Ανάμεσα στην πληθώρα των θεατρικών σκηνών της πρωτεύουσας, σίγουρα υπάρχουν ερμηνείες αντρικών ρόλων που μπορεί να είναι απλώς ικανοποιητικές ή συνεπείς, αλλά υπάρχουν και μερικές -δυστυχώς όχι πολλές αναλογικά- που μπορούν να συνταράξουν τους θεατές, να χαραχτούν ανεξίτηλα στη μνήμη τους, ενώ οι ηθοποιοί αυτοί παράλληλα θέτουν ψηλά τον πήχη ως προς την υποκριτική προσέγγιση συγκεκριμένων ρόλων, αλλά και ως προς τη μετέπειτα πορεία τους.
Με βάση τις παραστάσεις που είχαμε την τύχη να δούμε, διαλέξαμε και σας παρουσιάζουμε 5 αντρικές ερμηνείες πρωταγωνιστών που ανήκουν στην κατηγορία αυτή και ξεχωρίζουν για την ερμηνεία τους σε έργα κλασικού, αλλά και σύγχρονου ρεπερτορίου.
Οι ηθοποιοί αυτοί επωμίζονται ρόλους σύγχρονων αλλά και διαχρονικών -ξένων ή Ελλήνων- συγγραφέων, όπως οι Benoit Soles, Ντάριο Φο, Νικολάι Γκόγκολ, Χρόνης Μίσσιος, Ρομπέρτο Ατάιντε, σε ποικίλες αξιοσημείωτες σκηνικές προτάσεις. Σχεδόν όλες οι παραστάσεις παρουσιάζονται για δεύτερη χρονιά και γνωρίζουν τεράστια καλλιτεχνική, αλλά και εμπορική επιτυχία.
Οι 5 αυτές ερμηνείες που αξίζει να δείτε επί σκηνής είναι των Ορφέα Αυγουστίδη, Πάνου Βλάχου, Ιωσήφ Ιωσηφίδη, Γιάννη Νιάρρου και Πάνου Παπαδόπουλου, οι οποίοι αποδεικνύουν ότι όταν το ταλέντο «μπολιάζεται» με σκληρή δουλειά, αγάπη και αφοσίωση στο θέατρο και ο κάθε πρωταγωνιστής προσεγγίζει το ρόλο του «ποιώντας ήθος», το αποτέλεσμα σίγουρα ανταμείβει τόσο το κοινό, όσο και τους ίδιους.
5 αντρικές ερμηνείες που δεν πρέπει να χάσετε
Ορφέας Αυγουστίδης | «Η Μηχανή του Τούρινγκ» του Benoit Soles | Σκην.: Οδ. Παπασπηλιόπουλος
Ο Άλαν Τούρινγκ είναι ο άνθρωπος που έσπασε τον κωδικό των ναζί και άλλαξε την πορεία του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, συμβάλλοντας καθοριστικά στην λήξη του το 1945. Οι ιστορικοί υπολογίζουν πως η συνεισφορά του βοήθησε να αποτραπούν εκατομμύρια θάνατοι.
Ο ρόλος του στην Ιστορία αλλά και η συμβολή του στην επιστήμη των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης έμεινε κρυφός λόγω της ομοφυλοφιλίας του, της διαπόμπευσης και της αυτοκτονίας του μέχρι το 2013 που η βασίλισσα Ελισάβετ αναγνώρισε επίσημα τις υπηρεσίες του.
Το έργο του Benoit Soles «Η Μηχανή του Τούρινγκ» επικεντρώνεται στο Άλαν Τούρινγκ ως άνθρωπο, στις προσωπικές αγωνίες και στα ματαιωμένα του όνειρα. Κατά τη διάρκεια του συνταρακτικού αυτού μονολόγου, ο Ορφέας Αυγουστίδης καλείται να ανασύρει όλες αυτές τις μνήμες της ζωής και του έργου του Τούρινγκ που τον στοίχειωναν μέχρι το αινιγματικό τέλος που έδωσε ο ίδιος στη ζωή του και το κατορθώνει με επιτυχία. Η σταδιακή αταξία του χώρου συνδέεται με την αταξία στο μυαλό του που σωματοποιείται έξοχα από τον πρωταγωνιστή.
Ο Ορφέας Αυγουστίδης κατορθώνει να μας βάλει μέσα στο μυαλό και την ψυχή αυτού του ιδιοφυούς αλλά και πολύπαθου υπερασπιστή της ανθρώπινης φαντασίας και μοναδικότητας, με τρόπο αβίαστο, βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό, χωρίς να πέφτει ούτε στιγμή στην παγίδα του μελοδράματος. Η σπάνια εσωτερικότητα και το μέτρο με το οποίο διαχειρίζεται τις στιγμές παραλογισμού και τις ακραίες ψυχικές διακυμάνσεις του χαρακτήρα είναι αποτέλεσμα της καίριας σκηνοθετικής γραμμής του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου.
Στην εμβάθυνση στο ψυχοσυναισθηματικό κόσμο του Τούρινγκ συμβάλλει τα μέγιστα και η εμπνευσμένη μουσική της Μαρίζας Ρίζου που «συντροφεύει» τον διαπρεπή μαθηματικό σε αυτό το χρονικό πτώσης που σε μαγνητίζει.
Πληροφορίες
- Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου | Προφήτου Δανιήλ 3, Αθήνα
- Από τις 14 Οκτωβρίου, κάθε Πέμπτη-Σάββατο 21.00, Κυριακή, Τετάρτη 20.00
- Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr
Πάνος Βλάχος | «Ο Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού» του Ντάριο Φο | Σκην.: Γιάννης Κακλέας
Στον «Τυχαίο Θάνατο Ενός Αναρχικού» ο Ντάριο Φο καταφέρνει να ξεσκεπάσει τη δολοφονία του «αναρχικού σιδηροδρομικού» Τζουζέπε Πινέλι, που διαπράχθηκε από την ιταλική αστυνομία. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο καταγγέλλει το τραγικό συμβάν, καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας, ασκώντας κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας και της κυβερνητικής διαφθοράς του τότε και του σήμερα, ενώ εύκολα τα γεγονότα μπορούν να παραλληλιστούν με το σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδας.
Η δραματουργική επεξεργασία και η σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα οδηγούν σε ένα πρωτότυπο και επικαιροποιημένο ανέβασμα του έργου, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική διάσταση της κυβερνητικής σήψης και της παρακμής της δικαιοσύνης, μέσω του συνδυασμού θεατρικών ειδών, όπως της κομέντια ντελ άρτε, του βαριετέ και του θεάτρου των μπουφόνων.
Έτσι, οι κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις του έργου και τα ιδεολογικά ζητήματα που θίγονται αποκτούν καθολικό ενδιαφέρον για το κοινό, εμφυσώντας την ανάγκη για δικαίωση του «ανθρώπου» ως οντότητας απαλλαγμένης από τα στερεότυπα και τις πολιτικές σκοπιμότητες.
Οι διαφορετικές εποχές και αισθητικές προσεγγίσεις στην παράσταση διασταυρώνονται στην περσόνα του αρχετυπικού Γελωτοποιού, ενώ τον κεντρικό αυτό ρόλο της διαχρονικής δαιμονικής, αστείας και επικίνδυνης φιγούρας για κάθε εξουσία και κάθε στερεότυπο υποδύεται ο Πάνος Βλάχος.
Ο Πάνος Βλάχος αποδεικνύει ότι εκτός από προσωπικό στυλ, διαθέτει και μία ευρύτατη γκάμα. Όχι μόνο παραδίδει μια καλοδουλεμένη και αποκαλυπτική ερμηνεία, με απόλυτη κυριαρχία των μέσων του και εκρηκτική σωματικότητα, αλλά συνθέτει και τους στίχους των τραγουδιών που συμβαδίζουν και υπογραμμίζουν καίρια σημεία της δράσης.
Γίνεται ο Αρλεκίνος του σήμερα, με αναπτυγμένη τεχνική και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία, προσδίδοντας ένα «σαρδόνιο χαμόγελο» στο ρόλο του Γελωτοποιού, που σίγουρα θα θυμόμαστε για καιρό…
Πληροφορίες
- Θέατρο Γκλόρια | Ιπποκράτους 7, Αθήνα
- Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00/21.00, Κυριακή, Τετάρτη 20.00
- Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr
Ιωσήφ Ιωσηφίδης | «…καλά. εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου | Σκην.: Σοφία Καραγιάννη
Η ομάδα GAFF και η σκηνοθέτις Σοφία Καραγιάννη, μετά την βραβευμένη «Πανούκλα» του Καμύ, επανέρχεται στο Θέατρο 104 με μία ανατρεπτική και ιδιαίτερα ευφυή σκηνική πρόταση.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, ο Χρόνης Μίσσιος που ήταν μόλις δεκαέξι ετών συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Η αποφυλάκιση του γίνεται το 1973, έχοντας περάσει 21 χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Τα γεγονότα της συγκεκριμένης περιόδου της ζωής του σπουδαίου συγγραφέα και αντιστασιακού συνιστούν το συνταρακτικό αφήγημα-μαρτυρία «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», με το οποίο καταπιάνεται φέτος η ομάδα GAFF.
Η Σοφία Καραγιάννη στήνει ένα εξαιρετικά ενορχηστρωμένο υποκριτικό κουαρτέτο με όλη την αυθεντικότητα και την ευθύτητα που αρμόζει στο λόγο του Μίσσιου. Οι Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός και Γιάννης Μάνθος επιδίδονται ψυχή τε και σώματι σε έναν ιδιότυπο «Μυστικό Δείπνο», ένα άγριο και συμβολικό «φαγοπότι» όπου θύτες και θύματα, σύντροφοι, συγγενείς και βασανιστές ζωντανεύουν τις πιο βασανιστικές μνήμες ενός αγωνιστή, που μέσα από τις πράξεις και το έργο του μας γεμίζει αισιοδοξία για τη ζωή και πίστη στη δημιουργική δύναμη του ανθρώπου.
Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης στο ρόλο του αφηγητή-συγγραφέα, παραδίδει την εντελέστερη ίσως ερμηνεία του έως τώρα. Η συναισθηματική φόρτιση και η έννοια κάθε λέξης του κειμένου του Μίσσιου αποκτούν μία βαρύνουσα σημασία όταν αρθρώνονται με τρόπο καθημερινό, προσγειωμένο και εσωτερικό, μα συνάμα σπαρακτικό από τον ίδιο.
Ακολουθώντας το αιτούμενο της σκηνοθεσίας, ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης κατορθώνει να μεταστοιχειώσει τα βιώματα του Μίσσιου σε θεατρική πράξη με άψογη τεχνική, ενώ συγκλονίζει κατά την παραδοχή του ότι «Έπρεπε να περάσω πολλά και να διαβάσω πολύ για να καταλάβω πόσο μοναδικός, πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος του επαναστάτη.»
Πληροφορίες
- Θέατρο 104 | Ευμολπιδών 41, Γκάζι
- Από Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15
- Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr
Γιάννης Νιάρρος | «Οι Παίχτες» του Ν.Β. Γκόγκολ | Σκην.: Γιώργος Κουτλής
«Οι Παίχτες» του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ είναι μια φαρσοκωμωδία καταστάσεων που παρουσιάζει δηκτικά τη μαεστρία και την αρρώστια του τζόγου, την αδρεναλίνη της κομπίνας. Η τέχνη της εξαπάτησης αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα του έργου, ενώ η συνεχής αιώρηση μεταξύ αλήθειας και ψέματος, παράστασης ή πραγματικότητας δημιουργεί αυτή τη δαιμονισμένη μυστήρια κωμωδία.
Οι φρενήρεις ρυθμοί, η ζωντανή μουσική που αποτελεί βασικό στοιχείο της δόμησης της σκηνικής πράξης και το σκοτεινό χιούμορ, συνθέτουν μια παράσταση που σίγουρα θα αποτελέσει από εδώ και στο εξής έναν αξιομνημόνευτο σταθμό στην ελληνική παραστασιολογία του εν λόγω έργου του Γκόγκολ. Πρόκειται για μια πρωτοφανή ανανεωτική σκηνική παρουσίαση του έργου, που βασίζεται στη φόρμα και στις κινησιολογικές «εκπλήξεις» ενός απόλυτα δεμένου θιάσου.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή οδηγεί σε μια παράσταση-εικαστικό κομψοτέχνημα που αποδεικνύει πως ένα κλασικό έργο μπορεί να «μιλήσει» στους θεατές του σήμερα, μακριά από παρωχημένες τεχνικές και ιδέες, αποτελώντας πηγή αστείρευτης σκηνικής έμπνευσης ανά τους αιώνες.
Παρόλο που οι τέσσερις κεντρικοί πρωταγωνιστές (Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος) είναι το πιο ενεργό κύτταρο της παράστασης και δρουν σαν ένα ενιαίο υποκριτικό «σώμα», ξεχωρίσαμε την ερμηνεία του Γιάννη Νιάρρου στο ρόλο του performer-αφηγητή.
Η πηγαία αυτοσχεδιαστική του διάθεση, η αδιάπτωτη ενέργεια, το ιδιαίτερο πανκ-ροκ ύφος που παρουσιάζει την καυστική πλευρά ενός από τους απατεώνες χαρτοπαίκτες και ο απόλυτος έλεγχος της χιουμοριστικής διάστασης του χαρακτήρα του επιβεβαιώνουν την μοναδική υποκριτική δεινότητα του Γιάννη Νιάρρου.
- Θέατρο Κιβωτός | Πειραιώς 115, Αθήνα
- Από 12 Οκτωβρίου, κάθε Πέμπτη-Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 19.00
- Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr
Πάνος Παπαδόπουλος | «Μπαίνει η Δεσποινίς Μαργαρίτα» του Ρομπέρτο Ατάιντε | Σκην.: Γιώργος Παπαγεωργίου
Ο Πάνος Παπαδόπουλος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Μπαίνει η Δεσποινίς Μαργαρίτα», που βασίζεται στο αριστούργημα του Ρομπέρτο Ατάιντε, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαγεωργίου. Η σύγχρονη διασκευή του έργου για τρεις άνδρες και ζωντανή μουσική επί σκηνής, επέστρεψε μετά την περσινή επιτυχία της στο θέατρο του Νέου Κόσμου για λίγες παραστάσεις.
Ο Πάνος Παπαδόπουλος στο ρόλο της δεσποινίδος Μαργαρίτας μας μαθαίνει το ρήμα «διδάσκω» και το ουσιαστικό «υποκριτική», με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Οι ψυχολογικές διακυμάνσεις που αποκαλύπτουν το προφίλ, τις ανασφάλειες και την ανάγκη της δεσποινίδος Μαργαρίτας για αγάπη και αποδοχή είναι δοσμένες με εξαιρετικό μέτρο και ακρίβεια. Ο Πάνος Παπαδόπουλος είναι καυστικός, μεταβαίνοντας αβίαστα και ομαλά από την κωμωδία στο δράμα, σε μια σπάνια σύζευξη υποκριτικών υφών.
Η ανάδειξη της «παντοδυναμίας» της δεσποινίδος Μαργαρίτας συντελεί στην τελική αποδόμησή της. Όσο πιο δυνατή και παντογνώστης παρουσιάζεται, τόσο πιο τρωτή, εύθραυστη και ευάλωτη είναι στην πραγματικότητα, πράγμα που γίνεται έκδηλο στον τελικό, σπαρακτικό μονόλογό της. Το άφυλο στοιχείο είναι μια ευφυής εκδοχή του κλασικού πλέον κειμένου του Ατάιντε, που «φωτίζει» τη δεσποινίδα Μαργαρίτα ως ένα σύμβολο εξουσίας, μακριά από το συμβατικό και ρεαλιστικό χαρακτήρα μιας καθημερινής δασκάλας.
Πληροφορίες
- Θέατρο του Νέου Κόσμου (Κάτω Χώρος) | Αντισθένους 7 & Θαρύπου (Αθήνα)
- Από 3 Οκτωβρίου 2022, κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15 (έως 10/01/2023)
- Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr
Διαβάστε περισσότερα θεατρικά άρθρα εδώ