Από τις εκδόσεις Ροπή κυκλοφορεί το πρώτο λογοτεχνικό εγχείρημα του Παναγιώτη Πετράκη, καθηγητή Οικονομικών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με τίτλο «Να το πεις της νύχτας σου». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή, που διαδραματίζεται στην Ελλάδα των τελευταίων είκοσι ετών. Η αφήγηση ξεκινά το μακρινό 1998, τότε που οι κάτοικοι της Αθήνας ζούσαν μέσα στην ευμάρεια, αγνοώντας τα δεινά που τους επιφύλασσε το μέλλον, για να καταλήξει στην τραγικότητα της σημερινής εποχής.

Ένα μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή που εκτυλίσσεται στα χρόνια της ευτυχίας και της απώλειας με την τυχαιότητα και τη συντροφικότητα να καθορίζουν τη ζωή. 

-από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Να το πεις της νύχτας σου

Από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου, ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας της ανθρωποκτονίας του ηλικιωμένου συλλέκτη γραμματοσήμων, Μπαλωμένου, από τους φιλόδοξους αδερφούς Μαυρινού. Αυτή η έναρξη του μυθιστορήματος «ξεγελά» τον αναγνώστη, κάνοντάς τον να πιστέψει στιγμιαία πως το βιβλίο που κρατά στα χέρια του δεν αποτελεί παρά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται την εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Στην πραγματικότητα, όμως, το «Να το πεις της νύχτας σου» κρύβει πολλά περισσότερα.

Με αφορμή τη δολοφονία, μας συστήνονται ένας – ένας οι βασικοί ήρωες της ιστορίας. Ο γείτονας του συλλέκτη γραμματοσήμων είναι ο μόνος που επηρεάζεται άμεσα από τον θάνατο του ηλικιωμένου και βοηθά τον υπαστυνόμο Βελλή στην εξιχνίαση της υπόθεσης. Παρ’ όλα αυτά, και οι έξι πρωταγωνιστές έρχονται σε έμμεση ή άμεση επαφή με κάποιον από τους δολοφόνους του Μπαλωμένου. Με τον τρόπο αυτό, η πλοκή περιπλέκεται όλο και περισσότερο και οι χαρακτήρες παγιδεύονται σε έναν εγκληματικό ιστό.  Καθώς η ιστορία παίρνει δραματική τροπή, ο αναγνώστης αναρωτιέται ποιος είναι τελικά το πραγματικό θύμα της υπόθεσης: ο δολοφονημένος συλλέκτης ή οι ήρωες που μένουν ανήμποροι να αντικρίσουν την ολοκληρωτική πτώση της οικονομίας της χώρας;

Μια κοινωνία και τα λάθη της

Μέσα από το «Να το πεις της νύχτας σου», ο συγγραφέας και οικονομολόγος Παναγιώτης Πετράκης ασκεί έντονη κριτική στην ελληνική κοινωνία των αρχών της περασμένης δεκαετίας, η οποία μέσα από τις επιλογές της, την αδιαφορία της για το μέλλον και την προσήλωσή της στην ευημερία του παρόντος, οδήγησε τη χώρα στην οικονομική κρίση που διανύει σήμερα. Οι ήρωες του βιβλίου πιστεύουν ακράδαντα πως είναι ασφαλείς μέσα στον καταναλωτισμό, τη συνεχή αναζήτηση της ηδονής και τον υπέρμετρο δανεισμό. Τα παραδείγματα, όπως αυτό της πτώσης της Αργεντινής ενοχλούν, μα φαντάζουν πολύ μακρινά μέσα στην ασταμάτητη γιορτή της Ελλάδας.

Οι έξι πρωταγωνιστές της ιστορίας αποτελούν μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας του 1998. Κομφορμιστές, ονειροπόλοι, ευαισθητοποιημένοι και αδιάφοροι, όλοι συνθέτουν την πραγματικότητα μιας εποχής τόσο πρόσφατης και συνάμα τόσο μακρινής. Το κοινό στοιχείο των ηρώων είναι η γερή φιλία που τους ενώνει. Μπορεί, όμως, μια φιλία να μείνει αλώβητη μέσα στο αβέβαιο και βίαια μεταβαλλόμενο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον;

Ο Παναγιώτης Πετράκης, διαθέτοντας τις γνώσεις του οικονομολόγου, την κριτική ματιά του επιστήμονα αλλά και την ευαισθησία του λογοτέχνη, συνθέτει ένα μυθιστόρημα που έρχεται να εμβαθύνει σε πλήθος οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων που μαστίζουν τη χώρα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, έχοντας πάντα σαν επίκεντρο τον άνθρωπο.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Παναγιώτης Πετράκης γεννήθηκε στην Κρήτη το 1953 όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Είναι παντρεμένος με την Ελένη Λουμπούνη και έχουν μία κόρη, την Ισαβέλλα. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου είναι Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών

Από μικρός ασχολήθηκε με το γράψιμο και την κοινωνική αλλαγή. Το μυθιστόρημα «Να το πεις της νύχτας σου» είναι το πρώτο του λογοτεχνικό βιβλίο. Έχει συγγράψει πλήθος επιστημονικών βιβλίων και άρθρων σχετικά με την ευρωπαϊκή και την ελληνική ανάπτυξη, την κρίση και την οικονομική πολιτική.

Διαβάστε εδώ περισσότερες Βιβλιοπαρουσιάσεις
Προηγούμενο άρθροΚώστας Δελακούρας: «Το θέατρο είναι ο ηθοποιός»
Επόμενο άρθροΟ Simon McBurney γράφει για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2018