Υποδεχόμαστε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον πειραματικό filmmaker και animation director από τον Καναδά, Steven Woloshen, στο 6ο Be there! Corfu Animation Festival. To 6ο διεθνές φεστιβάλ ταινιών animation θα πραγματοποιηθεί στην Κέρκυρα, από τις 29 Μαρτίου, έως τις 2 Απριλίου, με πάνω από 170 ταινίες animation, αφιερώματα, masterclasses και φόρουμ στο πρόγραμμά του. H παρουσία του Steven Woloshen στην Ελλάδα και το φεστιβάλ υποστηρίζεται από το Canada Council for the Arts.
Η παρουσία του Steven Woloshen στο φεστιβάλ
Συγγραφέας ήδη δύο βιβλίων, “Recipes for Reconstruction” (2010) και “Scratch, Crackle and Pop!” (2015), όπου εξηγείται η τέχνη του animation χωρίς κάμερα, από τα φιλμ Super 8, 16mm, 35mm ως το ψηφιακό μέσο, και με πάνω από 12 ρετροσπεκτίβες του έργου του διεθνώς, ο Steven Woloshen έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Κατά την διάρκεια του φεστιβάλ, θα πραγματοποιηθεί ένα συνολικό αφιέρωμα στο έργο του, αλλά και για ένα ειδικό εργαστήριο πάνω στην μοναδική τέχνη του animation χωρίς κάμερα.
Λίγα λόγια για τον ίδιο και το έργο του
Έχοντας ήδη το βραβείο René Jodoin για το σύνολο της καλλιτεχνικής του προσφοράς στον κινηματογράφο (φεστιβάλ Sommets du cinéma d’ animation), ο βραβευμένος Καναδός δημιουργός από το Μόντρεαλ Steven Woloshen είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση πώς η τέχνη του animation μπορεί να δώσει αριστουργήματα μέσα μόνο από την χρήση του σελυλόιντ, ζωγραφίζοντας πάνω στο ίδιο το φιλμ, καρέ-καρέ. Απεχθάνοντας τους τεχνητούς διαχωρισμούς ανάμεσα σε πειραματικές ταινίες και ταινίες animation, o Steven Woloshen ξεκίνησε ήδη από την δεκαετία του ’80 να αναζητεί υλικά για τις ταινίες του – παρατημένο φιλμ σε χώρους προβολής, σε αποθήκες, σκονισμένα πατάρια. Λάτρης της τζαζ μουσικής, ξαναδούλεψε το “Take Five” του Dave Brubeck στο “Cameras Take Five! “(2003). Οι περισσότερες ταινίες του παίζουν με χρώματα, γραμμές και αισθήματα με τον τρόπο που οι τζαζίστες παίζουν με τους ήχους.
Πνευματικό παιδί των πρωτοπόρων του σινεμά Norman Mc Laren και Len Lye, o Steven Woloshen αφήνει την κάμερα κατά μέρος, και πειραματίζεται πάνω στο ίδιο το φιλμ: Γρατζουνίζοντάς το με αιχμηρά εργαλεία, αλλοιώνοντάς το, παραποιώντας το και δουλεύoντας εκ νέου ήδη προϋπάρχουσες ξεχασμένες ταινίες. Αποτελέσματα, τα βραβευμένα “Playtime” (2009), “Two Eastern Hairlines” (2004), “Curse of the Voodoo Child” (2005), “Crossing Victoria” (2013) που αποτυπώνουν την μνήμη γεγονότων με τρόπο που κατορθώνει να συνδυάσει την καινοτομία με την ενσυναίσθηση.
