Η Άννα Στερεοπούλου είναι μια πολύ ιδιαίτερη φυσιογνωμία τόσο ως μουσικός, όσο και ως άνθρωπος. Οι μουσικές της δημιουργούνται από τεκμήρια και γεγονότα και παίρνουν ζωή μέσα από την ανθρώπινη φύση, το σύμπαν και την αρχαιότητα Η συνθέτρια γεννήθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε τις μουσικές τις σπουδές στην ηλικία των έξι ετών.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της ειδικεύτηκε σε μουσική για την τηλεόραση και τις κινηματογραφικές παραγωγές. Το πολύ-πολιτισμικό της ύφος είναι αποτέλεσμα της επαφής της με καλλιτέχνες διαφορετικών ειδών μουσικής και τέχνης από όλο τον κόσμο. Το συνολικό της έργο δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική αλλά αποσκοπεί στην ένωση και τη αλληλοεπίδραση όλων των μορφών τέχνης. Κεντρικό χαρακτηριστικό των συνθέσεών της είναι ο ανθρωποκεντρισμός και το ενδιαφέρον για την ψυχοσωματική διάσταση των πραγμάτων. Η τελευταία της δουλειά με τίτλο K ί ρ κ η : η μαύρη τομή (C i r c e: the black cut) αποτελεί ένα θεματικό project και είναι δημιούργημα των προηγούμενων έργων της «…oneirograph…v.5.spindle» και «electron». Η σύνθεση της μουσικής είναι επηρεασμένη από επιστημονικές πληροφορίες σχετικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, την ανθρώπινη ψυχή και τα όνειρα. Και στα τρία projects είναι εμφανή η επιρροή της από την αρχαιότητα. Όλα αυτά, η Άννα Στερεοπούλου επιχειρεί να τα παρουσιάσει με έναν εναλλακτικό και καλλιτεχνικό τρόπο μέσα από τη μουσική της.
Oneirograph: To project oneirograph ήρθε ως έμπνευση το 2007 και αναπτύχθηκε με τον χρόνο με σκοπό την ανακάλυψη του Εαυτού της συνθέτη ερευνώντας τη θεραπευτική ιδιότητα των ονείρων.
Electron: Το βασικό θέμα του electron είναι εμπνευσμένο από τη δομή και τη λειτουργία του ανθρώπινου αυτιού καθώς και την ισορροπία του σώματος.
Circe: The Black Cut: Το νέο project έκανε το ντεμπούτο του τον περασμένο Απρίλιο και από τότε συνεχίζει να εξελίσσεται. Είναι ουσιαστικά, όπως λέει και η συνθέτης «ένα οπτικοακουστικό θέαμα που εστιάζει στον ήχο». Κύριος άξονας του έργου και έμπνευσή της υπήρξε η νέα ερμηνεία που έδωσαν οι επιστήμονες το 2012 για τον δίσκο της Φαιστού. Έπειτα από επικοινωνία με τον Δρ. Gareth Owens -συντονιστή της “ανάγνωσης” του αινίγματος που κρύβει ο Δίσκος της Φαιστού – ξεκίνησε μια συνεργασία μεταξύ του ερευνητή και της συνθέτιδος, δίνοντας την δυνατότητα στην ίδια να εξελίξει και να ολοκληρώσει την δομή του έργου της. Το circe:the black cut αποτελεί ουσιαστικά μια εν εξελίξει έρευνα η οποία προσφέρει τον χώρο και για αυτοσχεδιασμό μέσα από συνεργασίες με διάφορους καλλιτέχνες (εξωτερικό), κάτι που δίνει την δυνατότητα και ελευθερία εξέλιξής του, τόσο σε καλλιτεχνικό, όσο και σε επιστημονικό επίπεδο. Είναι μάλιστα ενδιαφέρον και σίγουρα πολύ θετικό το γεγονός ότι στην έρευνα συμμετέχουν διεθνή δίκτυα από την Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία και Αργεντινή. Μετά λοιπόν από 37 αιώνες ο δίσκος της Φαιστού αποκτά μία νέα ερμηνεία: αυτή της μετάβασης προς μια νέα εποχή η οποία όμως απαιτεί ένα πέρασμα μέσα από το σκοτάδι, όπου καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε νέες καταστάσεις και να δούμε τα πράγματα με άλλη οπτική, να ανακαλύψουμε και να συστηθούμε και πάλι με τις αισθήσεις μας αλλά και τον εαυτό μας στο σύνολό του.
H Άννα Στερεοπούλου για το project Circe: The black cut και όχι μόνο, σε μια αναλυτική συνέντευξη.
Το νέο σας έργο « c i r c e :the black cut: » έχει να κάνει κάτι πέρα από τη μουσική. Το γεγονός αυτό θεωρείτε ότι βάζει σε σκέψεις και αναζητήσεις το κοινό σας; Συμβάλλει στον τρόπο που βλέπει τον κόσμο ως κάτι διαφορετικό και ανώτερο από αυτό που απαρτίζει την καθημερινότητά τους;
Τους τελευταίους μήνες ταλαντεύομαι μεταξύ Σιωπής και Θορύβου. Αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί ως Αρμονία και Χάος ή Μαύρο και Λευκό. Η μετάφραση που δίνω η ίδια είναι ότι μετά από πολύ καιρό συνεχούς σύνθεσης, είχα την ανάγκη μιας αναπνοής, ώστε να συνεχίσω με καθαρό νου και ανανεώνοντας την υφή του ήχου μου. Η αναπνοή αυτή δεν ήταν τελικά η επιλογή της σιωπής, αλλά ο ήχος της ίδιας της φύσης• ο ήχος του κύματος στα βότσαλα, ο αέρας μέσα από τις φοινικιές, η ερώτηση «μπορεί, τελικά, η αγάπη να νικήσει τα πάντα;» μέσα στον “λευκό θόρυβο” του απορροφητήρα της κουζίνας. Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να μεταφράσει όπως ο ίδιος επιλέξει το κάθε τί. Βασικός στόχος του έργου είναι να ενεργοποιήσει και πάλι τις αισθήσεις μας και να μας υπενθυμίσει την ανάγκη να ακούμε τον δίπλα μας, αλλά και τα ίδια μας τα θέλω. Κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει να γίνεται, μέσα από την ανταλλαγή απόψεων, γνώσεων και έμπνευσης μεταξύ όσων συμμετέχουν ή θέλουν να ακούσουν και να πουν την γνώμη τους σχετικά με το project. Ίσως δεν είναι ο ρόλος μου να μιλήσω εκ μέρους όσων μου έχουν εκφράσει αν και πόσο τους έχει επηρεάσει, σίγουρα όμως πρέπει να ομολογήσω ότι η έως τώρα διαδρομή της “Κίρκης” έχει συμβάλλει στο να δω και η ίδια πολλά πράγματα διαφορετικά ή απλά. Ένα παιδί μπορεί με μια απλή λέξη ή φράση να εξηγήσει αυτό που οι ενήλικες αντιλαμβάνονται ως δύσκολο ή διαφορετικό. Η διαπαιδαγώγηση όμως που έχει ορίσει δυστυχώς η -κάθε- κοινωνία (στα σχολεία, τα πανεπιστήμια ή την ίδια την οικογένεια), τίνει να πολεμά και να εξοστρακίζει αυτή την αποκλίνουσα σκέψη. Η έννοια της Ελευθερίας δεν υφίσταται χωρίς το Συναίσθημα. Αυτοί είναι και οι μοναδικοί δύο “κανόνες που προσφέρει” το έργο σε όσους επιθυμούν να συμμετάσχουν με οποιοδήποτε τρόπο: Ελευθερία – Συναίσθημα. Οπότε, βάσει όσων εκφράσεων τέχνης ή ενδιαφέροντος έχω λάβει έως τώρα, μου δίνει ελπίδα το να διακρίνω πως πολλοί είναι ευτυχώς οι άνθρωποι που θέλουν να τολμήσουν να δουν και άλλες πτυχές του Κόσμου, εντός και γύρω μας.
Το “ταξίδι της Κίρκης” δεν είναι μόνο ένα μουσικό έργο, αλλά έχει και κοινωνικό αντίκτυπο. Πώς αισθάνεστε που βλέπετε ότι το έργο σας παίρνει σάρκα και οστά και γίνεται κάτι διαδραστικό και απτό;
Η πρώτη “νότα” του έργου ήχησε ήδη στο ανοιχτό κάλεσμα (31 Μαρτίου 2014) και ως τότε “σπόρος”, μεγαλώνει πλέον γερά γράφοντας μια διαφορετική “παρτιτούρα” και προσφέροντάς μου μια πολύτιμη εμπειρία ζωής. Σε μια πρόσφατη συζήτηση το « c i r c e :the black cut: » το ανέφεραν, μάλιστα, ως δίκτυο και δεν μπορώ να πω ότι είναι μια λάθος προσέγγιση, αφού ένας από τους σκοπούς του είναι να αναδείξει το έργο ανθρώπων -καλλιτεχνών ή μη- που δεν έχει προβληθεί αρκετά έως τώρα και σε χώρους και κόσμο που δεν θα μπορούσε να φτάσει. Η τέχνη και τα επί μέρους είδη της πιστεύω πως δεν πρέπει να απευθύνονται μόνο σε συγκεκριμένο κοινό το καθένα, ούτε η γνώση περιορίζεται μόνο στα πανεπιστήμια, και είναι ελλιπής αν δεν Ακούσουμε την ματιά των ανθρώπων όταν μας μιλάνε. Κατά τη γνώμη μου, η δικαιολογία «δεν έχω χρόνο», ειδικά κατά τη μεταβατική περίοδο που διανύουμε, είναι και ο λόγος που μας εμποδίζει να πιστέψουμε στο Καλό που μπορεί να προσφέρει ο καθένας μας και να βρούμε λύσεις με ψυχραιμία, αλλά και αντανακλαστικά. Όπως κάθε καλλιτεχνικό έργο λοιπόν, έτσι και η “Κίρκη” δεν θα μπορούσε να μην εμπνέεται από τα πάντα γύρω μας ή να μην απευθύνεται σε όλους. Αν κάτι το κάνει ιδιαίτερο, αυτό είναι η ελεύθερη φόρμα του και η πρόσκληση να παρακολουθήσει κανείς, αλλά και να παρέμβει ο ίδιος στην έμπνευση και τη δημιουργία του έργου ενός καλλιτέχνη, καθώς και στο χτίσιμό του, με όσες κλειστές ή ανοιχτές πόρτες συναντά. Το project συνεχίζει να εξελίσσεται ακόμη και τώρα, μέσω των προβληματισμών που μου θέτουν οι ερωτήσεις σας. Δεν φανταζόμουν ποτέ πώς και πόσο θα μπορούσε να εξελιχθεί, αλλά θεωρώ πως είναι ακόμη νωρίς να κρίνω αντικειμενικά την πορεία του. Όσα μαθαίνω και η ίδια μέσα από αυτό με βοηθούν να εξελιχθώ σαν άνθρωπος και καλλιτέχνης, και η βοήθεια που μου προσφέρουν τα καλλιτεχνικά δίκτυα και όσοι υποστηρίζουν και πιστεύουν σε αυτή τη διαδρομή, συνοδεύεται και από μια σημαντική ευθύνη για την ανάδυση Συναισθημάτων και τη μετάδοση των σωστών Μηνυμάτων.
Με ποιον ακριβώς τρόπο το έργο σας πραγματεύεται το θέμα της Γυναίκας ως δημιουργού στον πραγματικό κόσμο; Έχετε κοινά με την Κίρκη;
Τα κοινά μου με την Κίρκη τα διακρίνω όποτε είπα ψέματα στον εαυτό μου, όποτε έπνιξα τα θέλω μου, όποτε αδράνησα ή δεν μπήκα στη θέση του άλλου. Παράλληλα, όπως όλα έχουν δύο πλευρές, έτσι υπάρχει και η λιγότερο γνωστή, θεραπευτική ιδιότητα του μυθολογικού αυτού χαρακτήρα, η οποία εκφράστηκε όποτε κοίταξα τον εαυτό μου στον “καθρέφτη” και επαναπροσδιόρισα τις απόψεις μου. Στην εποχή μας η Εικόνα υπερτερεί του Ήχου. Έχουμε γαλουχηθεί με το να πιστεύουμε μόνο σε ό,τι προσφέρεται εύκολα και ως γρήγορη πληροφορία, χωρίς να ερευνούμε κάποια βαθύτερη έννοια ή άλλη πλευρά. Το άκουσμα του ονόματος Κίρκη θα μας παραπέμψει αρχικά στην “κακιά μάγισσα”, δηλαδή σε ό,τι αρνητικό και ψεύτικο και στη συνέχεια στο γυναικείο φύλο και το προσόν του να φέρει ζωή (Γεννώ, Τίκτω / Τέχνη, Φύση). Συναντάμε ήδη τη συνύπαρξη Δύο αντικρουόμενων στοιχείων που συνθέτουν το Όλον, το οποίο εκφράζει και η ίδια η ετυμολογία του ονόματος Κίρκη (Κηρύκειο, Κέρας /Σπείρα). Ο καλλιτέχνης καλείται και καλεί, μέσα από το Συγκεκριμένο (“Κίρκη” / εικόνα) να εκφράσει το Αφηρημένο, ή αλλιώς, το Οικουμενικό (ήχος). Οπότε, το « c i r c e :the black cut: » μέσα από την Εικόνα (Κίρκη) στοχεύει στην ανάδειξη του Ήχου, του Συναισθήματος και όποιας Αλήθειας αποφεύγουμε στον “πραγματικό” κόσμο, είτε πρόκειται για κακοποίηση, καταπίεση, φτώχεια, κατεύθυνση σκέψης, είτε πρόκειται για καλοσύνη, τρυφερότητα, ένωση. Δεν με εκφράζει ο φεμινισμός, ούτε ασπάζομαι οποιαδήποτε κατηγορία που φυλακίζει τη σκέψη ή καταπιέζει το συναίσθημα. Όπως μια γυναίκα, έτσι και ένας άνδρας έχει ανάγκες και δικαιώματα στον εργασιακό του χώρο και στην καθημερινότητά του, και ανεξάρτητα της γεωγραφικής του θέσης. Οι ρίζες και τα βιώματά μας είναι που διαμορφώνουν τα όνειρά μας, και είναι τιμή μου που έχει δημιουργηθεί μια τόσο αγνή και αμφίδρομη σχέση μεταξύ ανθρώπων από τόσες διαφορετικές χώρες και ειδικότητες που συμμετέχουν στο project. Είμαι λάτρης του εσωτερικού κάλλους και του χαμόγελου και, με όπλα μου τη μουσική και την έρευνα, εύχομαι να μην πάψω ποτέ να τα εκμαιεύω και να τα υπερασπίζομαι.
Τέλος, ποια είναι τα μουσικά σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Ως μέρος του project, αυτό το διάστημα προγραμματίζονται συζητήσεις και σεμινάρια που θα προσφερθούν εντός και εκτός Αθηνών, καθώς και συνεργασίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπου και θα φιλοξενηθεί το έργο, έπειτα από την πρώτη του παρουσίαση τον ερχόμενο Δεκέμβριο στην Αθήνα. Παράλληλα, λοιπόν έχει ξεκινήσει ο σχεδιασμός και η σύνθεση και σύντομα θα ανακοινωθούν περισσότερες λεπτομέρειες. Επίσης, το επόμενο διάστημα πρόκειται να κυκλοφορήσει το soundtrack που συνέθεσα για την ταινία «Το Δέντρο και η Κούνια» (σκηνοθ. Μαρία Ντούζα), η οποία στις 14 Σεπτεμβρίου απέσπασε επτά βραβεία στο 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κύπρου, ανάμεσά τους για Καλύτερη Πρωτότυπη Μουσική, ενώ στις 25 Σεπτεμβρίου η ταινία μικρού μήκους της Γιάννας Δελατόλα, «Butterfly» για την οποία έγραψα τη μουσική, θα συμμετάσχει στο 20ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας».
Περισσότερες πληροφορίες: http://annastereoscopic.wordpress.com/category/stereo-scopes/circe/
Αρχική Φωτογραφία: CIRCE :the black cut: 1η Ηχητική Ματιά [25/04/2014 @FUZZ Club Athens /Support Act στην συναυλία των CHAOSTAR] ~ Tilemachos Kouklakis©
Circe : the black cut ~ launch meeting : Anna Stereopoulou
