Η Ανδριάνα Μπάμπαλη, είναι μια από τις πιο επιτυχημένες τραγουδοποιούς, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής. Ήδη, από τα πρώτα της βήματα φάνηκε η εξαιρετική πορεία που θα διέγραφε στο χώρο καθώς το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ «Και η Γη γυρίζει» αλλά και η συνεργασία της με το Νίκο Πορτοκάλογλου στο τραγούδι «Γίνε Κομμάτια» (2003) γνώρισαν μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο. Σήμερα, κάποια χρόνια αργότερα, η Ανδριάνα Μπάμπαλη συνεχίζει ακάθεκτη την ανοδική της πορεία. Εμφανίζεται στο Ρυθμός stage μαζί με την Etten, έχει ετοιμάσει το νέο της άλμπουμ, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει και μιλά για όλα αυτά στο Artic.gr.
-Βρίσκεσαι αρκετά χρόνια στο χώρο της μουσικής. Έχει αλλάξει κάτι μέσα σε αυτά τα χρόνια;
Δυστυχώς αλλά και ευτυχώς αρκετά. Πολύ δύσκολη η προσέλευση του κόσμου, ειδικά τις καθημερινές σχεδόν απαγορευτική. Πολύ λίγα χρήματα, κι αυτά αβέβαια, και γενική ανασφάλεια. Είναι όμως εποχή που γίνεται ένα ξεκαθάρισμα και αυτό είναι καλό, κι έπρεπε να συμβεί από καιρό. Ελπίζω ότι θα λάμψει ότι έχει αξία και έχει να πει κάτι.
-Ξεκίνησες κοντά στο Νίκο Πορτοκάλογλου. Έπειτα από αυτή τη συνεργασία και το τραγούδι «Γίνε Κομμάτια» πως προέβλεπες την πορεία σου στο χώρο;
Την εποχή εκείνη δεν σκεφτόμουν και πολύ το μέλλον. Ήμουν μέλος ενός γκρουπ, δουλεύαμε ομαδικά και υπήρχε συλλογικό κέφι και χαρά. Το ξεκίνημά μου ήταν πολύ καλό, χωρίς να γίνει καμιά τεράστια έκρηξη και γενικά τα πράγματα κυλάνε σταθερά. Γενικά ήμουν αρκετά ανασφαλής εκείνη την εποχή και κατά κάποιο τρόπο ήθελα να είμαι κάτω απ’τα φτερά κάποιου παλιότερου, δεν έπαιρνα τα πράγματα στα χέρια μου. Τώρα που το προσπαθώ βλέπω πόσο δύσκολο είναι αλλά συνειδητοποιώ κιόλας ότι είμαι ομαδικός παίχτης. Λειτουργώ καλύτερα ως μέλος μιας ομάδας.
-Καθ’όλη τη διάρκεια της καριέρας σου έχεις κάνει αρκετές συνεργασίες με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες. Τι θεωρείς το πιο σημαντικό σε μια συνεργασία;
Να υπάρχει συνεννόηση και κοινός στόχος. Πάντως μου αρέσει να μπορώ να συνεννοηθώ και σε ανθρώπινο επίπεδο με τους συνεργάτες δεν μου αρέσει να γίνονται ψυχρά και υπολογιστικά όλα. Μουσική κάνουμε άλλωστε …
-Αφού μιλάμε για συνεργασίες, εμφανίζεσαι μαζί με την Etten σε δύο παραστάσεις στο Ρυθμός stage. Μιας και είστε τόσο διαφορετικές στα ακούσματα σας, η συνεργασία αυτή πως προέκυψε;
Στα ακούσματα δεν είμαστε διαφορετικές, εκεί είναι το κοινό μας στοιχείο. Προερχόμαστε όμως από άλλο μουσικό χώρο. Η Etten πολύ πιο alternative, εγώ pop.Αυτό νομίζω πως είναι το ενδιαφέρον της συνεύρεσης μας, η διαφορετικότητα και πως αυτή γεφυρώνεται στο live. Και ο τρόπος που διασκευάστηκαν τα τραγούδια απ’την ομάδα. Τον Δημήτρη Μπαρμπαγάλα (κιθάρες, μπάσο), τον Άκη Κατσουπάκη (πλήκτρα) κ τον Δημήτρη Κλωνή (τύμπανα).
-Η παράσταση έχει τον τίτλο «Γυναίκες». Τι θέλει να δείξει αυτός ο τίτλος;
Η παράσταση αφορά τραγούδια που έχουν γράψει γυναίκες. Που τα ξέρουμε όλοι και πιθανόν να μην γνωρίζουμε ότι τα έγραψαν οι ίδιες. Από το «Middle of the road» της Chrissie Hyde (Pretenders), ως την «Κιβωτό» της Βιτάλη και το «Φιλαράκι» της Βόσσου.
-Ήδη κυκλοφορεί το καινούργιο single με την επιτυχία «Τα δαχτυλίδια», τραγούδι που ακούγεται σε πολλά ραδιόφωνα. Περίμενες να έρθει μια τέτοια επιτυχία;
Δεν ξέρω αν είναι επιτυχία, μάλλον το να περάσεις σε ένα ραδιόφωνο πια θεωρείται επιτυχία, και δόξα το θεό αυτό το καταφέραμε. Αυτό που με χαροποιεί είναι πως το κομμάτι αρέσει και συγκινεί τον κόσμο που το ακούει. Είμαστε περήφανοι κι εγώ και ο Ν. Μωραίτης που έγραψε τα όμορφα λόγια του.
-Το άλμπουμ πότε πρόκειται να κυκλοφορήσει;
Στα τέλη του μήνα φαντάζομαι, είναι έτοιμο.
-Τι έχουμε να περιμένουμε από αυτό το άλμπουμ; Σε τι ήχους θα κινηθεί; Ίσως κάποια συνεργασία;
Είναι καταρχήν ο πρώτος δίσκος με δικές μου μουσικές σε στίχους Νίκου Μωραίτη και κάποιους δικούς μου. Η ενορχήστρωση, ακουστική χωρίς πολύ ηλεκτρισμό και με φυσικό ήχο, του Άκη Κατσουπάκη. Με τίμησαν πολύ σπουδαίοι συνάδελφοι. Ο Γιάννης Κότσιρας που κάναμε ένα ντουέτο. Ο Haig Yadjijian που έπαιξε ούτι και τραγούδησε ανατριχιαστικά. Και η Onirama band που απογείωσαν κυριολεκτικά ένα κομμάτι με το παίξιμό τους. Τους ευχαριστώ όλους τόσο πολύ. Αλλά και όλους τους μουσικούς για την συνεισφορά τους.
-Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πεις ένα στίχο από ένα αγαπημένο σου κομμάτι, είτε αυτό βρίσκεται σε κάποιο από τα άλμπουμ σου, είτε ακούγεται στην παράσταση είτε απλά σου αρέσει.
«Πέντε βήματα μπροστά από μένα, η ζωή μου πάντοτε πηγαίνει…»
