Στην ταινία Αφοσίωση, μετά τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις για το σύστημα των Φατριών και τα όρια του κόσμου, η Τρίς μαζί με τον Φόρ και τους συντρόφους τους, είναι αποφασισμένοι να περάσουν τα τείχη του Σικάγο, του μέχρι πρότινος μοναδικού για αυτούς υπαρκτού κόσμου, και να ανακαλύψουν τι κρύβεται από την άλλη μεριά του τείχους. Η αναζήτηση της αλήθειας είναι μονόδρομος. Κυνηγημένοι από το νέο καθεστώς της Έβελυν, περνώντας το φράγμα θα βρεθούν σε ένα έρημο και κατεστραμμένο τοπίο. Εκεί όμως τους περιμένουν καινούργιοι σύμμαχοι, που θα τους βοηθήσουν να περάσουν καινούργια τείχη, που οδηγούν σε μια τεχνολογικά εξελιγμένη κοινωνία που φαίνεται να τους γνωρίζει πολύ καλά και να τους περιμένει.
Είναι αυτή η γη της Επαγγελίας που θα αποκαταστήσει την Δικαιοσύνη στον κόσμο; Το Σικάγο που άφησαν πίσω τους βρίσκεται στα όρια του εμφύλιου. Ο καινούργιος τόπος που ανοίχτηκε μπροστά τους μοιάζει να μπορεί να εξαγνίσει τα λάθη της κοινωνίας. Τα πράγματα όμως δεν είναι ποτέ αυτό που αρχικά δείχνουν. Η αλήθεια είναι πολύ πιο πολύπλοκη. Ο εξελιγμένος αυτός τόπος, μοιάζει να ανακυκλώνει τα ίδια κοινωνικά λάθη που προσπαθεί να διορθώσει. Ποια είναι η πραγματική αλήθεια;
Kριτική της ταινίας «Αφοσίωση»
Ακολουθώντας τις καινούργιες νόρμες παραγωγής μετα-αποκαλυπτικών ταινιών φαντασίας, που βασίζονται σε μπέστ σέλερς νεανικής λογοτεχνίας, η Αφοσίωση, το τρίτο βιβλίο της Τριλογίας της Απόκλισης, της Βερόνικα Ρόθ, χωρίζεται στα δυο και η μυθιστορηματική τριλογία, γίνεται κινηματογραφική τετραλογία. Το Divergent Series δεν ήταν ποτέ Hunger Games, είχε όμως όλα εκείνα τα στοιχεία ως ιστορία που το καθιστούσαν μια αξιοπρόσεκτη παραγωγή.
Δυστοπικές φουτουριστικές κοινωνίες, που διοικούνται από απολυταρχικά καταπιεστικά καθεστώτα, και διέπονται από κοινωνικές ανισότητες. Μια νεαρή ηρωίδα που μοιάζει αρχικά με ένα κοινό κορίτσι, θα μεταμορφωθεί μέσα από τις αντισυμβατικές επιλογές της σε ηγέτιδα της ανταρσίας κατά του καθεστώτος. Όλα τα στοιχεία της συνταγής του καινούργιου είδους είναι εκεί. Το Divergent και το Insurgent (τα προηγούμενα μέρη της τριλογίας) ως παραγωγές ξεπέρασαν τον μέσο όρο των ταινιών του είδους και κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ενδιαφέρον αλληγορικό σύμπαν όπου λειτουργούσε οργανικά η μελλοντολογική περιπέτεια. Δυστυχώς με το Allegiant (Αφοσίωση) η τριλογία καταβαραθρώνεται απότομα στον γκρεμό της απόλυτης κοινοτυπίας.
Ο βασικότερος λόγος του μετριότατου αυτού αποτελέσματος αποτελεί σίγουρα, η διχοτόμηση του υλικού του βιβλίου. Κοινή πρακτική της παραγωγής πια, συνεχίζει να εφαρμόζεται παρόλη την μόνιμη αφηγηματική αποτυχία όλων σχεδόν των εφαρμογών της, (βλέπε Hunger Games). Συνήθως η δράση σπάει και το κενό συμπληρώνουν σκηνές περιγραφής της συνθήκης και της ψυχολογικής κατάστασης των ηρώων που ξεχειλώνουν την πλοκή. Μόνο που εδώ το εγγενές ντεφό του σπάσιμου του βιβλίου, συνδυάστηκε με την πλέον ανέμπνευστη διαχείριση του υλικού.
Τα δυνατά στοιχεία της αλληγορίας, όπως ο διαχωρισμός των ειδών και των τάξεων και ο αποκλεισμός της διαφορετικότητας είτε ως φύση είτε ως επιλογή, καθώς και τα όποια καινούργια προκύπτουν από την συνέχεια της ιστορίας, όπως ο κόσμος ως κοινωνικό πείραμα συγκεκριμένων ολιγαρχιών, εξαφανίζονται μέσα σε μια απλοϊκή πλοκή. Σχηματικό σενάριο, σχηματικοί χαρακτήρες, αφελείς διάλογοι, πολυφορεμένα σκηνικά περιβάλλοντα και μια κεντρική ηρωίδα που αδυνατεί να σηκώσει το κέντρο βάρους της ταινίας.
Όσο για την δράση, όπως ήταν αναμενόμενο εκεί που αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον, κόβεται για να συνεχιστεί στο επόμενο και τελευταίο μέρος της σειράς. Ας ελπίσουμε αυτό τουλάχιστον να σώσει κάπως την γενική αποτίμηση ολόκληρης της τριλογίας.
