Το 1984 του Τζωρτζ Όργουελ παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου στο θέατρο Βασιλάκου, με τους Αργύρη Πανταζάρα, Νίκο Κουρή, Λένα Δροσάκη στους κύριους ρόλους.
Το καθρέφτισμα και το έγκλημα της σκέψης
Το έργο του Όργουελ, 1984, και η σύγχρονη καθημερινή κανονικότητα διαπλέκονται και πραγματοποιούν όχι μόνον έναν χιασμό, μια διασταύρωση, αλλά ένα καθρέφτισμα, όπου στον θεατή γεννάται το αίσθημα της οικειότητας, καθώς βλέπει ουσιαστικά -μέσω της παράστασης- να αντανακλάται το δικό του κοινωνικό πλαίσιο μέσω μιας εξπρεσιονιστικής αισθητικής. Στον κόσμο του η έννοια του ιδιωτικού καταρρίπτεται, όπως και η έννοια της προσωπικότητας αντιμετωπίζεται σαν ένας μολυσματικός, επικίνδυνος ιός, ο οποίος πρέπει άμεσα να εξαλειφθεί. Η σκέψη θεωρείται επίσης μια διεργασία εχθρική και προβληματική, καθότι απρόβλεπτη και μη ελέγξιμη, άρα αν-αρχική. Συνεπώς, λειτουργεί ως τροχοπέδη στον στόχο: στο ιδεατό της ομοιογένειας και της υποτέλειας, στην παραγωγή όχι ανθρώπων, αλλά καταναλώσιμων και συνεπώς αναλώσιμων προϊόντων, κυρίως ελεγχόμενων, υπάκουων σε αυτό που ο Marcuse αποκαλεί «καταφατική κουλτούρα».
Η χειραγώγηση καθίσταται έννοια κλειδί και συνεπώς η εμμονική παρακολούθηση θα συμβάλει στην κατάπνιξη οποιασδήποτε μορφής αντίδρασης. Ο Ουίνστον αντιδρά και άρα καθίσταται φορέας του ιού, είναι μολυσμένος και θα πρέπει να θεραπευθεί, δηλαδή να σταματήσει να υπάρχει, εφόσον όμως πρώτα επιτελεσθεί η καθολική υποταγή του. Διότι η υποταγή αυτή θρέφει το σύστημα, κατοχυρώνοντάς του την επιβεβαίωση του ακατάκτητου.
Ο πόνος και η προδοσία
Η επίτευξη αυτής της «θεραπείας» που θα επιφέρει την μεταστροφή, θα πραγματοποιηθεί μέσω της πρόκλησης του πόνου. Η ατέλεια του ανθρώπινου σώματος, η ανοιχτότητά του στον πόνο, το καθιστά ευάλωτο και τρωτό. Έτοιμο για την πρόκληση της προδοσίας. Ο άνθρωπος θα προδοθεί από το σώμα του και πόσο εύκολο είναι να μην προδώσει και ο ίδιος; Όμως, την τελειωτική προδοσία θα επιφέρει το βασανιστήριο του μυαλού, αποδεικνύοντας πως ο νους είναι ενσώματος, υπάρχει μια αρραγής σύνδεση ανάμεσά τους, όπου το ένα δεν υφίσταται, ανεπηρέαστο από το άλλο.
Η παράσταση
Μέσα από την σκηνοθετική οπτική της Κατερίνας Ευαγγελάτου, το εμβληματικό έργο του Τζωρτζ Όργουελ 1984 αποκτά σκηνική υλικότητα. H υλικότητα αυτή δημιουργείται μέσω μιας αισθητικής όχι μόνο δουλεμένης μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια, αλλά και μιας αισθητικής συγκεκριμένης, προσωπικής και πιστά ακολουθημένης από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου, δίχως την παραμικρή παρέκκλιση ή την παραμικρή αβλεψία.
Δημιουργείται έτσι ένα αποτέλεσμα που έχει σφυγμό και σφραγίδα προσωπική, γεγονός που συντελεί στην ανάδειξη μιας σκηνοθεσίας δίχως ψεγάδια και σε μια παράσταση καλοκουρδισμένη και «καταδικασμένη» να πάλλεται, προκαλώντας ισχυρές δονήσεις στον θεατή. Στον θεατή, ο οποίος είναι αδύνατον να μείνει παθητικός και να μην εκ-βολευτεί. Διότι είναι σα να επιτελείται μια ρίψη ασταμάτητων, ασίγαστων και κυκλωτικών γροθιών στο στομάχι του.
α) Οι γροθιές
Γροθιές οι οποίες γεννούν τον γόνιμο προβληματισμό και την άμεση ενεργοποίηση της σκέψης, προκαλώντας όμως παράλληλα και μια ασθητική συγκίνηση. Προέκυπτε από τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών και κυρίως του Αργύρη Πανταζάρα, ο οποίος κατορθώνει να πραγματοποιεί υποκριτικούς άθλους, θέτοντας όλο και ψηλότερα τον υποκριτικό πήχη.
β) Το αέναο βασανιστήριο
Η ποιότητα των ερμηνειών πλαισιωνόταν από μιας ανάλογου επιπέδου, «σκηνογραφικής ερμηνείας». Οι σκηνογραφικές επιλογές (Εύα Μανιδάκη) της παράστασης γεννούσαν, σχημάτιζαν και στιγμάτιζαν την αύρα του έργου, μέσω της ανάδυσης ενός κόσμου-φυλακής, συνεπώς της ανάδυσης μιας μετατροπής του κόσμου σε μια φυλακή διαρκείας και κατ’ επέκταση σε μια τιμωρία διαρκείας, η οποία επιβάλλεται με την μορφή ενός αέναου βασανιστηρίου.
Την αίσθηση αυτή επιτείνει η επιλογή των κοστουμιών της Βασιλικής Σύρμα, με τα ωχρά και εξουδετερωμένα χρώματα αφενός και αφετέρου με την αισθητική της στολής, η οποία παραπέμπει στον καταναγκασμό, την πειθαρχία σε συγκεκριμένους κανόνες, αλλά κυρίως την εξουδετέρωση της προσωπικότητας. Η συμβολή του μακιγιάζ (Εύη Ζαφειρόπουλου) είναι επίσης σημαντική, καθώς πλάθει ανθρώπους-ζόμπι, δηλαδή ενός μεταιχμίου ανθρώπου-μη ανθρώπου.
Πληροφορίες Παράστασης 1984 του Τζωρτζ Όργουελ
Συντελεστές
- Νέα Διασκευή: Ρόμπερτ Άικι & Ντάνκαν Μακμίλαν
- Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
- Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
- Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
- Μουσική: Γιώργος Πούλιος
- Βίντεο: Στάθης Αθανασίου
- Σχεδιασμός Φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
- Ηχητικός Σχεδιασμός: Νικόλας Καζάζης
- Φωνητική Διαδασκαλία: Αλεξάνδρα Λέρτα
- Ειδικά Εφέ: Αφοί Αλαχούζοι
- Μακιγιάζ: Εύη Ζαφειρόπουλου
- Κομμώσεις: Talkin’ Heads
- Ειδικές Κατασκευές: Μπάμπης Κατσιμίχας
- Βοηθοί Σκηνοθέτη: Δήμητρα Δερμιτζάκη, Δημήτρης Οικονομίδης
- Βοηθός Σκηνογράφου: Μυρτώ Μεγαρίτου
- Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης, Νίκος Πανταζάρας
- Video Trailer: Μιχάλης Κλουκίνας
- Διεύθυνση Παραγωγής: Βιολέττα Γύρα, Όλγα Μαυροειδή
- Παραγωγός: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
Διανομή
- Ουίνστον Σμιθ: Αργύρης Πανταζάρας
- Ο’Μπράιεν: Νίκος Κουρής
- Τζούλια: Λένα Δροσάκη
- Τσάρινγκτον: Σωτήρης Τσακομίδης
- Πάρσονς: Νίκος Πυροκάκος
- Κυρία Πάρσονς: Σεραφίτα Γρηγοριάδου
- Σάιμ: Ερρίκος Μηλιάρης
- Μάρτιν: Αγησίλαος Μικελάτος
- Συμμετέχουν: Μελαχρινός Βελέντζας, Βησσαρίων Κανέλλος, Στυλιανός Καπούλας, Απόστολος Κατσιριντάκης, Τάσος Κόρκος, Δημήτρης Μηλιώτης, Χρήστος Τσουλιάης
- Και τα παιδιά: Ειρήνη Γουλιέλμου, Πέπη Κώνστα, Αθηνά Μισαηλίδου
- Στο βίντεο εμφανίζονται οι ηθοποιοί: Παντελής Δεντάκης, Δήμητρα Δερμιτζάκη, Βασίλης Κουκαλάνι, Αλεξάνδρα Λέρτα, Πόπη Λυμπεροπούλου
- Παραστάσεις & Τιμές Εισιτηρίων
Τετάρτη 20.00 | Είσοδος: 16 ευρώ & 12 ευρώ (μειωμένο) Πέμπτη & Παρασκευή 21.00 | Είσοδος: 18 ευρώ & 12 ευρώ (μειωμένο) Σάββατο 18.30 | Είσοδος: 18 ευρώ & 12 ευρώ (μειωμένο) Σάββατο 21.30 & Κυριακή 20.00 | Είσοδος: 20 ευρώ & 14 ευρώ (μειωμένο)
- Παραστάσεις: έως την Κυριακή 9 Απριλίου 2017
- Διάρκεια Παράστασης: 101 λεπτά
- Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους κάτω των 15 ετών.
- Bία: πολύ
- Γυμνό: πολύ
Πληροφορίες θεάτρου
- Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου, Διεύθυνση: Προφήτη Δανιήλ 3-5 και Πλαταιών, Κεραμεικός Τηλέφωνο: 2110132002-5, 2121042777
