, ίσως είναι το μοναδικό τεύχος στο οποίο ο Οβελίξ μένει ικανοποιημένος και χορτασμένος από ένα μόνο αγριογούρουνο, και δεν ζητά κι άλλο. Τέλος, το «Αστερίξ ο Γαλάτης», είναι ένα από τα λίγα τεύχη που έχουμε την ευκαιρία να δούμε μερικά άλλα τεχνάσματα του Πανοραμίξ, όπως το φίλτρο επιτάχυνσης της τριχοφυΐας.

Το «Αστερίξ ο Γαλάτης» προσαρμόστηκε σε ταινία, η οποία κυκλοφόρησε μέσα στο 1967. Το αποτέλεσμα δεν αντιμετωπίστηκε με θέρμη. Μάλιστα, ούτε ο Γκοσινί, ούτε ο Ουντερζό συμμετείχαν κατά τη διάρκεια της παραγωγής της ταινίας. Αντίθετα, η πρώτη φορά που άκουσαν πως το πρώτο τεύχος του Αστερίξ θα γινόταν ταινία, ήταν μερικούς μήνες προτού να κυκλοφορήσει, όταν τους παρουσιάστηκε μια πρόωρη έκδοσή της.

Το ελληνικό στερεότυπο στις σελίδες του «Αστερίξ»

Σίγουρα το ελληνικό κοινό έχει πολλά να πει για τον Αστερίξ και τους Γαλάτες. Τι έχουν όμως αυτοί να πουν για εμάς; Στις σελίδες της σειράς παρουσιάζονται γαλλικές στερεοτυπικές αντιλήψεις για διάφορα ευρωπαϊκά έθνη, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα. Μπορεί στο πρώτο τεύχος να μην έχουμε την ευκαιρία να δούμε το ελληνικό στερεότυπο όπως παρουσιάζεται στην σειρά, αλλά σίγουρα είναι άξιο αναφοράς. Οι Έλληνες, σύμφωνα με τους Γκοσινί και Ουντερζό, τρώνε γεμιστά αμπελόφυλλα, πίνουν ρετσίνα και έχουν πάντα έναν ξάδερφο για την κατάλληλη δουλειά. Παρόμοια στερεότυπα συναντάμε για τους Γότθους, τους Ελβετούς, τους Βέλγους, τους Βρετανούς και πολλούς άλλους. Αν και στερεότυπα, τα περισσότερα είναι εύστοχα και δεν τους λείπει το χιούμορ.  Άλλωστε, αυτή η καυστικότητα και το χιούμορ, είναι τα στοιχεία που τελικά ανέδειξαν το «Αστερίξ» σε μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές κόμικ παγκοσμίως.

Διαβάστε περισσότερα σχετικά άρθρα εδώ
Προηγούμενο άρθροΠαρευρεθήκαμε στην εκδήλωση «Κουτσομπολέυοντας με τη Marjane Satrapi» στη Στέγη
Επόμενο άρθροTransLux: αυτό που μένει αφανέρωτο