Το 78/52 είναι μια ταινία για μια ταινία. Ο Alexandre O. Philippe εξυμνεί το Ψυχώ του Alfred Hitchcock και επικεντρώνεται στη σκηνή του φόνου της Marion Crane (Jahnet Leigh). Του φόνου αυτού που σόκαρε τους θεατές και αποτέλεσε τομή στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει την μαεστρία με την οποία γυρίστηκε η συγκεκριμένη σκηνή, αναλύοντας κάθε δευτερόλεπτο. Πρόκειται για ένα εξειδικευμένο ντοκιμαντέρ για τους λάτρεις του σινεμά και ειδικότερα του Hitchcock. Το ντοκιμαντέρ του O. Philippe είναι ένα μάθημα κινηματογράφου. Προχωράει πέρα από τα γενικόλογα τύπου «Το Ψυχώ είναι πολύ καλή ταινία» και εξηγεί για ποιο λόγο η συγκεκριμένη σκηνή θεωρείται τόσο μεγάλο επίτευγμα.
Η σκηνοθεσία στο 78/52 του Alexandre O. Philippe
Ο τίτλος είναι εμπνευσμένο από τα 78 setups και τα 52 cuts στη σκηνή του φόνου. Στο ντοκιμαντέρ εναλλάσσονται αποσπάσματα από το Ψυχώ, και άλλες ταινίες του Hitchcock, με συνεντεύξεις ανθρώπων από το χώρο του κινηματογράφου. Ανάμεσα στους συνεντευξιαζόμενους βρίσκεται και η κόρη της Janet Leigh, Jamie Lee Curtis. Τα όρια ανάμεσα στην ταινία του Hitchcock και στις συνεντεύξεις είναι ξεκάθαρα από άποψη περιεχομένου. Ωστόσο από αισθητική άποψη είναι ρευστά. Αυτό οφείλεται στην επιλογή του σκηνοθέτη να γυρίσει όλες τις συνεντεύξεις σε green screen έτσι ώστε στο τελικό αποτέλεσμα να θυμίζουν το εσωτερικό του Bates Motel. Ήταν μια δύσκολη κινηματογραφική απόπειρα, η οποία πέτυχε. Μάλιστα στο Q&A που ακολούθησε χθες μετά από την προβολή του 78/52 ο σκηνοθέτης απηύθυνε στο κοινό την εξής ερώτηση: «Πιστέψατε ότι έκανα όντως γυρίσματα μέσα στο Bates Motel;» και μια κυρία απάντησε «Ναι».
Η φωτογραφία και η χρηματοδότηση του ντοκιμαντέρ 78/52
Όπως προαναφέρθηκε, ο αισθητικός στόχος του ντοκιμαντέρ ήταν να θυμίζει το Ψυχώ του Hitchcock. Για τον λόγο αυτό όλες οι συνεντεύξεις είναι ασπρόμαυρες. Ουσιαστικά οι μόνες έγχρωμες εικόνες στο ντοκιμαντέρ προέρχονται από άλλες ταινίες του Hitchcock. Σε όλες τις συνεντεύξεις του O. Philippe υπάρχει μεγάλη έμφαση στη λεπτομέρεια. Από την ταπετσαρία, μέχρι την παλιά τηλεόραση και τον καναπέ, όλα είναι προσεκτικά οριοθετημένα έτσι ώστε να θυμίζουν τη διακόσμηση στην ταινία του Ψυχώ. Είναι επόμενο όλα όσα περιγράφονται παραπάνω να απαιτούσαν και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να υλοποιηθούν. Ο O. Philippe αποκάλυψε στο χθεσινό Q&A ότι αντιμετώπισε πρόβλημα με τη χρηματοδότηση. Συγκεκριμένα χρειάστηκε ο σκηνοθέτης και οι παραγωγοί να ενισχύσουν από το προσωπικό τους εισόδημα το ντοκιμαντέρ. Με την υποστήριξη της γερμανικής εταιρείας παραγωγής ARTE, κατάφερε εντέλει ο Alexandre να γυρίσει την ταινία.
Η αναλυτική προσέγγιση του Alexandre O. Philippe στο ντοκιμαντέρ 78/52
O Alexandre O. Philippe υποστηρίζει ότι «λίγα είναι τα πράγματα που είναι τυχαία στο έργο του Hitchcock». Ζωντανή απόδειξη της δήλωσης αυτής είναι το ντοκιμαντέρ του. Χρειάστηκαν 91’ για να αναλυθεί επαρκώς η σκηνή του φόνου. Η έρευνα ήταν τεράστια και τα πορίσματα πολλά. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης εξ’ άλλου ανέφερε ότι χρειάστηκε να παραλείψει πολλές πληροφορίες προκειμένου να μην κουράσει το κοινό. Σε κάθε περίπτωση μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι ο Alexandre O. Philippe είναι καλός γνώστης του θέματος. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι μελετούσε επί 3 χρόνια μια συγκεκριμένη σκηνή. Για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα, ο O. Philippe θα κυκλοφορήσει και ένα βιβλίο όπου θα συμπεριλαμβάνονται όλα όσα κόπηκαν στο τελικό μοντάζ.
Πληροφορίες σχετικά με το ντοκιμαντέρ 78/52 του Alexandre O. Philippe
- Σενάριο, Σκηνοθεσία: Alexandre O. Philippe
- Διεύθυνση Φωτογραφίας: Robert Muratore
- Μοντάζ: Chad Herschberger
- Ήχος: Phillip Lloyd Hegel
- Μουσική: Jon Hegel
- Με τους: Danny Elfman, Guillermo del Toro, Eli Roth, Peter Bogdanovich, Jamie Lee Curtis, Bret Easton Ellis, Walter Murch
- Παραγωγός: Kerry Deignan Roy
- Παραγωγή: Exhibit A Pictures
- Συμπαραγωγοί: Annick Mahnert, Chad Herschberger, Robert Muratore, Oliver Schwehm
- Φορμά: Έγχρωμο-Ασπρόμαυρο
- Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
- Διάρκεια: 91′
- Έτος Παραγωγής: 2017
