Το 11ο Βραβείο Μελίνα Μερκούρη (θεατρική περίοδος 2016) για την καλύτερη γυναικεία θεατρική ερμηνεία νέας ηθοποιού της χρονιάς που πέρασε απονεμήθηκε ομόφωνα από την επιτροπή που αποτελείται από τους Μάγια Λυμπεροπούλου (πρόεδρο), Δηώ Καγγελάρη, Ματίνα Καλτάκη, Δημήτρη Λιγνάδη και Ρένη Πιττακή στην Ανθή Ευστρατιάδου για το έργο Ο Αδαής και ο Παράφρων του Τόμας Μπέρνχαρντ σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα και σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα. Το έργο πρωτοανέβηκε πέρυσι στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, φιλοξενήθηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, ενώ παρουσιάστηκε και στη συμπρωτεύουσα το φθινόπωρο.

Η παρουσίαση της βραδιάς έγινε από το Δημήτρη Λιγνάδη. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε επετειακό φιλμ για τη δράση της Μελίνας Μερκούρη στη διάρκεια της δικτατορίας (με αφορμή τη συμπλήρωση σε ένα μήνα από τώρα των πενήντα χρόνων από την επιβολή της Χούντας στην Ελλάδα) με ζωντανή μουσική επένδυση από το συνθέτη Αντώνη Παπακωνσταντίνου. Οι υπόλοιπες υποψήφιες ηθοποιοί ήταν οι Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ντάνη Γιαννακοπούλου, Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη, Kατερίνα Μαυρογεώργη και Ελίνα Ρίζου.

Η Ανθή Ευστρατιάδου στις δηλώσεις της ως βραβευθείσα «απέδωσε» το βραβείο στην παράσταση που την ανέδειξε, ώστε να το κερδίσει, τον Αδαή και τον Παράφρονα, όλους του συντελεστές και ιδίως το σκηνοθέτη (και ηθοποιό), Γιάννο Περλέγκα.

Ο Αδαής και ο Παράφρων από την Κάπα Εκδοτική
Το έργο ανέβηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου τον Φεβρουάριο του 2016 σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα και σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα.

Αν θέλει κάποιος να κάνει μια αναδρομή στην  πορεία της –τη σοβαρή, αξιοπρεπή, σταθερή, με τους δέοντες θεατρικούς τόνους να δίνουν το στίγμα και όχι κάτι άλλο αναγκαίο να καλύψει εν δυνάμει ελλείψεις- θα τη βρει να εντάσσεται ως ηθοποιό σε ομάδες που, ας επιτραπεί η έκφραση, στήριξαν την πρωτοπορία του θεάτρου στην Ελλάδα –όσο τους κατέστησε δυνατό η υπόστασή τους που οικονομικοί, κυρίως, και συνακόλουθα κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες, απείλησαν. Ο λόγος, βέβαια, για τις ομάδες Κανιγκούντα και Προτσές, που διέγραψαν τεμνόμενες, τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε καλλιτεχνική παραγωγή, πορείες και τις οποίες «σφράγισε» η παρουσία της Ανθής Ευστρατιάδου σε σημαντικά έργα κλασικών, διασκευές, αλλά και πρωτότυπες συνθέσεις.

Η συνέχεια της πορείας της τη βρήκε σε μια άλλη αξιόλογη και με δι-ερευνητική ως προς τη θεατρική πράξη και δραματουργία ομάδα, τους Elephas Tiliensis, των Δέσποινα Αναστάσογλου και Δημήτρη Αγαρτζίδη, που «χάρισαν» στην Ανθή Ευστρατιάδου δύο σημαντικές υποκριτικές «ευκαιρίες» (στην Περσινή Αρραβωνιαστικιά της Ζυράννας Ζατέλη και τη Λούλα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου) που, όπως είναι αναμενόμενο για μια ηθοποιό της κοπής της, αξιοποίησε ικανοποιητικά.

Με την ομάδα που ήδη αναφέρθηκε, την Προτσές, δούλεψε η Ανθή Ευστρατιάδου τον περασμένο χειμώνα, πριν τη Λούλα, όπου κράταγε τον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Αδαή του Μπέρνχαρντ, και συνεργαζόμενη με τη Μαρία Κεχαγιόγλου υποστήριξαν το αρχετυπικό (ή όχι και τόσο;) δίπολο μητέρας-κόρης στο οδυνηρό σύμπαν της ταινίας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν που απέδωσαν στο θέατρο, τη Φθινοπωρινή Σονάτα.

Φτάνοντας στον Αδαή και τον Παράφρονα μετά από την παραπάνω πορεία η Ανθή Ευστρατιάδου θα φανταζόταν κανείς ότι είναι έτοιμη να «κολυμπήσει» πια στα βαθιά νερά που την προσκαλεί ο Γιάννος Περλέγκας, της αμείλικτης κριτικής που ασκεί ο σημαντικός Τόμας Μπέρνχαρντ στην αυστριακή κοινωνία της εποχής του, την τόσο καλλιεργημένη και «υψηλή», ωστόσο επικίνδυνα υποκριτική και εγκυμονούσα ακραίων, αντιδραστικών ιδεών.

Στο ρόλο της σοπράνο-Βασίλισσας της νύχτας, δίπλα στον «εξοντωτικό» υποκριτικά ρόλο του ιατροδικαστή που «κράτησε» ο σκηνοθέτης της παράστασης, Γιάννος Περλέγκας, η Ανθή Ευστρατιάδου δίνει τη μέχρι τώρα ερμηνεία της καριέρας της, όπως της έχει ήδη αποδώσει η κριτική, καταθέτοντας μια δυνατή υποκριτική για να ενσαρκώσει στο ρόλο της την υπαρξιακή αγωνία του Τόμας Μπέρνχαρντ να αποδώσει το μέγεθος και τον αντίκτυπο της τελειομανίας, της στείρας εξειδίκευσης, του αυστηρού αυτοπεριορισμού στον επιστήμονα, στον καλλιτέχνη και στον άνθρωπο εν γένει ως κατακερματισμένο υποκείμενο της εποχής της νεωτερικότητας.

Από τη Λούλα, με την Ανθή Ευστρατιάδου στον ομώνυμο ρόλο

 

Προηγούμενο άρθρο«Κάτω από την ίδια στέγη» του Αναστάση Βιστωνίτη από τις εκδόσεις Κίχλη
Επόμενο άρθροΚόσμοι από γάλα στο Θέατρο Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών