Ο Ανδρέας Φλουράκης έχει αναπτύξει μια αξιοζήλευτη δυναμική ως συγγραφική παρουσία στον χώρο του θεάτρου. Μετά την πρόσφατη επιτυχία του Θέλω μια χώρα στο Φεστιβάλ Αθηνών του 2015 και στη συνέχεια στο Θέατρο Τέχνης, αλλά και στο εξωτερικό –Royal Court Theatre του Λονδίνου, μεταφραστικές διακρίσεις στο Eurodram 2017- o συγγραφέας παρουσιάζει και σκηνοθετεί το νέο του έργο Ταπ Άουτ στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας. Ο Τάσος Κορκός υποδύεται τον πυγμάχο που αναμετράται με τις ήττες της ζωής του. Ο συγγραφέας μίλησε στο Artic.gr για το νέο του έργο, τον πρωταθλητισμό και τη σημασία του να σκηνοθετεί τα έργα του.
Αναστάσης: – Πιστεύετε πως η Ευρώπη αυτή την στιγμή δοκιμάζει ταπ άουτ στην Ελλάδα;
Ανδρέας Φλουράκης: – Ταπ-άουτ σημαίνει ότι ένας από τους δύο αντιπάλους πάνω στο ρινγκ, χτυπώντας συνήθως το χέρι του στο πάτωμα, δηλώνει ότι παραδίδεται και θέλει να συνεχιστεί ο αγώνας. Δηλαδή επιβάλλει το τέλος επειδή έχει ηττηθεί. Νομίζω πως συχνά οι Έλληνες πολιτικοί έχουν νιώσει έτσι τα τελευταία χρόνια κατά τη διάρκεια ατελείωτων διαπραγματεύσεων.
Αναστάσης: – Νιώθετε πως οι νεοέλληνες είναι πουθενάδες;
Ανδρέας Φλουράκης: – Σε ένα ποσοστό είναι.
Αναστάσης: – Οι διακρίσεις που έρχονται σ’ Έλληνες καλλιτέχνες κι επιστήμονες στο εξωτερικό δεν διαψεύδουν τις Κασσάνδρες;
Ανδρέας Φλουράκης: – Το ελπίζω
Αναστάσης: – Τι ζητάει ο πρωταθλητισμός από έναν άνθρωπο; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι;
Ανδρέας Φλουράκης: – Ο πρωταθλητισμός και κάθε πρωτιά ζητάει υπερβάσεις, οι κίνδυνοι εμφανίζονται όταν δεν μπορείς να διαχειριστείς αυτές τις υπερβάσεις.
Αναστάσης: – Ο χαρακτήρας του Ταπ Άουτ μπορεί να ζήσει την ήττα του; Είναι εύκολο ν’ αλλάξει την ζωή του;
Ανδρέας Φλουράκης: – Αυτός ζει την ήττα του σε μία μόνιμη επανάληψη, αν καταφέρει να ξεφύγει από αυτή την λούπα μπορεί να την αλλάξει.
Αναστάσης: – Αισθάνεστε πως η ενασχόλησή σας με το θέατρο, χρειάζεται την ψυχολογία ενός πρωταθλητή;
Ανδρέας Φλουράκης: – Κάνω θέατρο μόνο γιατί μου αρέσει, γιατί ταιριάζει στην ψυχολογία μου.
Αναστάσης: – Η ροπή προς το θέαμα -ειδικά όπως έχει διογκωθεί με την εξέλιξη των δυνατοτήτων του διαδικτύου- μήπως περιορίζει τον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον κόσμο και τα γεγονότα του;
Ανδρέας Φλουράκης: – Ο άνθρωπος δεν βλέπει μόνο, ακούει, αγγίζει, αισθάνεται, σκέφτεται, θυμάται. Δεν μπορούμε να επικεντρωθούμε στην οπτική μόνο κουλτούρα, καλό είναι να τη συνδυάσουμε και με για άλλες πλευρές κι όλες μαζί να τις συνδέουμε με τις περιοχές του εγκεφάλου και της «ψυχής» μας.
Αναστάσης: – Είναι πρόκληση για εσάς να γράφετε στην Ελλάδα του 2017;
Ανδρέας Φλουράκης: – Η γραφή πρέπει να είναι πρόκληση όπου και όποτε γράφεις.
Αναστάσης: – Έχω την αίσθηση πως το είδος του μονολόγου είναι από τα πιο προσφιλή σας, τι δυνατότητες δίνει σ’ εσάς ως συγγραφέα και τι δυνατότητες σ’ έναν ηθοποιό πιστεύετε;
Ανδρέας Φλουράκης: – Με τον μονόλογο επικεντρώνεσαι σε μία «περιοχή» μέσω ενός χαρακτήρα, αυτή η οικονομία και η τάση της ελαχιστοποίησης έχει προσφέρει μεγάλες δυνατότητες ενδοσκόπησης, συμπύκνωσης και ευελιξίας. Στα σίγουρα χρειάζεσαι έναν πολύ δυνατό ηθοποιό, και ο Τάσος Κορκός στο «Ταπ-άουτ» θεωρώ πως είναι.
Αναστάσης: – Σκηνοθετείτε ο ίδιος το έργο σας. Ποια οφέλη προσφέρει σ’ ένα κείμενο πιστεύετε να το σκηνοθετεί ο συγγραφέας του και ποια οφέλη να το σκηνοθετεί κάποιος άλλος;
Ανδρέας Φλουράκης: – Λέγεται πως η αυτο-σκηνοθεσία ολοκληρώνει μία θεατρική πρόταση, προσφέροντας συνολικότερα την αντίληψη του ίδιου του συγγραφέα για τον έργο του. Εγώ όταν σκηνοθετώ έργα μου τα αντιμετωπίζω σαν να είναι μην είναι δικά μου έργα.
